Morgunblaðið - 31.12.2013, Blaðsíða 53

MINNINGAR 53
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 31. DESEMBER 2013
Mig langar til að minnast í fá-
einum orðum vinar míns og fyrr-
verandi tengdaföður sem lést nú í
byrjun desember. Ég held ég hafi
ekki kynnst öðrum eins ljúflingi á
lífsleiðinni. Sigurgrímur var alltaf
tilbúinn að hlaupa undir bagga
með þeim sem honum þótti vænt
um, ef svo bar undir. Aldrei man
ég eftir honum reiðum á þann veg
að hann léti skapið hlaupa með sig
í gönur. Hann hugsaði alltaf málin
og yfirleitt hélt hann hlutunum
fyrir sig. Alltaf tilbúinn að vera
ekki að erfa hluti við fólk. Þannig
var Sigurgrímur. Ljúflingur. Það
var líka mjög gott að renna í
Hólminn eftir annasama viku og
slaka á við eldhúsborðið hjá Sig-
urgrími. Þá áttum við oft
skemmtilegt tal saman, ég,
Brynja og Sigurgrímur.
Sigurgrímur var sjómaður,
Sigurgrímur
Guðmundsson
✝ SigurgrímurGuðmundsson
fæddist í Stykk-
ishólmi 24. sept-
ember 1931. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Akraness
13. desember 2013.
Útför Sig-
urgríms fór fram
frá Stykkishólms-
kirkju 21. desem-
ber 2013.
dáðadrengur og
hafði tekið vélstjóra-
próf sem ungur mað-
ur. Hann var mjög
stoltur af því að eiga
hlut í Þórsnesinu, út-
gerðarfélaginu í
Stykkishólmi, og þar
vann hann líka síð-
ustu árin. Honum
þótti mjög vænt um
vinnustaðinn sinn og
gömlu félagana sem
margir áttu líka hlut í félaginu og
unnu þar einnig. Hvernig hann
talaði um þá gerði það að verkum
að mér þótti líka vænt um þessa
kalla.
Sigurgrími þótti gaman að
ferðast og fór ótrúlega víða. Eitt
skiptið fórum við Sigurgrímur
ásamt afabörnunum að heim-
sækja foreldra mína til Spánar og
þá var nú mikið hlegið og skrafað.
Pabbi kunni ógrynni af sögum og
þegar þeir tveir sjómennirnir
byrjuðu var ekki nokkur leið að
henda reiður á því hvað var satt og
hvað logið. Þetta voru góðir tímar.
Mér er minnisstætt þegar við fór-
um til Spánar eitt sinn og fórum í
gegnum tollinn, þá hringja allar
bjöllur þegar Sigurgrímur fer í
gegnum leitarhliðið. Eldri tollari
kemur aðvífandi og biður um að fá
að leita á honum. Sigurgrímur
réttir upp hendur og tollarinn
finnur á honum þennan risavaxna
dálk. Svona dálk eins og allir sjó-
menn báru hér á árum áður. Þessi
var sko ekki bara til að tálga með.
Tollarinn sá undir eins að hér var
á ferðinni gamall jaxl og glotti við
þegar hann sagði honum að í dag
væri stranglega bannað að fara
með svona um borð í flugvélar.
Þar með var það búið. Síðan þegar
við erum komnir til Spánar var ég
að binda niður einhvern hlut og
segi við Sigurgrím að nú hefði ver-
ið gott að hafa dálkinn, sem tekinn
var í tollinum, til að skera á band-
ið. Þá fer hann í vasann og tekur
upp ekki minni dálk og segir:
„Þetta er allt í lagi, ég er með ann-
an.“
Á síðustu árum var ég oft að
tala um það við hann að fá sér íbúð
fyrir sunnan þó hann dveldi ekki
þar öllum stundum. Það væri
hægara fyrir okkur og barnabörn-
in að koma oft og heimsækja hann
og gera eitthvað saman. En hann
var tregur til. Stykkishólmur var
hans staður og hann vildi hvergi
annars staðar vera.
Blessuð sé minning þín, gamli
vinur, og þakka þér fyrir allt sem
þú gerðir fyrir mig og mína. Ég vil
líka nota tækifærið og þakka heil-
brigðisstarfsfólki á sjúkrahúsinu í
Stykkishólmi og Akranesi fyrir
umhyggjuna sem það sýndi Sig-
urgrími í veikindum hans.
Helgi Helgason.
Nú fer ég ekki lengur í Hólm-
inn að heimsækja Sigurgrím. Það
var gott að koma á heimili hans og
njóta gestrisni hans. Við Helgi
keyrðum stundum til hans á föstu-
degi, grilluðum góðan mat, að
sumri sem vetri, spjölluðum um
heima og geima og stoppuðum
helgina. Sennilega var tilbreyting
að fá kjöt af grillinu, því venjulega
var rest af ýsusporði í álfatinu í ís-
skápnum, sem hann hafði eldað
sér.
Fórum í sund, keyrðum rúntinn
niður á höfn, um bæinn og út í
sveit. Þetta voru góðar helgar í
slökun eftir annasama viku og ég
held að hann hafi haft gaman af að
hafa okkur. Fá líf í húsið og gera
eitthvað sem ekki var gert svona
hvunndags.
Hlustuðum á rás 1 á danslögin
og tókum snúning í takt við vals
eða bara okkar takt á stofugólfinu
og skemmtum okkur vel. Hann
hafði gaman af Spánarferðunum,
fara út að borða með okkur og
naut lífsins fram í fingurgóma.
Mér þótti vænt um þegar hann
kom í jólaboð til fjölskyldu minnar
og þeir náðu vel saman, pabbi og
hann. Öllum þótti vænt um að fá
hann í jóladagshangikjötið og
hann var strax eins og einn af fjöl-
skyldunni.
Eftir stutt veikindi er Sigur-
grímur sofnaður og ég er þakklát
fyrir að hafa fengið að kveðja
hann. Guð varðveiti hann og ég
þakka honum fyrir hans vináttu
og hjartahlýju gagnvart mér.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Brynja Tómasdóttir.
Mínar bestu
æskuminningar ná aftur til sex
ára aldurs þegar við Pétur Jó-
hann frændi þeystumst um á
BMX-hjólunum okkar en oftast
var förinni heitið til afa Péturs
Black og ömmu Svennu. Hádeg-
ismatur eða pönnukökur fengum
við frændi oft í viku hjá ömmu og
afi kíkti svo á hjólin okkar ef það
var eitthvað. Ef afi Pétur gat ekki
lagað það þá gat það enginn. Afi
er ein af mínum sterku fyrir-
myndum í lífinu. Hann var ávallt
Pétur Jóhannsson
✝ Pétur Jóhanns-son fæddist á
Patreksfirði 31. júlí
1932. Hann lést á
Landakotsspít-
alanum 6. desem-
ber 2013.
Útför Péturs fór
fram frá Seltjarn-
arneskirkju 18.
desember 2013.
hreinn og beinn,
snyrtilegur, ávallt
tilbúinn að hjálpa og
hlusta og sagði það
bara við þig ef hon-
um mislíkaði eitt-
hvað. Gagnrýninn
en eingöngu af um-
hyggju. Hann kunni
alltaf góða brand-
ara, var mjög orð-
heppinn og var
gjarn á að sletta á
ensku, enda vann hann hjá hern-
um í 42 ár. Man hvað mér fannst
sorglegt að honum var sagt upp
störfum 72 ára. Kannski var það
vegna þess að hann hafði svo
gaman að skrúfa og brasa. Maður
með fulla heilsu og kollinn í lagi.
Og tók sér einungis tvo veikinda-
daga á 42 árum. Hann var þús-
undþjalasmiður mikill og ef það
vantaði einhverja lausn, verkfæri
eða tæki hannaði hann það bara
og smíðaði svo. Náttúruunnandi
sem ræktaði auðan blett í Gríms-
nesinu upp í skógi vaxinn reit
með krúttlegu koti. Móttökurnar
voru alltaf hlýjar bæði heima og
uppi í sumarbústað. Afi hugsaði
einstaklega vel um dótið sitt, svo
vel að maður hugsaði sig tvisvar
um áður en maður fékk eitthvað
að láni. Snyrtimenni sem mætti
alltaf eins og klipptur út úr tísku-
blaði í veislur, og þá var hann
bara í jakkafötunum sem hann
gifti sig í.
Takk fyrir uppeldið, brosin
þín, hjartahlýjuna og metnaðinn
sem þú kenndir mér að fylgja. Afi
hafði svo gaman af börnum að þó
hann lægi hálfsofandi uppí rúmi,
kominn á síðustu stig alzheimers-
sjúkdómsins, var alltaf tími til að
blikka, brosa og hreyfa eyrun
fyrir börnin. Stelpurnar mínar,
Alís Lilja og Elísabet, biðja að
heilsa.
Elsku amma Svenna, megi guð
styrkja þig.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Davíð Kristinsson.
Davíð í Miðdal er látinn næstum
99 ára.
Þegar ég var að alast upp var bú-
ið á sex jörðum í Dalnum og sam-
gangur á milli bæja mikill. Í dag er
aðeins búið á einum bæ, Miðdal,
þar sem sonur tók við búskap af
föður sínum. Það var mikill sam-
gangur á milli Miðdals og Tinds-
staða þar sem fólkið fór daglegar
ferðir um hlaðið á Tindsstöðum og
ósjaldan var komið við til að taka
Davíð
Guðmundsson
✝ Davíð Guð-mundsson
fæddist á Litla-
Sandi á
Hvalfjarðarströnd
30. desember 1914.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu
Hömrum 7. desem-
ber 2013.
Útför Davíðs fór
fram frá Bústaða-
kirkju 18. desem-
ber 2013.
einn kaffibolla, mjólk-
urglas eða brauðbita.
Valgerður í Hvammi,
systir Davíðs, var mín
Ljósa og er því ekki
örgrannt um, að ég
telji mig einn hluta af
þessum stóra systk-
inahópi. Ég var í hópi
heimamanna að
bjarga töðunni undan
rigningu og sá ekki
útúr augum af
þreytu, kannski átta-níu ára. Man
ég þá, að allt í einu fylltist allt af
fólki þarna á túninu. Unga fólkið í
Miðdal sá, að allt lá flatt hjá Daníel
bónda og komu þá Davíð, Binni og
Njáll ásamt Rósu systur þeirra, og
luku verkinu á örskömmum tíma. Á
eftir var drukkið kvöldkaffi og höfð
uppi skemmtilegheit. Þessi aðstoð
var gagnkvæm, þegar þannig stóð
á.
Davíð var organisti við Saurbæj-
arkirkju í áratugi. Davíð hafði
mikla ánægju af músík og átti mjög
snemma orgel, og naut hann þess
vel að vera með skemmtilegu fólki.
Þegar þau stofnuðu til hjónabands
Davíð og Rósa Eiríksdóttir komu
þau með hvort með sína dótturina í
búskapinn en eignuðust svo fjórar
dætur og tvo syni. Það er því ljóst,
að það gat verið þörf á góðri verk-
stjórn á þeim bæ,
Árin liðu og við fluttum úr daln-
um en sambandið við Miðdalssystk-
ini hélst alla tíð, mismikið eftir ár-
um. Davíð tók við búi af föður sínum
og afhenti það næstu kynslóð eftir
margra ára búskap. Þá afhenti
hann jörðina til sonar síns, Guð-
mundar. Við hittumst kannski við
jarðarfarir, afmæli eða einhvern
annan atburð og var ávallt fagnað-
arfundur. Einu tilfelli gleymi ég
ekki. Það var í einhverju af mörgum
afmælum Davíðs, að mér var sagt,
að Vala, ljósa mín, væri í salnum.
Ég leitaði hana uppi. Ég beið
átekta, til að vita hvort hún kann-
aðist við strákinn. En hún heilsaði
mér með nafni og bætti við, að ég
hefði nú ekki breyst neitt frá því
hún sá mig síðast. Ég var nú ekki
viss um, að hún hefði nokkuð séð
mig frá því hún hjálpaði mér inn í
veröldina. Ég hlýt þó að hafa eitt-
hvað breyst frá þeim tíma. Við Vala
áttum skemmtilegt kvöld.
Ég sagði fyrr, að mér fyndist ég
vera tengdur Miðdalssystkinunum
á einhver óútskýranlegan hátt.
Ekki minnkuðu tengslin, þegar
sonur okkar Erlu sótti konuefni
sitt yfir ána og í blómlegan systra-
hópinn í Miðdal. Það var því ekki
lítil gleði í brúðlaupi þeirra Katr-
ínar og Sigurðar Inga þegar þau
gátu setið saman lengi kvölds,
móðir mín og Davíð. Þau höfðu jú
líka búið hvort sínum megin við
Miðdalsána í 25 ár. Á þessum árum
var gengið á milli bæja í Dalnum á
vetrum og tekið í spil eða dansað í
þröngum stofum þess tíma. Enda
dönsuðu þau valsa og annað fínt í
brúðkaupi Kötu og Sigga undir
músík hljómsveitar Alla í Eilífsdal,
tengdasonar Davíðs. Þarna komu
gamlir sveitungar saman. Þarna
þekktist allt fólkið og átti sömu
minningar úr Dalnum.
Okkur Erlu er efst í huga þakk-
læti fyrir að hafa haft Davíð svona
lengi hjá okkur og geta sagt með
góðri samvisku, að þarna fer
drengur góður, sem alltaf var
gleðigjafi í góðra manna fé-
lagsskap.
Vertu sæll Davíð og friður sé
með þér. Við vottum ættingjum
Davíðs samúð okkar.
Erla og Þórólfur.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
INGA MARIANNE ÓLAFSSON,
lést á bráðadeild Landspítalans
28. desember
Jarðarförin verður tilkynnt síðar.
Ólafur Ólafsson,
Ásta Sólveig Ólafsdóttir, Ágúst Kárason,
Ingibjörg Ólafsdóttir,
Bjarni Ólafur Ólafsson, Margrét Sigmundsdóttir,
Páll Ólafsson, Sigríður Dóra Gísladóttir,
Gunnar Alexander Ólafsson, Ingibjörg Lilja Ómarsdóttir,
Ólafur Ólafsson, Magnfríður S. Sigurðardóttir.
✝
Ástkær móðir, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓHANNA SIGRÚN
ARNBJARNARDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Garðakirkju föstu-
daginn 3. janúar kl. 13.00.
Arna Viktoría Kristjánsdóttir, Ingvar Berg Steinarsson,
Ásgeir Ísak Kristjánsson,
Kristján Bjarni Jóhannsson,
Hrafnkell Flóki Kristjánsson.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ELÍSABET REYKDAL,
Setbergi,
lést á Sólvangi laugardaginn 21. desember.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnar-
firði föstudaginn 3. janúar kl. 11.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Halldór Einarsson, Unnur Jónsdóttir,
Kristín Einarsdóttir, Haukur Bachmann,
Jóhannes Einarsson, Pálína Pálsdóttir,
Friðþjófur Einarsson, Hulda Júlíusdóttir,
Sigrún Einarsdóttir, Sigurður Gíslason,
Pétur Einarsson, Guðrún Harðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær bróðir okkar,
JÓN GUNNARSSON,
fv. mjólkurbílstjóri,
frá Morastöðum í Kjós,
andaðist á Hrafnistu í Hafnarfirði
29. desember.
Systkini hins látna.
✝
Elskuleg frænka okkar og mágkona,
ÞÓRHILDUR KRISTÍN BACHMANN,
Bessý,
til heimilis á hjúkrunar- og
dvalarheimilinu Brákarhlíð,
Borgarnesi,
andaðist föstudaginn 27. desember.
Útför hennar fer fram frá Borgarneskirkju
mánudaginn 6. janúar kl. 15.00.
Frændsystkini og mágkona.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SOFFÍA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Þorsteinsgötu 7,
Borgarnesi,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut
á annan í jólum.
Útförin fer fram frá Borgarneskirkju
föstudaginn 3. janúar kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Barnaspítala Hringsins.
Anna María Soffíudóttir, Indriði Þorkelsson,
Jórunn Guðsteinsdóttir,
Guðrún Berta Guðsteinsdóttir, Arnfinnur Hallvarðsson,
Svanhvít Rós Guðsteinsdóttir,
Guðmundur Viðar Guðsteinsson, Svava Björg Svavarsdóttir
ömmu- og langömmubörn.