Morgunblaðið - Sunnudagur - 30.12.2012, Page 23

30.12. 2012 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23
2009 fóru þær á námskeið á Ak-
ureyri til að læra á mónóskíði og
hafa þær ekki hætt síðan. „Fyrst
þegar ég slasaðist var möguleikinn
á mónóskíði nefndur við mig en ég
ætlaði aldrei að prófa það. Ég ætl-
aði bara að fara á mín skíði aftur.
Nú er ég mjög fegin að Kristín
fékk mig til að koma með sér. Ég
ætlaði samt bara að byrja að skíða
aftur eins og ég var vön en ég var
algjör byrjandi. Ég gat ekki neitt í
fyrstu. Þetta er allt öðruvísi en að
vera á venjulegum skíðum en mér
finnst þetta samt rosa gaman.“
Hjólamennskan í uppáhaldi
Af öllum þeim íþróttagreinum sem
Arna Sigríður stundar er hjólið
hennar eftirlæti. Hún fór í haust-
maraþon hjá Félagi maraþonhlaup-
ara og hefur nú þegar lokið einu
maraþoni og þremur hálf-
maraþonum. „Mig langar til að ná
betri tíma í þessum vegalengdum.
Ég var samt alveg búin í hönd-
unum eftir maraþonið. Þetta er
örugglega svipuð tilfinning fyrir
mig í höndunum og aðrir finna fyr-
ir í fótunum eftir svona hlaup.
Þetta er samt örugglega léttara en
að hlaupa af því að maður rennur
en ég er nokkuð viss um að það er
erfiðara fyrir mig að fara upp
brekkur.“ Hún var 1:15 klst. að
fara hálft maraþon og 2:46 klst. að
fara heilt. Arna Sigríður segir mik-
ið frelsi fylgja hjólinu en hún
kemst miklu víðar á því en hjóla-
stólnum. Bolvíkingurinn Benedikt
Sigurðsson synti 10 km maraþon-
sund árið 2010 í þeim tilgangi að
safna fyrir hjólinu hennar Örnu
Sigríðar. „Eftir að ég fékk hjólið
breyttist rosalega mikið hjá mér.
Það var svo erfitt fyrir mig að fá
úthaldsþjálfun af því að það sem
ég geri aðallega á æfingum er
styrktarþjálfun. Þótt að ég sé nátt-
úrulega alltaf að ýta mér á stólnum
er það eiginlega meiri styrktaræf-
ing en úthaldsæfing.“
Langar að halda utan
til að keppa
Arna Sigríður á sér þann draum að
halda utan til að keppa en sam-
keppnina segir hún ekki vera neina
hér á landi. „Ég held að ég myndi
læra mikið á því að fara út og hitta
aðra hjólara. Við vorum þrjú sem
erum með mænuskaða sem fórum í
sumar á námskeið í Svíþjóð en þar
halda Samtök mænuskaðaðra úti
sumarbúðum fyrir félagsmenn. Þá
opnaðist ákveðinn heimur fyrir
mér. Þar voru um 60 krakkar á
okkar aldri en það eru bara um
100 með mænuskaða á öllu Íslandi.
Þar fengum við að prófa svo mikið
af íþróttagreinum sem við fáum
aldrei tækifæri til að prófa hér af
því að við erum svo fá. Það er al-
veg skiljanlegt að það sé ekki mik-
ið í boði hér á landi en þarna gerð-
um við hluti sem mér hefði aldrei
dottið í hug að gera eins og til
dæmis að fara á sjóskíði og sigla
skútu. Mér fannst allir þarna vera
svo sjálfstæðir og það var svo gott
að hitta jafnaldra sína sem eru í
sömu sporum og ég. Ég væri ekk-
ert á móti því að flytja út en það
væri auðvitað svolítið erfitt af því
að öll fjölskyldan mín er hér.“
Bindur vonir við að
lækning finnist
Arna Sigríður bindur vonir við
tæknivæðingu og framfarir í heil-
brigðisgeiranum og á sér draum
um að lækning við mænuskaða
finnist fyrr en seinna. „Ég hugsa
það þannig að ég eigi ekki alltaf
eftir að vera í hjólastól. Það er
eitthvað svo óþægilegt að hugsa til
þess að maður eigi eftir að vera
alla sína ævi með mænuskaða. Það
er alltaf verið að gera fullt af rann-
sóknum og ég vona alltaf að það
finnist lækning. Ég hef það alveg
ágætt núna og ég get gert alveg
fullt af hlutum en það þarf svo lítið
til að það stoppi allt hjá mér. Ef að
axlirnar fara að gefa sig þá er svo
lítið sem ég get gert. Ég hef það
alveg fínt en þetta er samt auðvit-
að alveg hellings vesen. Mér finnst
líka bara þægilegra að hugsa þann-
ig um framtíðina.“
Ljósmynd/Halldór Sveinbjörnsson
Arna Sigríður nýtir hvert tækifæri sem hún getur til að fara á skíði.
Arna Sigríður hefur þegar klárað eitt maraþon og þrjú hálfmaraþon. Hér er
hún að taka þátt í Óshlíðarhlaupinu.
*„Ég hugsaþað þannigað ég eigi ekki
alltaf eftir að
vera í hjólastól.
Það er eitthvað
svo óþægilegt að
hugsa til þess að
maður eigi eftir
að vera alla sína
ævi með mænu-
skaða.“