Morgunblaðið - 28.06.2013, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. JÚNÍ 2013
✝ MethúsalemÞórisson fædd-
ist í Reykjavík 17.
ágúst 1946. Hann
lést á heimili sínu í
Reykjavík 14. júní
2013.
Methúsalem var
sonur hjónanna
Þóris Guðmunds-
sonar, f. 9. maí
1919, d. 31. maí
2004, og Arnfríðar
Snorradóttur, f. 26. febrúar
1925. Systkini hans eru Oddný,
f. 1948, maki Ragnar Karlsson,
Snorri, f. 1949, maki Erla Frið-
riksdóttir, Soffía, f. 1953, maki
Baldur Dagbjartsson, og Ragna
Björg, f. 1957, maki Gylfi G.
Kristinsson. Dætur Methúsal-
ems með fyrri eiginkonu, Hall-
dóru Jónsdóttur, eru: 1) Fríða, f.
16. október 1966, sonur hennar
er Jesse Þórir Vine, f. 8. janúar
2003, þau eru búsett á Nýja-
Sjálandi. 2) Jóhanna, f. 26. apríl
1970, maður hennar er Paul
Weil, f. 3. febrúar 1971, dóttir
þeirra er Lola Salvör Weil, f. 12.
varð hann framkvæmdastjóri
Umbúðamiðstöðvarinnar um
skeið. Árið 1995 stofnaði hann
ásamt Júlíusi Valdimarssyni
ráðgjafarfyrirtækið Lausnir
ehf. Methúsalem var virkur fé-
lagi í Húmanistahreyfingunni á
Íslandi frá upphafi en hún barst
hingað til lands 1979 og starfaði
þá undir heitinu Samhygð. Hann
var einn af stofnendum Flokks
mannsins 1984 en nafni flokks-
ins var breytt árið 1995 og heitir
nú Húmanistaflokkurinn.
Methúsalem var alla tíð einn af
forsvarsmönnum flokksins og
tók þátt í öllum framboðum á
vegum hans, nú síðast í nýliðn-
um alþingiskosningum þar sem
hann skipaði fyrsta sæti á lista
flokksins í Reykjavík-
urkjördæmi norður. Methúsal-
em tók einnig þátt í alþjóðlegu
starfi Húmanistahreyfing-
arinnar og stuðlaði m.a. að
stofnun Húmanistaflokksins í
Bretlandi. Þá starfaði hann
einnig að verkefnum Húm-
anistahreyfingarinnar bæði í
Síle og á Haítí þar sem hann
kynntist eiginkonu sinni. Methú-
salem og Elda stofnuðu veit-
ingastaðinn Haiti sem þau hafa
rekið síðastliðin sex ár.
Útför Methúsalems Þór-
issonar fer fram frá Fríkirkj-
unni í dag, 28. júní 2013, kl. 13.
febrúar 2007. Dótt-
ir Jóhönnu af fyrra
hjónabandi er India
Salvör Menuez, f. 8.
maí 1993. Þau búa í
New York. Methú-
salem kvæntist
Eldu Thorisson
Faurelien árið
2006. Sonur hennar
er Þórir Guð-
mundur Faurelien
og gekk Methúsal-
em honum í föðurstað.
Methúsalem útskrifaðist sem
stúdent frá Samvinnuskólanum
á Bifröst. Í Samvinnuskólanum
var hann einn af stofnendum
hljómsveitarinnar Strauma þar
sem hann spilaði á bassa.
Hljómsveitarmeðlimir héldu
áfram að spila saman eftir Sam-
vinnuskólann. Methúsalem hóf
störf sem verslunarstjóri hjá
Silla og Valda 1966. Hann flutti
ásamt fjölskyldu til Berlínar
1971 og dvaldi þar í tvö ár við
ýmis störf. Við heimkomuna hóf
hann störf sem skrifstofustjóri
hjá Bátalóni í Hafnarfirði. Síðar
Í dag kveðjum við ástkæran
bróður okkar, Methúsalem Þóris-
son, sem fór allt of fljótt. Hans
verður sárt saknað. Við viljum
minnast hans með eftirfarandi
ljóðlínum því hann hafði þor og
styrk til þess að fylgja sannfær-
ingu sinni.
Það þarf meiri kjark til að segja satt en
ljúga,
sjálfstraust til að efast, er aðrir trúa,
djörfung til að mæla gegn múgsins boð-
un,
manndóm til að hafa eigin skoðun.
Það þarf viljastyrk til að lifa eigin ævi,
einurð til að forðast heimsins lævi,
vizku til að kunna að velja og hafna,
velvild, ef að andinn á að dafna.
Þörf er á varúð víðar en margur skeytir.
víxlspor eitt oft öllu lífi breytir.
Þá áhættu samt allir verða að taka
og enginn tekur mistök sín til baka.
Því þarf magnað þor til að vera sannur
maður,
meta sinn vilja fremur en fjöldans daður,
fylgja í verki sannfæringu sinni,
sigurviss, þó freistingarnar ginni.
(Árni Grétar Finnsson)
Elsku Dúi, far þú í friði, megi
hið eilífa ljós lýsa þér.
Minning þín lifir.
Oddný, Snorri, Ína (Soffía)
og Ragna.
Mig langar að skrifa þessa
minningargrein um mann sem ég
þekkti ekki mikið, en fyrir mig var
hann hlýja Íslands. Kaffihús hans,
Café Haiti á gömlu höfninni í
Reykjavík, var sem segull þegar
ég flutti til Íslands og uppgötvaði
Reykjavík fyrir fjórum árum. Lít-
ríkur, kósí staður með alþjóðleg-
um anda og menningu, easy-going
og hlýr. Brosið hans Methúsalems
á bak við barborðið eða tölvuna
var alltaf smá feimið, en opið og
ljúft. Mér líkaði við áhuga hans á
fólki.
Í upphafi töluðum við saman á
ensku. Svo æfði hann sig á þýsku
og það var gaman að finna ástríðu
hans fyrir tungumálum. Loksins
gat ég spjallað við hann á íslensku,
og hann var þolinmóður að hlusta
og skilja mig. Áhugi hans á alþjóð-
legri menningu var mikill og á
kaffihúsinu bauð hann ekki bara
upp á frábæran íslenskan blús,
heldur einnig á balkan-tónlist,
djass, málverkasýningar og margt
fleira. Listafólk sem kannski vill
ekki vera í stórum sal, frekar nær
fólki, þar sem Methúsalem var
alltaf. Við munum sakna þín. Andi
þinn mun lifa.
Megi Elda ásamt fjölskyldu
vera með gott fólk á þessum erfiðu
dögum, ég sendi henni orku, kjark
og ást.
Takk fyrir allt.
Dagmar Trodler.
Þá er hann Dúi okkar floginn
inn í aðra vídd og er í góðum mál-
um í þeirri dásemd sem sú tilvera
er.
Flestir kölluðu hann ekki Dúa
heldur „Dúa okkar“. Það var ekki
sagt „hvernig hefur hann Dúi
það?“ meðal vina, ættingja og
kunningja, heldur var alltaf spurt
um hann „Dúa okkar“. Sennilega
vegna þess að Dúi kallaði fram
væntumþykju og umhyggju gagn-
vart sér, án efa vegna þess að
hann sjálfur sýndi öðrum þessar
tilfinningar.
Við kynntumst fyrst sem
bekkjarfélagar í Gaggó Vest, en
raunveruleg tengsl urðu ekki fyrr
en tveimur áratugum síðan þegar
ég sá hann meðal 50 námskeiðs-
þátttakenda á vegum Stjórnunar-
félags Íslands.
Ég gladdist yfir því að þarna
var hann aftur kominn og, jú,
einnig vegna þess að hann var sá
eini sem ég þekkti í hópnum.
Strax þarna fann ég fyrir glað-
værð hans og þessari hlýju sem
hann sem svo oft geislaði frá sér.
Upp frá þessari stundu hófst mik-
ið og náið samband okkar á milli
og mikið samstarf bæði hér á landi
sem í öðrum löndum.
Það gekk auðvitað á ýmsu hjá
Dúa í lífi hans eins og hjá okkur
öllum. Stundum virtist allt ganga
upp, oft gerði það það ekki. En
þrátt fyrir mikinn mótbyr á stund-
um missti hann aldrei sjónar á
þeirri ætlun sinni að verða betri
maður í betri heimi og leggja sitt
af mörkum til að svo yrði.
Hann minntist oft á það að
hann hefði mátt leggja sig meira
fram. En það má segja það sama
um okkur öll, við gætum öll gert
örlítið meira til að við og heimur-
inn verði það sem við viljum. En
öll leggjum við eitthvað af mörk-
um, sumir meira, aðrir minna, en
öll eitthvað. Við erum hluti af helj-
armiklu ferli sem byrjaði löngu
áður en við komum til sögunnar og
heldur áfram löngu eftir að við
verðum þar sem Dúi nú er. En já-
kvæðar gjörðir okkar eiga sitt eig-
ið líf og margfaldast í þessu
dásamlega ferli sem miðar að því
að til verði raunverulega
mennskur heimur. Dúi gerði sitt
og vel það og gjörðir hans lifa
áfram hér á landi sem annars
staðar.
Fjölskyldu hans, vinum og
kunningjum sendi ég „hlýjar
kveðjur“ eins og Dúi var vanur að
gera.
Takk fyrir samfylgdina, vinur,
og njóttu þess þar sem þú ert.
Pétur Guðjónsson.
Góður vinur og náinn samferða-
maður minn í meira en þrjátíu ár
er nú fallinn frá. Methúsalem eða
Dúi eins og hann var kallaður í
hópi vina og vandamanna var ein-
stakur maður og bjó yfir eiginleik-
um sem ekki verður lýst með orð-
um nema á takmarkaðan hátt. Það
var nærvera hans og hvernig hann
var, sem situr svo sterkt eftir í
minningunni. Allir sem kynntust
honum fundu til þeirrar mennsku
og hlýju sem stafaði frá honum.
Hann var líka glaðvær og kraft-
mikill og maður aðgerða í þágu
þeirra málefna sem hjarta hans
bauð honum að sinna.
Á þessum liðlega þrjátíu árum
sem leiðir okkar Dúa lágu saman
studdum við hvor annan, deildum
sömu markmiðum og ræddum
saman um allt sem ræða þurfti.
Það er bæði auðvelt og erfitt í
senn að skrifa um Dúa því það er
svo margt sem ekki er hægt að
færa í orð. Ég verð bara að segja
að ég kveð með söknuði kæran vin
um leið og ég gleðst yfir því að
hann helgaði líf sitt sinni dýpstu
þrá, að gera jörðina mennska. Ég
gleðst líka yfir því að síðustu árin
voru að ég held einhver bestu árin
í lífi hans, þegar hann fann ástina
sína hana Eldu og gekk syni henn-
ar Þóri í föðurstað. Saman létu
þau drauminn um Cafe Haiti ræt-
ast þar sem hann fann rétta
starfsumhverfið og þar sem ein-
stakir hæfileikar hans í mannleg-
um samskiptum blómstruðu eins
og fjölmargir gestir staðarins hafa
upplifað. Dúi reyndist þeim sem
þar hafa starfað vel, sem og þeim
fjölmörgu tónlistarmönnum,
myndlistarmönnum og öðrum
sem hafa komið þar að og búið til
ásamt Eldu og Dúa það einstaka
andrúmsloft sem þar ríkir.
Dúi tók þátt í að endurreisa
Húmanistaflokkinn á síðasta ári.
Hann var mjög ánægður með að
flokkurinn bauð fram í nýliðnum
alþingiskosningum og hvernig til
tókst. Fyrir honum skiptu at-
kvæðin ekki mestu máli heldur
það að koma húmanismanum og
stefnu Húmanistaflokksins á
framfæri. Hann var einnig glaður
yfir þeim vaxandi hljómgrunni
sem honum fannst að þessi hug-
sjón hans hefði fengið í kosning-
unum. Þegar Dúi lést var hann
þegar byrjaður að byggja upp
flokkinn enn frekar og búa hann
undir framboð í næstu borgar-
stjórnarkosningum.
Þannig kvaddi Dúi þennan
heim í þeirri lífsstefnu sem hann
hafði kosið sér. Ég er sannfærður
um það að hann heldur nú áfram í
sömu átt á ljóssins braut í nýrri
vídd.
Við Ranna sendum Eldu og
Þóri, dætrum Dúa þeim Fríðu og
Jóhönnu og afabörnunum sem
voru ljós í lífi hans, sem og systk-
inum hans og móður og fjölskyld-
unni allri okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og óskum þeim
styrks og friðar á þessum erfiða
tíma.
Júlíus Valdimarsson.
Fallinn er frá einn af mínum
bestu vinum, Methúsalem Þóris-
son. Við kynntumst árið 1979 þar
sem við vorum á stressnámskeiði
hjá Stjórnunarfélagi Íslands. Upp
úr því hófst okkar samstarf og
tókum við þátt í því að stofna húm-
aníska hreyfingu á Íslandi. Fram-
undan voru allskonar verkefni
sem farið var út í, til að mynda
stofnuðum við ásamt fleirum fé-
lagið Samhygð og hreyfingu sem
nefndist „Er fátækt á Íslandi,
kemur það mér við?“ Upp úr því
varð Flokkur mannsins til og í
framhaldinu stóðum við að baki
framboði til forseta. Einnig er mér
minnisstætt þegar við tókum þátt
í að skipuleggja erlendis mjög
stóra ráðstefnu í Flórens, þar sem
er vagga húmanismans. Ég minn-
ist þeirrar stundar þegar við stóð-
um fyrir framan styttu af Galileo
Galilei, þeim merka stjörnuspek-
ingi og varð hugsað til þeirra for-
vera vísinda sem uppi voru á þeim
tíma svo sem Giordano Bruno sem
brenndur var á báli vegna sinna
uppgötvana, en þeir voru upp-
ljóstrarar og taldir hættulegir.
Stór hópur úr þessari hreyf-
ingu fór til Parísar á sínum tíma til
þess að taka þátt í því að vekja at-
hygli á vaxandi atvinnuleysi í allri
Evrópu. Hópur húmanista víðs-
vegar að úr öllum heiminum kom
síðar saman í Madrid á Spáni og
var tilgangurinn að vekja athygli á
því að auka þyrfti lýðræði meðal
þjóða.
Í þessu félagsmálabrölti öllu
reyndist Dúi, eins og hann var
nefndur meðal vina, hinn besti fé-
lagi, var úrræðagóður og ósérhlíf-
inn og ávallt reiðubúinn að taka að
sér hin ýmsu verkefni.
Árið 2007 fórum við í pílagríma-
ferð upp í Andesfjöll, nánar tiltek-
ið á stað sem heitir Punta De Va-
cas, þar sem nokkur þúsund
manns víðsvegar að úr heiminum
hittust og var tilgangurinn að
vígja fræðslugarð Hreyfingarinn-
ar. Var það mjög eftirminnilegt. Í
dag er búið að byggja fjöldann all-
an af slíkum miðstöðvum út um
allan heim.
Ég er óendanlega þakklátur
fyrir allar þær góðu stundir sem
ég hef átt með Dúa í þessu hug-
sjónastarfi okkar og mun alla tíð
minnast hans með hlýhug.
Eiginkonu og fjölskyldu hans
sendi ég mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Þorsteinn Sigmundsson.
Hve verður sú orka öreigasnauð,
sem aldrei af trú er til dáðar kvödd.
(E.B.)
Methúsalem
Þórisson
✝ Anna Þor-varðardóttir
fæddist á Eskifirði
28. október 1935.
Hún andaðist á
Seyðisfirði 23. júní
2013. Hún ólst upp
við Tungustíginn á
Eskifirði, hjá for-
eldrum sínum,
þeim Þorvarði Guð-
mundssyni, f. 27.8.
1910, d. 2.6. 1975,
ættuðum úr Vöðlavík, og Lilju
Sverrisdóttur frá Eskifirði, f.
25.12. 1915, d. 5.5. 1997, ásamt
systrum sínum Ástu Selmu, f.
25.2. 1943, og Sjöfn, f. 28.12.
1945.
Þann 17. júní 1958 gekk Anna
í hjónaband með Hjálmari Jó-
hanni Níelssyni frá Seyðisfirði,
f. 15. nóv. 1930, d. 20. okt. 2009.
2. ágúst 1988. Sonur hennar er
Nökkvi Þór, f. 13. desember
2010; Rúnar Leó, f. 30. júní 1995
og 3) Agnar Ingi, f. 7. júlí 1966,
maki: Inga Hanna Andersen, f.
23. júlí 1965. Börn þeirra eru
Hjálmar Ragnar, f. 15. júní 1988
og Hanna Sigríður, f. 6. ágúst
1994, áður átti Agnar Ingi dótt-
urina Auði Maríu, f. 20. janúar
1985, dætur hennar eru Anna
Lovísa, f. 1. desember 2003 og
Dagbjörg Lilja, f. 27. apríl 2008.
Anna lauk skólagöngu við
barna- og unglingaskólann á
Eskifirði. Veturinn 1956-1957
stundaði hún nám við Hús-
mæðraskólann á Laugalandi í
Eyjafirði. Sem ung stúlka stund-
aði hún verslunarstörf hjá Pönt-
unarfélagi Eskifjarðar og á
síldarárunum vann hún við
síldarsöltun á Seyðisfirði. Með
húsmóðurstörfum vann Anna
um áraraðir við Hraðhreinsun
Seyðisfjarðar, sem hún rak með
Hjálmari, manni sínum, á
Seyðisfirði. Anna verður jarð-
sungin frá Seyðisfjarðarkirkju í
dag, 28. júní 2013, kl. 11.
Hjálmar var sonur
Níelsar Sigurbjörns
Jónssonar, f. 19.3.
1901, d. 24.1. 1974,
og Ingiríðar Óskar
Hjálmarsdóttur, f.
8.7. 1898, d. 30.3.
1961, sem bæði
voru af húnvetnsku
bergi brotin. Synir
Önnu og Hjálmars
eru þrír, þeir 1)
Níels Atli, f. 18.
mars 1959, maki: Kristrún Gróa
Óskarsdóttir, f. 21. ágúst 1969.
Sonur þeirra er Hjálmar Aron,
f. 26. okt. 1998. Fyrir átti Gróa
soninn Óskar Halldór, f. 27. apr-
íl 1988. 2) Þorvarður Ægir, f. 9.
október 1962, maki: Magnea
Bergvinsdóttir, f. 9. maí 1965.
Börn Þorvarðs eru Einar Óli, f.
9. febrúar 1985, Anna Silvía, f.
Nú er komið að kveðjustund og
langar okkur bræður að minnast
þín með nokkrum orðum. Erfitt
var það að þurfa að kveðja pabba
fyrir tæplega fjórum árum. Miss-
irinn var svo mikill fyrir okkur, en
þinn missir var þó mestur, miklu
meiri en við gerðum okkur grein
fyrir. Þú varst samt svo dugleg.
Þið voruð alltaf svo samrýnd og
góð hvort við annað að eftir því var
tekið. Samt var alltaf tími fyrir
okkur bræðurna og fjölskyldur
okkar. Margs er að minnast en við
minnumst fjölmargra fjöruferða
og annarra ferðalaga þar sem þú
varst alltaf á verði fyrir þig og
þína. Vöðlavík var einn af þínum
uppáhaldsstöðum enda varst þú
ættuð þaðan. Hafðu þökk fyrir allt
og allt en þetta ljóð kemur upp í
hugann við kveðjustund:
Gaman væri að gleðja hana ömmu
og gleðibros á vanga hennar sjá,
því amma hún er mamma hennar
mömmu
og mamma er það besta sem ég á.
Í rökkrinu hún segir mér oft sögur,
svæfir mig er dimma tekur nótt,
syngur við mig kvæði fögur,
þá sofna ég bæði sætt og vært og rótt.
(Björgvin Jörgensson)
Níels, Þorvarður og Agnar.
Í dag kveð ég Önnu frænku
mína. Það var bara til ein Anna
Frænka í öllum heiminum. Mér
finnst það ótrúlegt þegar ég hitti
þig fyrir stuttu heima á Garðars-
veginum að þetta væri í síðasta
skiptið sem við myndum sjást í
þessu lífi. Það var svo margt sem
við ætluðum að ræða um í sumar
þegar ég kæmi. Það var svo nota-
legt að koma og setjast niður í eld-
húsinu, í þögninni sem er einstök á
Garðarsveginum, horfa út um eld-
húsgluggann og sjá gömlu rólurn-
ar sem ég rólaði mér í þegar ég
var lítil. Þessa stuttu stund sem ég
stoppaði hjá þér þennan dag náð-
um við aðeins að spjalla um það
sem mestu máli skiptir í lífinu.
Það er svo ótal margt sem þyrlast
upp í hugann núna þegar ég hugsa
um þig, elsku frænka. Ég man að
ég heyrði alltaf þegar þú varst
komin til ömmu, þú varst svo há-
vær, talaðir svo hátt að ég heyrði
það upp á efri hæðina þar sem ég
átti heima. Þú hlóst hátt og varst
alltaf hress og kát. Mér er það svo
minnisstætt þegar ég kom einu
sinni til ykkar í heimsókn fyrir
nokkrum árum, ég var rétt komin
inn um dyrnar en var svo allt í
einu komin í bláu stígvélin þín,
sest í aftursætið á jeppanum og já,
við vorum lögð af stað út í Vöðla-
vík bara á núll einni. Þetta var frá-
bær ferð.
Heimsins bestu vínarbrauð og
kleinur urðu til í fallega eldhúsinu
þínu, sem og margt fleira góðgæti.
Þið Hjálmar voru einstaklega
hjálpleg og góð við mig enda á ég
margt ykkur að þakka. Börnunum
mínum fannst þú fyndin og
skemmtileg og þið náðuð vel sam-
an þegar þið hittust. Þegar þú sást
Mikael Breka í fyrsta skipti þá
kallaðir þú hann „Liljung“, sem
þýðir að hann sver sig í ættina. Öll
börnin okkar fjögur skörtuðu fal-
legu hosunum sem þú heklaðir
handa þeim þegar þau fæddust.
Þegar Víkingur Þór var skírður
þá varstu mikið að spá í hvernig
þú ættir að muna öll þessi nöfn, þá
sagðistu ætla að muna eftir Vík-
ingi því hann væri „Vöðlavíking-
ur“. Strákunum þótti skemmtilegt
að fá að heimsækja þig á sjúkra-
húsið í vetur og eiga við þig
skemmtilegt spjall.
Elsku Anna frænka, núna ertu
komin til Hjálmars þíns og þið er-
uð án efa farin að skipuleggja
sumarið, fara í berjamó, steina-
leiðangur og síðast en ekki síst
farin að huga að verkefnum í nýja
garðinum ykkar.
Elsku frænka, nú er komið að
kveðjustund, stund sem kom alltof
fljótt og hún átti ekki að eiga sér
stað hér á síðum Morgunblaðsins.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Elsku Níels, Doddi, Aggi og
fjölskyldur, okkar dýpstu samúð-
arkveðjur.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Anna Lilja og fjölskylda.
Sjaldan erum við viðbúin þegar
lokakallið kemur. Jafnvel þótt
undirbúningur að ferðalaginu hafi
verið langt kominn. En þegar ferj-
an sem flytur okkur á strendur ei-
lífðarinnar hefur pípt til brottfar-
ar, þá skal stokkið um borð og
vinkað til þeirra sem ekki fara
með í það skiptið.
Anna hefur nú lagt í þá langferð
sem allir þurfa að leggja í. Eflaust
hefur Hjálmar eiginmaður henn-
Anna
Þorvarðardóttir