Morgunblaðið - 28.06.2013, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. JÚNÍ 2013
✝ Hjalti Sig-hvatsson fædd-
ist á Tóftum í
Stokkseyrarhreppi
1. desember 1932.
Hann lést á gjör-
gæsludeild Lands-
spítalans í Fossvogi
12. júní 2013.
Foreldrar hans
voru Guðbjörg Hall-
dóra Brynjólfs-
dóttir, f. 17. október
1895, d. 19. apríl 1951 og Sig-
hvatur Einarsson, f. 8. nóvember
1900, d. 7. febrúar 1991. Systkini
Hjalta eru Ólöf Bryndís Sveins-
dóttir, f. 13. desember 1921, d. 10.
október 2011. Sigurður Sig-
hvatsson, f. 13. júlí 1926, Ólafur
Þórir Sighvatsson, f. 30. maí 1929,
d. 26. ágúst 2008, Einar Sig-
hvatsson, f. 7. maí 1931, d. 11.
mars 2007, Ingunn Sighvatsdóttir,
f. 7. maí 1931 og Sighvatur Einar
Sighvatsson, f. 11. febrúar 1956.
Hjalti kvæntist þann 7. maí
1955 Guðrúnu Frímannsdóttur, f.
31. mars 1932. Foreldrar hennar
voru Marta Sigurðardóttir, f. 19.
sonar er Berglind Óskarsdóttir, f.
1975, maki Guðmundur Már
Hagalín. Langafa- og lang-
ömmubörn Hjalta og Guðrúnar
eru samtals fjórtán.
Hjalti ólst upp á Tóftum en
dvaldi um tíma hjá föðursystur
sinni í Reykjavík. Hann lauk
gagnfræðaprófi frá Gagnfræða-
skóla Austurbæjar árið 1951. Á
námsárunum lærði hann að spila
á orgel hjá Sigurði Ísólfssyni og
stundaði einnig nám í gítarleik.
Næstu árin vann hann við bústörf
heima á Tóftum, en fór síðan sem
vinnumaður að Oddhóli á Rang-
árvöllum og bjó þar ásamt
tengdaforeldum sínum til ársins
1963. Þá fluttu þau til Reykjavík-
ur og fljótlega hóf Hjalti störf hjá
O. Johnson og Kaaber. Þar vann
hann um tíma við útkeyrslu, en
síðar sem verkstjóri Kaffi-
brennslunnar þar til hann lét af
störfum árið 2000. Samhliða
vinnu tók hann að sér ýmis trún-
aðarstörf fyrir Verslunarmanna-
félag Reykjavíkur og Verkstjóra-
félag Reykjavíkur. Eftir starfslok
fluttist Hjalti austur að Hellu, þar
sem hann bjó til æviloka.
Hjalti verður jarðsunginn frá
Oddakirkju í dag, 28. júní 2013,
og hefst athöfnin klukkan 14.
júní 1908, d. 16.
ágúst 2002 og Frí-
mann Ísleifsson, f. 1.
febrúar 1901, d. 18.
september 1990.
Börn Hjalta og Guð-
rúnar eru: 1) Frí-
mann Ottósson, f.
10. janúar 1953,
maki Sigurlaug
Guðmundsdóttir, f.
2. maí 1953. Börn
þeirra eru: Magnea
Frímannsdóttir, f. 1980, maki
Jens Freymóðsson, og Arnar Már
Frímannsson, f. 1981, maki
Helga Steinunn Einvarðsdóttir.
Dóttir Frímanns og Hildar Re-
bekku Guðmundsdóttur er Guð-
rún Anna Frímannsdóttir f. 1975.
2) Helga Hjaltadóttir, f. 9. sept-
ember 1955, maki Karl Sigurðs-
son, f. 17. ágúst 1954. Dætur
þeirra eru: Hulda Karlsdóttir, f.
1976, maki Páll Melsted, og Edda
Karlsdóttir, f. 1987. 3) Þórhildur
Hjaltadóttir, f. 22. mars 1957,
maki Hannes Elísson, f. 21. febr-
úar 1951, d. 9. júní 2010. Dóttir
Þórhildar og Óskars H. Valtýs-
Elsku pabbi minn er dáinn.
Hann veiktist skyndilega og
háði stutta en harða baráttu við
hættulegan sjúkdóm, sem lagði
hann að velli. Ég vil nota tæki-
færið og þakka öllu starfsfólki á
gjörgæsludeild Landspítalans í
Fossvogi fyrir góða umönnun síð-
ustu ævidaga hans. Við fjölskyld-
an fylgdumst með því af aðdáun
hvernig allt var gert þar sem
hægt var og hlúð að honum af
mikilli nærgætni. Hafið hjartans
þökk fyrir.
Pabbi var góður og vandaður
maður. Hann vildi öllum vel, bæði
mönnum og dýrum. Hann hugs-
aði alltaf um það fyrst og fremst
að standa við gefin loforð og að
vanda til allra verka. Hans orðum
var hægt að treysta. Pabbi gerði
líka kröfur til annarra um það
sama og líkaði illa hvers kyns
óheiðarleg framkoma. Í hans
augum voru allir menn jafnir og
enginn hafði rétt umfram annan,
hann hafði ákveðnar skoðanir og
var oft fastur fyrir. Pabbi elskaði
mömmu mjög mikið og bar hana
á höndum sér alla tíð. Samband
þeirra var alltaf mjög innilegt og
fallegt. Ég veit að honum hefði
ekki líkað þessi lofræða mín um
hann, það var ekki hans stíll að
hreykja sér af verkum sínum. En
svona skal það vera og ef við trú-
um því að við verðum metin af
verkum okkar eftir þetta jarðlíf
þá er hann pabbi minn nú kominn
til æðstu metorða.
Pabbi hafði gaman af tónlist,
spilaði á gítar og orgel og hélt oft
uppi fjöri með söng og spili.
Mamma söng með honum og var
oft gaman að hlusta á þau spila og
syngja saman. Þau skelltu sér
líka í dansskóla og dönsuðu svo
saman þegar færi gafst. Pabbi
hafði líka ákaflega gaman af að
ferðast um landið. Meðan við
krakkarnir vorum ung fórum við
oft með í tjaldútilegu um helgar
en seinna ferðuðust pabbi og
mamma saman um landið, fyrst
með hjólhýsi og síðan á húsbíl.
Pabbi kvaddi á uppáhaldsár-
stíma sínum, þegar allt var að
grænka eftir veturinn og fuglarn-
ir farnir að syngja. Hann hafði
sérstaklega gaman af fuglunum
og þekkti margan sönginn þeirra.
Að leiðarlokum vil ég þakka
pabba mínum fyrir samfylgdina,
allt sem hann kenndi mér og fyrir
óeigingjarna ást hans og um-
hyggju til mín og fjölskyldu
minnar.
Blessuð sé minning hans.
Helga Hjaltadóttir.
Elsku pabbi, við fráfall þitt
rifjast upp margar góðar minn-
ingar. Ekki er mögulegt að rifja
þær allar upp hér en þó eru
nokkrar sem mig langar að tí-
unda. Það mér ofarlega í huga
þegar þú kenndir mér sveita-
störfin á Oddhól í bernsku minni,
þá áttum við margar góðar
stundir saman, m.a. á dráttarvél-
inni að bera á túnin og sinna öðr-
um störfum.
Svo fluttum við í höfuðborgina
og ég hóf skólagöngu þar og oft
var mikið á ykkur lagt enda var
ég ákveðinn og uppátækjasamur.
Gott dæmi um það er þegar mér
þótti tímabært að hefja sjósókn
14 ára gamall, við heimkomu eftir
þriggja vikna jómfrútúr fékk ég
kaldar móttökur þar sem ég hafði
farið á sjóinn í ykkar óþökk og án
þess að láta ykkur vita.
Eftir að ég eignaðist fjölskyldu
urðu samverustundirnar margar
og góðar. Oft við snarkandi arin-
eld og þú að syngja og spila, ým-
ist á gítarinn eða skemmtarann.
Einnig áttum við margar góðar
stundir á ferðalögum víðsvegar
um landið.
Elsku pabbi, við þökkum þér
samfylgdina í gegnum lífið, þú
gerðir líf okkar allra sannarlega
ríkara. Takk fyrir allt og allt.
Frímann, Sigurlaug og börn.
Ég kveð þig í dag, elsku afi
Hjalti. Þú kvaddir þennan heim
svo skjótt því þótt þú værir kom-
inn á efri ár varstu hress og áttir
góð ár framundan á fallega
heimilinu ykkar ömmu á Hellu,
heimili sem var umlukt hlýju og
kærleik og yndislegt að koma á í
amstri dagsins. Þú varst dugleg-
ur að nýta þér tæknina, áttir nýj-
ustu græjurnar og notaðir net-
miðlana til að fylgjast með
vinum og ættingjum og náttúr-
lega þjóðmálunum, en á þeim
hafðir þú ávallt miklar skoðanir
og það var gaman að spjalla við
þig um pólitík, ekki síst nú þegar
okkar menn voru komnir við
stjórnvölinn og áttum við nú
heldur betur eftir að fylgjast
með þeim að störfum næstu árin.
Þið amma lituð öðru hvoru eftir
yngri dóttur minni, Unni Eddu,
og það kom mér ekki á óvart
hversu stíft hún sótti í að koma á
Fossölduna og vera hjá ykkur og
vildi þá helst að við foreldrarnir
færum bara, svo vel leið henni
hjá ykkur, elsku afi minn, enda
vafðir þú hana þeirri sömu um-
hyggju og ástúð og allir þínir af-
komendur hafa ávallt notið frá
þér. Þegar litið er til baka er
margs að minnast en fyrst í huga
mér koma ferðirnar suður, en
það var oft sem fjölskylda mín
dvaldi á heimili ykkar ömmu á
Borgarholtsbrautinni og síðar í
Fjarðarselinu. Tilhlökkunin var
alltaf mikil og magnaðist þegar
við keyrðum fram hjá húsinu
þínu, Kaffibrennslunni, og þegar
á áfangastað var svo komið tók á
móti okkur ást og umhyggja og
yfir ljúfum tónum frá orgelinu
við undirspil þitt síðla kvölds var
heimsóknin svo fullkomnuð.
Elsku afi, þú varst svo hjarta-
hlýr og góður maður, vafðir mig
ást og umhyggju, opnaðir heimili
þitt fyrir mér, gafst þér ávallt
tíma fyrir mig, þrammaðir t.d.
með mig um alla Manhattan þeg-
ar ég, unglingurinn, fékk að fara
með ykkur ömmu í eina af mörg-
um ferðum ykkar þangað. Ég
mun sakna þín elsku afi minn en
hlýju þína, kærleik og umhyggju
ætla ég að hafa í veganesti fyrir
framtíðina. Elsku amma, guð gefi
þér styrk til að takast á við þenn-
an mikla missi.
Hulda Karlsdóttir.
Hjalti Sighvatsson HINSTA KVEÐJA
Ég minnist þín, um daga og
dimmar nætur,
mig dreymir þig, svo lengi hjart-
að slær.
Og þegar húmið hylur allt sem
grætur,
mín hugarrós á leiði þínu grær.
Þín kærleiksbors mér aldrei,
aldrei gleymast,
þitt allt – þitt bænarmál og
hvarms þíns tár.
Hvert ráð, hvert orð, hvert and-
artak þitt skal geymast.
Þín ástarminning græðir lífs
míns sár.
(Ásmundur Jónsson)
Frá elskandi eiginkonu.
Guðrún Frímannsdóttir.
þú sagðir við mig í síðustu heim-
sókninni minni til þín, en þá sagð-
ir þú að þú værir viss um að ég
myndi verða eitthvað merkilegt í
framtíðinni.
Ég á eftir að sakna þín.
Þín
Gréta Dögg.
Í dag kveðjum við okkar ást-
kæru Ingibjörgu eða ömmu Ingu
eins og hún var alltaf kölluð á
okkar heimili.
Amma Inga kom inn í líf okkar
árið 2000 þegar hún og Ólafur
Runólfsson kynntust. Það var
yndislegt að sjá þau blómstra
saman og þau umgengust hvort
annað alla tíð af mikilli virðingu
og hlýju.
Við fjölskyldan vorum stödd á
Spáni þegar kallið kom en þegar
við kvöddumst mánudaginn 10.
júní vissum við báðar að þetta var
okkar síðasta kveðja. Þú varst
svo tilbúin að fara og nú verðum
við hin að vera tilbúin og sleppa.
Þú lagðir ofuráherslu á að við
ættum að njóta þess að vera í fríi
og við gerðum það svo sannarlega
þrátt fyrir tíðindin. Það verður
tómlegt að hringja ekki í þig á
hverjum degi, kanna hvernig þú
hefur það, hvað þú hefur borðað,
segja þér hvað strákarnir voru að
gera í gær og bara spjalla um
daginn og veginn. Þú hafðir að-
eins búið að Dalbraut í eina viku
og okkur leist svo vel á nýja heim-
ilið eins og þér. Ekki skemmdi
fyrir að nágranni þinn á Dalbraut
var Ásgeir sem hefur reynst okk-
ur svo vel síðustu árin og viljum
við þakka honum fyrir hvað hann
hefur hugsað vel um þig undan-
farin ár.
Það er með sorg í hjarta sem
við kveðjum elsku ömmu Ingu
sem er nú komin á betri stað og
líður vel. Við reynum að vera ekki
eigingjörn og minnumst hennar
með gleði.
Helga Jónsdóttir, Birgir
Ólafsson og ömmustrák-
arnir Jón Ágúst, Viktor Ingi
og Andri Ísak.
Fallin er frá ástkær stjúpa,
tengdamóðir og amma Ingibjörg
Magnúsdóttir. Amma Inga eins
og börnin kölluðu hana kom fyrst
inn í fjölskylduna okkar árið
1975. Við bjuggum þá í Auð-
brekku 23 í Kópavogi. Pabbi var
ekkill með tvö ung börn, þau
Svövu 11 ára og Bjarna Þorgeir 8
ára. Þau Inga og pabbi byrjuðu
sambúð sína í Auðbrekkunni en
fluttu síðar í Vallhólma 18 í Kópa-
vogi, þar sem þau bjuggu sér og
sínum fallegt heimili. Inga var 42
ára gömul og glæsileg kona. Það
er ekki einfalt hlutskipti að taka
við og ganga inn í slíkar aðstæður
sem fyrir hendi voru. Hún stóðst
það próf með miklum ágætum
enda góðum mannkostum gædd.
Við áttum margar góðar stundir á
þessum árum og er margs að
minnast frá fyrstu árunum í Vall-
hólmanum. Amma Inga ungaði
þar út nokkrum barnabörnum því
fyrst bjuggu Nonni og Beta í
kjallaranum með strákana sína,
þá við Habba með Svövu og loks
Bjarni og Kristín með Bríeti
Ingu. Þess utan voru stelpurnar
þeirra Rönku og Bigga oft og tíð-
um í heimsókn og sömuleiðis
börnin þeirra Svövu og Svein-
björns. Þá vitanlega barnabörn
sem seinna komu og barnabarna-
börn. Það var því oft glatt á hjalla
í Vallhólmanum. Þar var líka mik-
illi gestrisni fyrir að fara. Hjá
þeim Ingu og pabba voru allir au-
fúsugestir.
Inga var ekki manneskja sem
bar sorgir sínar á torg. Hún sagði
oft: „Ekkert Lundarreykjadals-
kjaftæði“ og vildi þá að ekki væri
gert mikið úr málum. Þessi ein-
kunnarorð tileinkaði hún sér í
miklum mæli og oft kannski um
of þannig að hún lokaði af ríkar
og sterkar tilfinningar, sem oft er
ekki gott að sitja einn uppi með.
Þannig upplifði ég að minnsta
kosti stöðuna þegar pabbi lést ár-
ið 1995 eftir 20 ára sambúð þeirra
Ingu. En Inga var sterkur per-
sónuleiki og hún komst yfir það
áfall eins og önnur sem hún mætti
í lífinu með kjörorðinu sínu „ekk-
ert Lundarreykjadalskjaftæði“.
Þannig fann hún Óla sinn og
byggði sér nýtt líf. Þó svo að sam-
bandið hafi óneitanlega minnkað
eftir að pabbi dó og Inga kynntist
og giftist Óla sínum þá rofnaði
aldrei sá strengur sem tengdi
okkur saman. Að leiðarlokum
kveðjum við, ég, Habba, Svava,
Árni Geir og Ingibjörg með sorg í
hjarta, en gleði yfir að hafa orðið
þeirrar hamingju aðnjótandi að
fá að kynnast henni.
Lárus Bjarnason.
mamma. Við fundum það oft hvað
hún saknaði sárt litla stráksins
síns sem var ekki með henni þar.
Það má segja að Björk hafi
starfað við umönnun alla sína
starfsævi bæði við umönnun aldr-
aðra og áratugum saman á FSA.
Hún menntaði sig sem sjúkraliði
til þeirra starfa. Árin liðu og ég
hitti Björk endrum og sinnum á
förnum vegi. Það var svo gott að
hitta hana fyrir á FSA þegar
mamma mín slasaðist. Hún og
mamma höfðu unnið saman og
þekktust svo vel.
Líf Bjarkar hefur ekki verið
átakalaust og það hefur tekið
sinn toll. Á síðustu árum höfum
við Björk stundum átt tal saman
og einhvern veginn var það alltaf
eins og við hefðum verið að tala
saman í gær. Björk sagði mér
m.a. að hún hefði verið valin til að
fara á Þjóðfundinn 2009. Ég fann
að hún var ánægð með að fá þetta
boð og hvatti ég hana til að fara.
Mér fannst hún virkilega eiga er-
indi á þennan fund, svona skörp
og mælsk, en Björk gaf þetta frá
sér.
Við Björk hittumst á FSA
skömmu áður en hún lést. Þá átt-
um við gott spjall saman. Hún
var ennþá sama Björkin og kald-
hæðinn húmorinn á sínum stað.
Ég fann það líka vel hvað hún bar
framtíð ungu strákanna sinna,
sem nú eru að sigla inn í fullorð-
insárin, fyrir brjósti. Nú er komið
að kveðjustund, en minning um
sterka og skemmtilega konu lifir
með okkur. Börnum Bjarkar og
öðrum aðstandendum votta ég
mína dýpstu samúð.
Hulda Steingrímsdóttir.
✝
Okkar kæri frændi,
JÓN GESTUR SIGURÐSSON
frá Tungu,
verður kvaddur í Hvammstangakirkju
laugardaginn 29. júní kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Hollvinasamtök Heilbrigðisstofnunarinnar
á Hvammstanga.
Systkinabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ERLA LÍSA SIGURÐARDÓTTIR,
Völvufelli 44,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
sunnudaginn 23. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Kolbrún Pálína Hafþórsdóttir, Páll Heiðar Magnússon,
Sigríður Einarsdóttir, Ragnar Þórarinn Bárðarson,
Jónas Steindór Óskarsson, María Erla Hilmarsdóttir,
Sigurður Óskar Óskarsson, Þórunn Edda Björgvinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri sonur og bróðir,
JÓN HILMAR HALLGRÍMSSON,
lést þriðjudaginn 18. júní.
Útför hans fer fram frá Grafarvogskirkju
miðvikudaginn 3. júlí kl. 15.00.
Hanna Þórunn Axelsdóttir,
Hallgrímur Óli Björgvinsson, Guðrún Björk Geirsdóttir,
Karl Reynir Geirsson,
Andrea Geirsdóttir,
Jóhanna Ýr Hallgrímsdóttir,
Birta Lind Hallgrímsdóttir.
Elsku Sigurberg, kveðjustund-
in rann upp alltof fljótt og snöggt,
þín er sárt saknað, þú gafst mér
svo mikið af gæsku þinni og gleði.
Þú stundaðir sjóinn mestallt líf-
ið og kunnir því vel, en þú varst
líka mikill hagleiksmaður, það lék
allt í höndunum á þér, alveg sama
hvort það var að gera við bílinn
eða önnur verk innanhúss sem ut-
an. Sonardóttir mín spurði mig
eitt sinn: „Hvað gerir hann Sig-
urberg?“ Ég svaraði: „Hann Sig-
urberg er fjölhæfur maður og
hefði getað orðið hvað sem er ef
aðstæður hans í æsku hefðu verið
aðrar.“ Þú varst fljótur að tileinka
þér allar þær nýjungar sem tækn-
in bauð upp á og hafðir gaman af
öllu grúski. Börn hændust að góð-
mennsku þinni og hlýju, þú gast
sett þig í þeirra spor og spjallað og
leikið við þau.
Þú varst glettinn og skemmti-
legur ferðafélagi, hafðir gaman af
Sigurberg
Þórarinsson
✝ Sigurberg Þór-arinsson fædd-
ist á Reyðarfirði 26.
júní 1948. Hann
varð bráðkvaddur
á heimili sínu 8.
júní 2013.
Útför Sig-
urbergs var frá
Hafnarfjarð-
arkirkju 18. júní
2013.
því að fara út fyrir
borgina og vera úti í
náttúrunni, fara
austur á firði eða
upp í Hvalfjörð, allt-
af var jafngaman.
Kæri vinur, það
var ótalmargt sem
við ætluðum að gera
saman í framtíðinni.
Ég er þakklát þér,
Sigurberg, fyrir all-
ar góðu stundirnar
sem við áttum saman, ég er svo
heppin að eiga margar góðar
minningar að ylja mér við.
Ég veit að þú ert kominn á góð-
an stað þar sem vel er tekið á móti
þér.
Börnunum þínum, Birni Ævari,
Jóhanni Snorra og Katrínu,
tengdabörnum, barnabörnum og
systkinum votta ég mína dýpstu
samúð, Guð veri með ykkur.
Ég kveð Sigurberg minn með
tárum og þakka fyrir það fagra og
góða sem hann var mér og mínu
fólki.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa)
Hvíl í friði elsku vinur, við hitt-
umst þegar minn tími er kominn.
Þín vinkona,
Sigríður.