Morgunblaðið - 13.10.2012, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. OKTÓBER 2012
✝ KristinnFinnsson
fæddist í Stykk-
ishólmi 12. októ-
ber 1929. Hann
andaðist á St.
Franciskusspít-
alanum í Stykk-
ishólmi 9. október
2012.
Foreldrar hans
voru Finnur Sig-
urðsson múr-
arameistari, f. 8. júní 1905 á
Kvenhóli á Fellsströnd, d. 30.
ágúst 1972, og Magðalena Hin-
riksdóttir húsfreyja, f. 14. febr-
úar 1902 á Harastöðum í Vest-
urhópi í
Húnavatnssýslu, d. 22. maí
1983. Bróðir Kristins var Hin-
rik Finnsson, f. 25. apríl 1931,
d. 8. júní 2002.
Hinn 18.10. 1952 kvæntist
Kristinn Sigurbjörgu Sigurð-
ardóttir, f. 2.4. 1928, d. 25.4.
Ólafur Helgi, sambýliskona
Siggerður Gísladóttir. Sonur
þeirra er Jón Aðalsteinn, c)
Ingi Björn, sambýliskona Sæ-
unn Svanhvít Viggósdóttir.
Börn þeirra eru: Júlíus Elvar,
Sóley Margrét og Emil Aron.
d) Kristinn, sem búsettur er í
Danmörku. e) Albert Brynjar,
sonur hans er Nikulai Nói e)
Thelma Dögg sambýlismaður
hennar er Steinar Atli Skarp-
héðinsson. 3) Inga Jóhanna,
kvænt Sveini Þór Elinbergs-
syni. Börn þeirra eru: a)
Sigurbjörg, gift Guðmundi
Jens Óttarssyni; börn þeirra
eru Aron Logi, Bára, Sveinn
Ísak og Inga Jóhanna. b) El-
inbergur, sambýliskona Hafdís
Bergsdóttir; synir þeirra eru:
Bergur Breki og Sveinn Þór. c)
Sigrún Erla, sambýlismaður
Daði Hjálmarsson; sonur þeirra
er Hjálmar Þór. d) Gestheiður
Guðrún.
Útför Kristins fer fram frá
Stykkishólmskirkju í dag, 13.
október 2012, og hefst athöfnin
klukkan 13.
2002. Foreldrar
hennar voru Sig-
urður Marinó Jó-
hannesson, sjómað-
ur, f. 27.7. 1887, d.
17.3. 1961, og
Hansína Jóhann-
esdóttir húsmóðir,
f. 18.11. 1891, d.
9.3. 1995. Börn
Kristins og Sig-
urbjargar eru: 1)
Sigurður, kvæntur
Sesselju Guðrúnu Sveinsdóttur,
börn þeirra eru: a) Finnur, syn-
ir hans eru Kristinn og Kári
Freyr. b) Guðrún Arna, gift
Hreiðari Bjarnasyni, börn
þeirra eru: Silja Björg, Bjarni
Emil og Hildur Elísabet. c)
Hildur. 2) Magdalena, gift Inga
Birni Albertssyni, börn þeirra
eru: a) Kristbjörg Helga, sam-
býlismaður Guðmundur Bene-
diktsson. Börn þeirra eru, Al-
bert, Karen, Katla og Kara, b)
Kveðja frá dóttur.
Ég átti þig sem aldrei brást,
á öllu hafðir gætur.
Mitt hjarta, þrungið heitri ást,
þig harmar daga og nætur.
Ylríkt skjól í örmum þér
var auður daga minna.
Ljósið bjart sem lýsti mér
var ljómi augna þinna.
Þú vaktir meðan sæl ég svaf,
ei sviku kenndir þínar.
Allt sem ljúfast lífið gaf
var lagt í hendur mínar.
(Brynhildur Jóhannsdóttir.)
Kveðja,
Magdalena Kristinsdóttir.
Elsku besti pabbi minn.
Þetta fallega ljóð Hugrúnar
verður hinsta kveðja mín til þín:
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
Þín dóttir,
Inga Jóhanna.
„Skoðaðir þú ekki undir húdd-
ið á honum? Það er nefnilega
mikilvægast þegar skipt er um
bíl!“ Þetta sagði Kiddi tengda-
pabbi við mig fyrir stuttu þegar
ég hafði skipt um bíl. Við fórum
síðan prufurúnt á bílnum um
Hólminn. „Kannski væri rétt að
fá Dedda til að prófa hann og
taka hann út. Þá ertu kominn
með pottþétta úttekt á bílnum“,
sagði Kiddi þegar heim var kom-
ið. Deddi er bróðursonur Kidda
og mikill vinur hans. Þeir eiga
þetta sameiginlega áhugamál,
bíla og góða umhirðu þeirra.
Minnir það um margt á samband
Kidda við bróður sinn, Hinna
heitinn. Eftir að hafa farið annan
prufurúnt, nú með Dedda við
stýrið, gaf frændinn bílnum fína
einkunn og fullvissaði Kidda um
að undir húddinu væri afar álit-
leg og sparneytin vél. Þessir 2
vinir mínir eru þekktir fyrir góð-
an bílasmekk og ekki síst góða
umhirðu bíla sinna. Lengi höfum
við Deddi mikið velt því fyrir
okkur hvernig Kiddi fari að því
að hafa bílinn sína glansandi all-
an ársins hring. Svar Kidda var
ætíð það sama: „ Vitið þið það
ekki? Ég ber reglulega á hann
steinolíu með þurrum klút!“
Vinátta tengdapabba og
Dedda á sér djúpar rætur og hef-
ur Deddi alla tíð látið sig varða
líðan Kidda tengdapabba og sýnt
honum mikla umhyggju- og
ræktarsemi. Kiddi hefur ætíð
metið vináttu og hlýhug Dedda
mikils.
Þetta minningarbrot mitt um
tengdapabba minn, Kristin
Finnsson, sem í dag er kvaddur
hinstu kveðju fjölskyldu og vina,
hefur einnig aðra merkingu í
huga mínum, aðra skírskotun um
persónu hans. Hygg ég að marg-
ir sem þekktu Kidda Finns, deili
þeirri hugsun með mér. Um-
hyggja, ræktarsemi og vinsemd í
garð náungans. Kristinn Finns-
son fór sannarlega sínar leiðir. Í
fyrirrúmi var jafnan velvild og
áhugi um hagi og líðan annarra.
Hann kastaði hiklaust kveðju á
þá sem urðu á vegi hans og sýndi
ókunnugum vinarhót og velvild
og hóf samræður við fólk sem
hann hitti. Hann var glaðvær,
glettinn hress og jákvæður og
sagði aldrei styggðaryrði um
nokkurn mann. Hæglátur var
hann ætíð og kurteis í framgöngu
og fasi. Hann naut að sama skapi
hlýhugar og velvildar samferðar-
fólks enda vinamargur.
Samt var Kiddi ekki mikill
„hjarðmaður“. Hann var sannar-
lega ekki mjög áhugasamur um
þátttöku í fundum og mannfögn-
uðum, hvað þá að þiggja far með
öðrum. Hann ferðaðist ætíð á
sínum forsendum, á sínum hraða,
á sínum bílum, anaði ekki að
neinu. Sama viðhorf mátti greina
í fari hans síðustu árin í baráttu
hans við illvígan sjúkdóm. Fyrstu
árin hafði hann oft sigur í þeim
orrustum enda heilsuhraustur
eftir aldri og erfiða vinnu múr-
verksáratuganna. Síðast en ekki
síst prýddi manninn ótrúlegt
æðruleysi og dugnaður í mörgum
áföngum þeirrar baráttu.
Snyrtilegi múrarinn sem jafn-
an klæddist skyrtu með bindi,
smekkbuxum og sixpensara við
iðn sína, var sagður góður fag-
maður, einstaklega þjónustulipur
og bóngóður við samferðafólk.
Margt getum við lært af lífs-
hlaupi þessa mæta manns, Krist-
ins Finnssonar. Takk fyrir sam-
verustundirnar, kæri
tengdapabbi og vinur.
Sveinn Þór Elinbergsson.
Í dag kveðjum við elsku afa
okkar, Kidda afa. Afi var einstak-
lega ljúfur og skemmtilegur
maður, gladdi alla í kringum sig
með sinni hlýju og glaðlegu nær-
veru. Öll börn voru hrifin af
Kidda afa/langafa einkum vegna
þess hversu ljúfur og góður hann
var, það fann maður vel þegar
hann strauk vangann hlýlega
með lófunum sínum. Afi var mik-
ill nammigrís og átti ávallt eitt-
hvað gott til í skál.
Þegar við systkinin misstum
barnatennurnar okkar þá var
það fyrsta sem við gerðum að
hlaupa með tönnina yfir og láta
afa gróðursetja hana í blóma-
pottinum í eldhúsinu. Nokkrum
dögum seinna sóttum við af-
rakstur gróðursetningarinnar,
suðusúkkulaði, sem afi var búinn
að tína af blóminu, að hans sögn.
Við systkinin ólumst upp með
ömmu og afa í næsta húsi og eðli-
lega mikill samgangur, oft kom
afi yfir og sótti okkur systkinin
yfir í kvöldkaffi, þá fékk maður
að gæða sér á dýrindis kræsing-
um frá ömmu. Við höfum senni-
lega sjaldan komið róleg til baka
heim í háttinn því það var ávallt
gaman að koma til þeirra. Jólin
voru sér kapítuli hjá afa, hann
hafði svo gaman af því að gleðja
alla í kringum sig og hafði mikið
fyrir því að halda áfram að kaupa
gjafir fyrir öll barnabörnin sín.
Skemmtilegast fannst okkur þó
þegar amma var að taka upp all-
ar gjafirnar frá afa, það var
sjaldnast bara einn pakki, heldur
3 eða 4 og allt smekklega valið.
Afa dugði ekki að sjá ömmu bara
opna pakkana heldur varð amma
alltaf að máta allt og sýna okkur
hvað þetta var allt fínt sem hann
var búinn að velja fyrir hana.
Afi var mikill bílakall og alveg
einstaklega natinn og varkár í
kringum þá. Bílarnir hans voru
ávallt eins og glænýir og ef hann
varð var við hljóð sem ekki átti
að vera, þá var hann mættur á
verkstæðið og fékk þá til að
skella bílnum í lyftuna. Það átti
ekki bara við um hans bíl, því við
í kringum hann máttum líka eiga
von á því að fá sömu þjónustu
fyrir okkar bíl frá honum.
Það er ekki að ástæðulausu
sem við tölum um ömmu í minn-
ingum um afa, þau voru svo sam-
rýmd hjón og einstaklega gott að
vera í kring um þau. Nú eru þau
sameinuð á ný, á góðum stað og
ég veit að þau munu halda áfram
að gæta okkar barna, barna-
barna og langafa/ömmu barna
sinna.
Fel þú, Guð, í faðminn þinn,
fúslega hann afa minn.
Ljáðu honum ljósið bjarta,
lofaðu hann af öllu hjarta.
Leggðu yfir hann blessun þína,
berðu honum kveðju mína.
(L.E.K.)
Hvíldu í friði, elsku afi.
Finnur, Guðrún Arna og
Hildur Sigurðarbörn.
Kiddi langafi var skemmtileg-
ur og góður. Hann gaf manni
stundum súkkulaði rúsínur í
opalpakka. Honum fannst allir
skemmtilegir sem hann þekkti.
Hann var alltaf til í að spjalla og
spurði mann hvað maður var að
gera.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Hvíldu í friði, elsku langafi.
Þín,
Silja Björg Hreiðarsdóttir.
Þakklæti er það sem kemur
fyrst upp í huga okkar systkin-
anna þegar við hugsum til afa
okkar. Hann var stórkostlegur í
alla staði, einlægur, heiðarlegur,
skemmtilegur og með mikla út-
geislun. Allir sem kynntust
Kidda afa heilluðust af þessum
frábæru eiginleikum hans.
Það er erfitt að kveðja ein-
stakling sem hefur gefið svona
mikið af sér en það sem styrkir
okkur í sorginni eru allar þær
frábæru minningar sem við eig-
um um góðan afa.
Afi tók sér ávallt góðan tíma í
að keyra á milli Stykkishólms og
Reykjavíkur og biðum við systk-
inin í mikilli eftirvæntingu eftir
að glæsikerran með númerið
P-120 keyrði inn bílaplanið.
„Heyyy“ var ávallt það fyrsta
sem við heyrðum afa segja þegar
hann gekk inn um dyrnar og svo
laumaði hann að okkur Opal-
pakka. Nafnbótin langafi festist
ekki við afa, enda ávallt ungur í
anda. Langafabörnin kölluðu
hann alltaf Opal-afa sem átti vel
við hann því alltaf átti hann Opal-
pakka og hélt áfram að gefa
litlum afabörnum Opal.
Afa þótti gaman að borða góð-
an mat, eða reyndar bara allan
mat og sat oft lengi við matar-
borðið því ekki mátti maturinn
skemmast. Amma sá til þess að
aldrei skorti mat inn á heimilið
og var frystikistan alltaf full af
heimabökuðum kræsingum eins
og kanelsnúðum, kleinum, rúg-
brauði, tertum og fleira.
Þær eru eftirminnilegar
stundirnar sem við áttum í
Hólminum. Alltaf gaf afi sér tíma
til að leika við okkur. Vinsælast
var að fara í krikket og fótbolta í
garðinum þar sem afi gerði leik-
inn enn skemmtilegri með ótrú-
legum uppákomum. Það var
ákveðinn sjarmi sem fylgdi því
þegar rollurnar kíktu inn í garð-
inn til afa en það þótti okkur
borgarbörnunum ótrúleg upplif-
un.
Bíltúr með afa var nokkuð sem
alltaf var tekið þegar við vorum í
Hólminum og sú hefð hélst alla
tíð. Þar sýndi afi okkur hvar hin-
ir og þessir eiga heima eða áttu
heima auk þess að segja okkur
frá og sýna okkur þær byggingar
sem hann tók þátt í að byggja.
Það var alltaf stutt í hláturinn
hjá afa og var hann með einstak-
lega einfaldan en lúmskan húm-
or, gott dæmi um slíkt er „snuð-
húmorinn“. Afi átti það til að
kalla á okkur og beið svo spennt-
ur eftir svari, þegar svarið kom
svaraði hann til baka „snuð“ og
hló. Þetta var alltaf jafn fyndið.
Elsku besti afi, takk fyrir allar
stundirnar sem við áttum með
þér. Þú ert mikil fyrirmynd,
brostir við lífinu og tókst öllu
með jafnaðargeði. Við erum
þakklát fyrir þau gildi sem þú
hefur kennt okkur og það mun
fylgja okkur um ókomna tíð. Það
eru forréttindi að hafa átt afa
eins og þig.
Elsku besti afi minn
ég sakna þín og veit að,
indælli mann á jörðu ei finn,
þó víða væri leitað.
„Snuð“.
Kristbjörg Helga Ingadóttir,
Ólafur Helgi Ingason, Ingi
Björn Ingason, Kristinn
Ingason, Albert Brynjar
Ingason og Thelma Dögg
Ingadóttir.
Kristinn Finnsson
 Fleiri minningargreinar
um Kristinn Finnsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
STEFÁN NIKULÁS ÁGÚSTSSON,
Kríunesi,
Elliðavatni,
er lést á heimili sínu föstudaginn 5. október,
verður jarðsunginn frá Neskirkju þriðjudaginn
16. október kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Karitas eða önnur líknarfélög.
Helga Heiðbjört Björnsdóttir,
Björn Ingi Stefánsson, Anna Katrín Ottesen,
Stefán Örn Stefánsson, Oddný Rósa Halldórsdóttir,
Sveinn Þór Stefánsson, Unnur Sæmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSLAUG TULINIUS,
Bólstaðarhlíð 41,
lést þriðjudaginn 9. október.
Útförin fer fram föstudaginn 19. október
kl. 15.00 frá Háteigskirkju.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim sem vilja minnast hennar er bent á hjartadeild
Landspítalans eða Barnaspítala Hringsins.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hrefna Tulinius, Guðmundur Ármannsson,
Alberta Tulinius, Helgi Halldórsson,
Guðrún Halla Tulinius,
Helga Tulinius.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
KRISTÍN MAGNÚSDÓTTIR,
Pósthússtræti 1,
Keflavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
miðvikudaginn 10. október.
Útför auglýst síðar.
Arnoddur Þ. Tyrfingsson,
Arnheiður Magnúsdóttir, Jóhann Þór Hopkins,
Elísabet Arnoddsdóttir, Magnús Ársælsson,
Erla Arnoddsdóttir, Vilhjálmur Ingvarsson,
Jón Ármann Arnoddsson, Svanhildur Leifsdóttir,
Eva Lind Jóhannsdóttir, Unnar Bjartmarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og vinkona,
HALLBERA ÓLAFSDÓTTIR
húsmóðir,
Hjallaseli 55,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 9. október.
Útför hennar fer fram frá Seljakirkju miðvikudaginn 17. október
kl. 15.00.
Auður A. Hafsteinsdóttir, Þorbjörn V. Gestsson,
Stefanía Ólöf Hafsteinsdóttir,
Pálína Sif Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Elskuleg dóttir mín og systir okkar,
SOLVEIG BJÖRNSDÓTTIR
frá Eyjarhólum,
lést þriðjudaginn 9. október.
Rósa Haraldsdóttir,
Jóhann Þorsteinsson,
Agla Sigríður Björnsdóttir,
Þorlákur Sindri Björnsson,
Ingibjörg Rósa Björnsdóttir,
Haraldur Björnsson.
✝
Sambýliskona mín,
HALLFRÍÐUR BÁRA HARALDSDÓTTIR,
Öldustíg 6,
Sauðárkróki,
lést á Heilbrigðisstofnuninni á Sauðárkróki
10. október.
Herbert K. Andersen.