Morgunblaðið - 13.10.2012, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. OKTÓBER 2012
✝ HallfríðurHanna Ágústs-
dóttir fæddist á
Sauðárkróki 29.
júlí 1946. Hún and-
aðist á heimili
sínu, Hlíðarstíg 2
á Sauðárkróki, 3.
október 2012.
Foreldrar henn-
ar voru Ólafur
Ágúst Guðmunds-
son, bóndi, járn-
smiður og bifreiðastjóri, f. 12.
ágúst 1900, d. 9. febrúar 1951,
Kristrún Sigurlaug Andr-
ésdóttir, húsfreyja og bóndi í
Kálfárdal, f. 10. desember
1909, d. 1. júní 2004. Systkini
Hönnu; Arndís, f. 26. sept-
ember 1938, Elsa, f. 21. desem-
ber 1939, Andrés Viðar, f. 3.
janúar 1942, Gunnar Randver,
f. 7. júní 1943, Þorbjörg Stein-
gríms, f. 2. júní 1947. Systur
Gekk síðar í gagnfræðaskóla á
Sauðárkróki. Hún fór ung til
Reykjavíkur til ýmissa starfa,
m.a. fyrir Flugfélag Íslands,
Landspítala og Hótel Sögu en
hafði ekki fasta búsetu í
Reykjavík fyrr en um 1970.
Hún vann á 8. áratugnum
verslunar- og skrifstofustörf í
Reykjavík, m.a. fyrir London
Dömudeild í Austurstræti,
Húsgagnaverslun Reykjavíkur
og Vélaverkstæðið Kistufell.
Stundaði um stutt skeið nám í
ensku við málaskólann Mími.
Hún fluttist aftur til Skaga-
fjarðar 1978 og vann þar ýmis
störf m.a. fyrir fiskvinnslufyr-
irtækið Skjöld en lengst af var
hún starfsmaður skinnafyr-
irtækisins Loðskinn á Sauð-
árkróki eða fram til 2004. Síð-
ustu ár var hún ekki við góða
heilsu en starfaði þó við ým-
iskonar hannyrðir og miðlun
slíkrar alþýðulistar, fyrir vini
og þá sem til hennar leituðu í
Gallerý Hönnu.
Útför Hönnu fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 13.
október 2012 og hefst athöfnin
kl. 13.
Hönnu samfeðra
voru Hulda, f. 27.
janúar 1931, d. 16.
desember 2002 og
Auður, f. 28. apríl
1934, d. 6. nóv-
ember 2009.
Sonur Hönnu er
dr. Úlfar Ingi Har-
aldsson, tónlist-
armaður og að-
júnkt við
Listaháskóla Ís-
lands, f. 7. nóvember 1966, fað-
ir Haraldur Tyrfingsson, f. 10.
maí 1943. Eiginkona Úlfars
Inga er Sigríður Mjöll Björns-
dóttir, f. 11. maí 1988. Hall-
fríður Hanna giftist 1997,
Gísla Björnssyni frá Framnesi,
f. 16. apríl 1947, þau skildu
2001.
Hallfríður Hanna ólst upp í
Kálfárdal í Skagafirði með
móður sinni og systkinum.
Mín ástkæra móðir, Hanna,
féll frá nú þegar haustið er kom-
ið. Hvað það hefði verið dásam-
legt að ná einni samverustund til
viðbótar. En, það átti ekki að
verða. Þessi orkumikla, vinnu-
sama og drífandi kona sem alla
tíð hafði sýnt þrek og þor, og far-
ið sínar eigin leiðir allt frá unga
aldri lauk sinni lífsleið nákvæm-
lega þar sem hún vildi og hafði
óskað sér, á heimili sínu á Sauð-
árkróki.
Hún hafði séð heilsu sinni
hraka of hratt frá því hún missti
fasta vinnu um 2004. Margvísleg
áföll og erfiðleikar sem fylgt
höfðu áratugunum á undan höfðu
líka sett mark sitt á hug hennar
og hjarta og áttu þátt í að grafa
undan þeim drífandi krafti sem
ávallt hafði verið hennar ein-
kenni. Ofaná bættist stundum
einmanaleiki og leiði yfir því að
hafa ekki náð að nýta starfs-
krafta og löngun til að læra, á af-
drifaríkari hátt en raun varð á.
Námsmöguleikarnir fyrir konu
sem var einstæð móðir lengst af
sínu lífi og vann lengi um 12 tíma
vinnudag og meir, voru ekki góð-
ir en þó reyndi hún á lífsferlinum
að sækja námskeið af ýmsum
toga í viðleitni sinni til að öðlast
meiri þekkingu og kunnáttu. Í
sumu tókst henni vel til og klár-
aði t.d. meirapróf, ýmiskonar
starfstengd námskeið og hann-
yrðanámskeið. Annað var henni
stundum of erfitt vegna ónógs
grunns og eftir því sem á leið átti
hún erfiðara með að festa hugann
við lestur eða nám.
Hún hafði alla tíð áhuga á og
gott auga fyrir listrænum hæfi-
leikum á ýmsum sviðum, sérstak-
lega á vettvangi sem tengdist al-
þýðulist og hannyrðum. Hún
hafði mikinn áhuga á tónlist og
þá sérstaklega fallegum dægur-
lagasöng og það var í gegnum
hennar hvatningu og áhuga á
tónlist að minn eigin óstöðvandi
áhugi kviknaði, sem endaði með
löngu námi og starfi í tónlist.
Hún varð minn fyrsti tónlistar-
kennari, í byrjun táningsáranna,
og jafnvel fara áhrifin enn aftar
þar sem á gömlum ljósmyndum
má sjá hana leika fyrir mig á gít-
ar sem barn, ég gat þá stutt mig
við handriðið á barnarúminu til
að hlusta og gleðin leyndi sér
ekki í andliti mínu við að heyra
söng hennar og leik.
Þrátt fyrir að heilsa hennar
hafi verið farin að láta á sjá í lok-
in þá verður sú minning og
ímynd sem ég geymi ávallt í
hjarta mínu tengd konu sem
hafði ótrúlegan kraft og styrk,
sérstaklega þegar á reyndi, en
um leið hafði hún blíðu og um-
burðarlyndi til að bera sem gerði
það að verkum að hún talaði með
umhyggju um fólk. Ég heyrði
hana aldrei tala af heift eða nei-
kvæðni um nokkurn mann þrátt
fyrir að á stundum hafi henni
sárnað viðmót og umtal sumra
samferðamanna. Hún var góð
kona og var sérlega umhugað um
einstaklinga sem minna máttu
sín, einstæðinga og aldrað fólk.
Ef til vill var samkennd hennar
dýpst með slíku fólki eftir áratugi
af þrotlausri vinnu fyrir minni og
sinni velferð sem einstæð móðir.
Skín þú blíða ljós.
Haustið kemur,
himinninn grætur hvítum hnoðrum.
Í bláma hafsins er draumur
um fjarlægð.
Ávallt fyrst,
ávallt fyrst,
er þráin eftir frelsi vængja fuglsins.
(Höf. Úlfar Ingi)
Kærar þakkir fyrir allt, elsku
móðir mín.
Þinn
Úlfar Ingi.
Það var fallegt síðsumarkvöld
í ágúst þegar ég hitti tengdamóð-
ur mína í fyrsta skipti. Ég hafði
aldrei áður komið til Sauðár-
króks og ég man hvernig drama-
tísk fegurð staðarins blasti við
mér í gegnum bílrúðuna; upp úr
grábláu, ábúðarfullu hafinu risu
tignarlegar eyjar og fjöllin stóðu
vörð um þennan litla bæ sem
stendur á gömlum hafsbotni. Ég
var spennt, en líka dálítið kvíðin,
að hitta konuna sem ég hafði þá
aðeins séð á ljósmyndum hjá Úlf-
ari Inga. Konan á myndunum var
stórglæsileg ung móðir með mik-
ið dökkt hár og stór, brún augu.
Þegar við Úlfar Ingi renndum í
hlað beið þessi fallega kona okk-
ar í dyragættinni á húsinu sem
hún hafði búið í frá árinu 1993.
Hún horfði á mig með blíðu og
ástríku augnaráði og tók utan um
mig og bauð mig velkomna. Það
var gott að setjast niður í hlýju
eldhúsinu hjá henni þar sem hún
bauð okkur upp á sínar marg-
rómuðu brauðsneiðar og við
spjölluðum langt fram eftir
kvöldi. Mér leið strax eins og ég
hefði alltaf þekkt hana. Hún hafði
þá sérstöku náðargjöf að geta
opnað hjarta sitt fyrir þeim sem
til hennar leituðu og bjó yfir mik-
illi auðmýkt og umburðarlyndi.
Hún tók mér sem jafningja frá
fyrstu tíð, jafnvel þó að ég væri
aðeins rétt um tvítugt. Hún
hvorki predikaði né dæmdi aðra
og það var gott að vera í návist
hennar. Ég kunni einnig að meta
að í samtölum okkar þurfti ekki
að fylla hvert andartak með orð-
um, heldur gat líka verið gott að
sitja með henni í þögn. Hún
þröngvaði aldrei skoðunum sín-
um upp á aðra, heldur lifði sam-
kvæmt eigin hentisemi og lét
aðra um að lifa lífi sínu. Engu að
síður bar hún ávallt hag annarra
fyrir brjósti og ekki síst þeirra
sem höfðu í fá hús að venda, fyrir
þeim voru hennar dyr ávallt opn-
ar.
Síðustu ár fór Hanna lítið og
það var því sérstakt gleðiefni að
hún skyldi geta komið í brúðkaup
okkar Úlfars Inga að Hlíðarenda
í Fljótshlíð þann 30. október
2010. Augljós gleði hennar á
þeim tímamótum mun ávallt
hlýja mér um hjartarætur þegar
ég hugsa til hennar. Þessa síð-
ustu haustdaga hafa margar
hugsanir leitað á hugann. Þrátt
fyrir breytilegt veður má enn
njóta fegurðar haustlitanna og á
stundum sem þessum, þegar
hversdagslegt amstur virðist
skyndilega svo léttvægt, verður
hugurinn enn næmari og mót-
tækilegri fyrir fegurð lífsins. Það
var fyrir nokkurskonar tilviljun
að ég greip í Heimsljós Halldórs
Laxness síðastliðinn laugardag,
opnaði bókina og eftirfarandi lín-
ur ljómuðu fyrir augum mér:
„Hugsaðu um mig þegar þú ert í miklu
sólskini. Bráðum skín sól upprisudags-
ins yfir hinar björtu leiðir þar sem hún
bíður skálds síns. Og fegurðin mun
ríkja ein.“
(Halldór Laxness)
Ástarkveðja til þín, Hanna
mín.
Þín tengdadóttir,
Sigríður Mjöll.
Bjartur og fagur röðull rís
þótt rökkvi í sálu minni
þá kemur fregnin köld sem ís,
þú kvaddir í hinsta sinni.
Það er svo margt sem þakka ber
þegar leiðir skilja.
Aldrei þú taldir eftir þér
annarra að gjöra vilja.
Nú átt þú á himnum eilíf jól,
ei mun þar skuggi leynast.
Minningin björt sem morgunsól
í mínum huga skal geymast.
(Ókunn. höf.)
Guð geymi þig, elsku Hanna
mín, og takk fyrir allt.
Um leið þakkir til allra sem
studdu þig og glöddu.
Þín systir,
Þorbjörg.
Hallfríður Hanna
Ágústsdóttir
Hún Stína var
fallegasta mamman
sem ég hafði séð. Átta ára hnát-
an sem hafði farið með Helgu
skólasystur sinni heim úr Ísaks-
skóla einn daginn var feimnin
uppmáluð en heillaðist fljótt af
kátu fallegu mömmunni hennar
Helgu sem með stóru slæðuna
sína minnti helst á myndina af
Maríu mey í sunnudagaskólan-
um.
Frá upphafi stóð mér ynd-
islegt heimili Stínu og Geirs
Agnars ætíð opið, samveran
auðgaðist af mannkostum þeirra
og höfðu þau mótandi áhrif á all-
an minn uppvöxt æ síðan.
Minnisstæður er mikill fögn-
uður við dillandi hlátur Geirs
Agnars þegar hann kom blað-
skellandi inn einn daginn á tím-
Kristín Zoëga
✝ Kristín Zoëgafæddist á Ísa-
firði 14. október
1917. Hún lést á
Hrafnistu 16. sept-
ember 2012.
Útför Kristínar
fór fram frá Ás-
kirkju 21. sept-
ember 2012.
um innflutnings-
hafta með
tilkynningu um að
gjaldeyrisleyfi hefði
loksins verið veitt
til bílakaupa.
Fest voru kaup á
svörtu Bjöllunni
R-7515 og síðan
brunað til Þingvalla
í sumarhús fjöl-
skyldunnar, eða í
litla húsið í Hlíðar-
hvamminum þar sem þau áttu
líka afdrep um sinn. Heimsókn-
irnar í ævintýrahöllina á Tún-
götunni til Geirs vegamálastjóra
og Hólmfríðar eru líka afar
minnisstæðar, í barnsminni voru
stofurnar þar sem gríðarstórir
salir, ilmur af bóni og glæsi-
legum húsbúnaði og endalausir
krókar og kimar um allar hæðir
sem buðu uppá frábæra felu-
staði. Á hálaofti Njálsgötunnar
var líka löngum dvalið, þar voru
dansskórnir hennar Stínu sem
höfðu lokið sínu hlutverki og síð-
kjólar héngu í gamla skápnum
við hlið stóra pottbaðkarsins
sem þjónaði öllum íbúum húss-
ins á þeim tíma.
Heimilið á Njálsgötunni bar
því glöggt vitni að þau hjónin
höfðu dvalið langdvölum í Dan-
mörku á stríðsárunum og þar
hafði Stína kynnst Clöru Wæver
og Håndarbeijders Fremme
sem ætíð síðan voru í miklum
metum hjá henni, hún var ein-
stök hannyrðakona og meðan
heilsan leyfði var hún stöðugt að
vinna að fallegu handverki.
Dansspor Stínu við Dónár-
valsinn sem hljómaði frá
grammófóninum í borðstofunni,
og uppáhaldið okkar allra, söng-
ur Leikbræðra um fiskimennina
á Caprí, heitt kókó og norm-
albrauð eftir skóla, saumaklúbb-
ur okkar Helgu sem Geir Þór-
arinn fékk inngöngu í þar sem
við þurftum að hafa hann góðan,
Jónsmessunæturdraumur í
Þjóðleikhúsinu og myrk síð-
kvöldin þegar haldið skyldi heim
á leið og Geir Agnar setti upp
hattinn og stóra trefilinn og
fylgdi ætíð hnátunni heim að
dyrum og kvaddi ekki fyrr en
dyrnar höfðu lokast á hæla
hennar. Ljúfar minningar þessa
tíma eru ofarlega í sinni við
þessi tímamót.
Takk fyrir að veita lítilli
stúlku skjól og leiðsögn til fyr-
irmyndar á viðkvæmum upp-
vaxtarárum. Það mun aldrei
gleymast.
Laufey Kristjónsdóttir
✝
Elskulegur bróðir minn og frændi okkar,
GUÐMUNDUR GÍSLASON,
Heiðarbraut 9,
Garði,
verður jarðsunginn frá Útskálakirkju
þriðjudaginn 16. október kl. 14.00.
Magnús Gíslason,
Ásta Magnúsdóttir,
Jóhanna Magnúsdóttir,
Þóra Björg Magnúsdóttir,
Sólveig Ólöf Magnúsdóttir.
✝
Hugheilar þakkir til allra sem auðsýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
okkar ástkæru dóttur, systur, mágkonu og
frænku,
ÁSDÍSAR INGIMARSDÓTTUR,
Egilsgötu 19,
Borgarnesi.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki
blóðlækningadeildar 11G á Landspítalanum við Hringbraut
fyrir frábæra umönnun og alúð.
Ingimar Sveinsson, Guðrún Gunnarsdóttir,
Sigríður Fanney Ingimarsdóttir, Lars Christensen,
Gunnar Snælundur Ingimarsson,Anne-Mette Skovhus,
Kristín María Ingimarsdóttir, Jóhannes Eyfjörð,
Sveinn Óðinn Ingimarsson, Guðrún H. Vilmundardóttir
og fjölskyldur.
✝
Elskuleg móðir, systir, amma, langamma og
langalangamma,
NÍELSÍNA ÁSTA JÓNSDÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður Álfhólsvegi 105,
Kópavogi,
lést mánudaginn 8. október á Landspítala,
Fossvogi.
Jarðarförin fer fram frá Kópavogskirkju mánudaginn
15. október kl. 13.00.
Þorbjörn Daníelsson, Anna Jóna Guðjónsdóttir,
Guðrún Daníelsdóttir,
Ósk Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
DAVÍÐ GUÐLAUGSSON,
fyrrv. skipstjóri,
Hagaflöt 9,
Akranesi,
lést miðvikudaginn 10. október.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðmundur R. Davíðsson, Margrét Sigurðardóttir,
Sigurður Grétar Davíðsson, Hólmfríður D. Guðmundsdóttir,
Harpa Hrönn Davíðsdóttir, Búi Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðir okkar og tengdamóðir,
GUÐBJÖRG BJÖRNSDÓTTIR SMITH,
áður til heimilis á
Bergstaðastræti 52,
lést á Hrafnistu 12. október.
Jarðsett verður frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 18. október kl. 11.00.
Katla Smith Henje, Jan Henje,
Hekla Smith, Björn Sigurðsson,
Hrefna Smith,
Birna Smith, Guðmundur Lárusson.