Morgunblaðið - 31.12.2013, Blaðsíða 55

MINNINGAR 55
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 31. DESEMBER 2013
Mig langar til að skrifa til
minningar um mágkonu mína,
Huldu Jónsdóttur frá Sléttu í
Jökulfjörðum, sem lést á sjúkra-
húsi Ísafjarðar 12. desember og
var jarðsungin frá Ísafjarðar-
kirkju 21. desember. Hulda var
gift bróður mínum Arnóri, sem
lést fyrir allmörgum árum. Ég
átti því láni að fagna að kynnast
Huldu, þessari góðu og kærleiks-
ríku konu, skömmu eftir að þau
hófu búskap í Fjarðarstrætinu á
Ísafirði en áður hafði hún verið
með manni sínum í Reykjavík
þegar hann var í sjómannaskól-
anum að taka hið meira fiski-
mannspróf þar. Við, fjórir bræð-
ur, höfðum þá keypt okkur
fimmtán tonna bát eftir að þau
komu til baka. Foreldrar okkar
voru þá nýflutt til Hafnarfjarðar
eftir sviplegt fráfall bráðefnilegs
námsmanns, Kristins, og undu þá
eftir það áfall ekki á Ísafirði. Ég
var þá ekki tilbúinn að hætta í út-
gerðinni með bræðrum mínum og
Hulda Jónsdóttir
✝ Hulda Jóns-dóttir fæddist á
Sléttu í Jökul-
fjörðum 16. ágúst
1933, Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Ísafirði 12.
desember 2013.
Útför Huldu fór
fram frá Ísafjarð-
arkirkju 21. desem-
ber 2013.
tóku ungu hjónin,
Arnór bróðir minn
og Hulda mágkona
mín, mig inn á sitt
heimili til heils árs,
komin með sitt
fyrsta barn, Gunn-
ar. Þá kynntist ég
vel Huldu mágkonu
minni, sem var mér
sem móðir, og
kynntist þeirri ást,
kærleika og trausti
sem þau báru hvort til annars og
var það lærdómsríkt fyrir mig.
Hulda var mikil húsmóðir, dugleg
og annaðist heimilið af miklum
myndarbrag, hún var alltaf glöð
og kát og geislaði af henni hlýja
og mildi. Sonur þeirra var í uppá-
haldi hjá mér og vildi hann hvergi
borða soðninguna nema sitjandi á
lærinu hans frænda síns þegar
við vorum í landi. Hulda var mjög
glaðsinna og söngelsk, sem kom
vel í ljós þegar farnar voru berja-
ferðir á þessum árum á bátnum
okkar Víkingi sem var árviss við-
burður og þá var siglt norður í
Veiðileysufjörð undir Marðareyri
til berjatínslu, enda voru ber þá
hluti af fæðuöflun á flestum heim-
ilum til búdrýginda og berjalönd-
in í Veiðileysufirði eru einhver
þau bestu á landinu. Alltaf stóð
Hulda sem klettur í hafinu með
manni sínum, eins og þegar
stóráfall dundi yfir þegar Arnór
missti bátinn sinn Tjaldinn, sem
fórst í Jökulfjörðum á hörpudisk-
veiðum, og með honum fórust
Hermann, elsti bróðir okkar, son-
ur hans, Víkingur, og frændi Vík-
ings, Kolmar Gunnarsson. Áfall-
ið, sorgin og treginn var
óskaplegur en með stuðningi
Huldu konu sinnar komst hann
yfir áfallið og tíminn græðir sár.
Þau réðust svo í að láta smíða
nýjan bát í Svíþjóð sem hann
skírði Huldu í höfuðið á Huldu
sinni sem ávallt studdi og stóð við
bak hans í erfiðum raunum sem
og á gleðistundum. En trúlega
hefur áfallið með Tjaldinn skaðað
tel ég ónæmiskerfi líkama hans
og fáum árum eftir slysið fékk
Arnór krabbamein sem dró hann
til dauða og þá sem alltaf stóð
Hulda sem kletturinn með manni
sínum í þessum erfiðu veikindum
hans uns yfir lauk og sýndi mik-
inn styrk enda einstök kona. Ég
hafði ekki tök á, vegna krank-
leika, að fylgja minni kæru mág-
konu síðasta spölinn, en hugur
minn og minnar fjölskyldu verður
hjá börnunum þeirra, barnabörn-
um og öllum aðstandendum.
Megi góður Guð styrkja þau og
styðja við fráfall Huldu, henni
biðjum við Guðs friðar. Hvíl þú í
friði, elsku Hulda. Þinn mágur,
Baldur og fjölskylda.
Svo lifna blómin einn ljósan dag
og lóan kvakar í mónum.
Og fjallið roðnar af feginleik
og fikrar sig upp úr snjónum.
(Jóhannes úr Kötlum)
Svona gæti æskuminning vin-
konu minnar verið, alin upp á
Sléttu í Sléttuhreppi. Sterk voru
tengslin við æskustöðvarnar og
þar var dvalið í sumarhúsi fjöl-
skyldunnar á hverju ári meðan
heilsan leyfði. Hulda var mikill
dugnaðarforkur. Hún var, að öðr-
um ólöstuðum, duglegasta mann-
eskja sem ég hef unnið með. Hún
var sjómannskona, stýrði sínu
heimili og stórum barnahóp af
miklum myndarskap. Ég á í huga
mér mynd af þeim hjónum á
göngu, svo létt á fæti bæði tvö.
Þegar ég deildi þessu með henni
kannaðist hún bara ekkert við að
hafa átt nokkru sinni svona kápu ,
svo líklega hefur mig misminnt
þar, en minning mín er söm.
Við vorum ekki gamlar syst-
urnar, þegar við vorum sendar
inn í Strýtu til foreldra hennar, að
kaupa egg, og örugglega stund-
um mjólk, en þá var Hulda líklega
flutt að heiman. En ég kynntist
henni betur þegar ég fór að vinna
með henni á Sambýlinu í Bræðra-
tungu. Þar myndaðist vinskapur
með okkur, sem hélt allt til loka.
Ég dáðist að dugnaði hennar og
kjarki, hun var ekkert að víla fyr-
ir sér hluti, bara dreif þá af . Hún
var mikil fjölskyldukona og
fylgdist vel með öllum, barna-
börnunum fannst gott að koma til
ömmu, og hópurinn var stór. Þeg-
ar ég fylgist með afreksdrengj-
unum hennar, þá verður mér allt-
af hugsað til Huldu minnar. Ég er
þakklát fyrir vináttu okkar, sem
var gefandi og hlý. Henni þakka
ég samfylgdina og sendi börnum
hennar og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðarkveðjur.
Þorbjörg Ólafsdóttir.
Valdís Gunnarsdóttir er fallin
frá langt fyrir aldur fram og þar er
gengin besta útvarpskona sinnar
kynslóðar. Kona sem átti með ein-
dæmum gott með að tengja við
hlustendur sína á hátt sem ekki
var hefð fyrir í íslensku útvarpi.
Einlægni, traust og hlýja sem áð-
ur hafði ekki verið sett fram á jafn
tilgerðarlausan og afslappaðan
hátt var hennar áferð.
Valdís Regína
Gunnarsdóttir
✝ Valdís RegínaGunnarsdóttir
fæddist í Reykjavík
10. nóvember 1958.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 8. desember
2013.
Útför Valdísar
var gerð frá Hall-
grímskirkju 18.
desember 2013.
Ég kynntist Val-
dísi fyrst, eins og
flestir Íslendingar,
sem hlustandi. Ég
og galsasamir vinnu-
félagar mínir í sum-
arvinnu með námi
hringdum stundum
á Bylgjuna til henn-
ar og báðum um
óskalög. Hún kallaði
okkur „málarana
sína“ þegar hún
skellti lögunum í loftið og okkur
leið eins og einkavinum „aðal“.
Seinna vék málningarpensillinn
fyrir farsímanum og titillinn var
núna umboðsmaður. Skjólstæð-
ingarnir; SSSól og Helgi Björns-
son, nutu þess á öldum ljósvakans
að „útvarpsdrottningin“ Valdís
Gunnarsdóttir var þeirra stuðn-
ingsmaður.
Ég man að ég hafði aldrei hitt
Valdísi í persónu fyrr en sólríkan
föstudag í maí 1996. Miðnæturtón-
leikamaskínurnar voru að fara af
stað. Það var ákveðið að fara með
nýtt lag í spilun með nýrri sveit,
Sólstrandargæjunum, sem átti að
fylgja SSSól þetta sumar. Helgi
Björns mætti reyndar ekki í út-
varpið með diskinn heldur ungi
umboðsmaðurinn frá Selfossi, lík-
lega vonbrigði fyrir Valdísi.
En af áralöngu trausti við
Helga og SSSól setti hún lagið í
loftið, tíu mínútur í tólf, án þess að
forhlusta það. Sem betur fer. Því
að textinn í laginu var þannig að í
raun hefði lagið aldrei átt að spi-
last á Bylgjunni. Eftir þessa einu
spilun varð lagið það vinsælasta á
Íslandi það sumar og líklega ní-
unda áratugarins. Lagið hét
Rangur maður. Slík voru áhrif
hennar í útvarpi.
Allt frá þessum afdrifaríka
föstudegi vorum við Valdís vinir.
Hún var mér bæði ráðgjafi og vin-
ur. Ég galt í sama með ráðlegg-
ingum við endurgerð ráðningar-
samninga og fleira í nokkur ár. Ég
held að þannig hafi reyndar hlust-
endur hennar upplifað hana líka.
Hún var ekki bara rödd í útvarpi
heldur ráðgjafi og vinur. Hún ráð-
lagði heilt og hlustendurnir nutu.
Það var hennar galdur, þannig
náði hún til hlustenda.
Við útgáfu fyrstu plötu Garðars
Thórs Cortes árið 2006 var það
ekki síst stuðningur Valdísar við
verkefnið sem varð til þess að
platan náði jafn hratt til hlustenda
og raun bar vitni. Hún átti stóran
þátt í velgengni þeirrar plötu.
Ein helsta arfleifð hennar verð-
ur hin íslenski Valentínusardagur,
eða Valdísardagurinn eins og
margir hafa kallað hann hérna
heima. Dagur elskenda í Banda-
ríkjunum. Dagur sem henni
fannst vanta í íslenskan kúltúr.
Lengi, lengi var hún sú eina sem
talaði fyrir honum en nú er hann
að verða partur af okkar kúltúr.
Valdísardagurinn er gott nafn á
íslensku útgáfuna, við skulum
halda því henni til heiðurs.
Ég kveð vin í dag og ég mun
sakna hennar og þess sem hún gaf
okkur. Ég bið Guð að fylgja henn-
ar nánustu og gæta, þau þungu
spor sem framundan eru.
Einar Bárðar.
Ég sit hér og skrifa þessar lín-
ur með trega því ég trúi ekki en
því að frænka mín, Berglind
Heiða, sé ekki lengur meðal okk-
ar. Hún lenti í bílslysi 14. nóv-
ember sl. og nú þegar ljós heims-
ins skín sem skærast vegna
komandi hátíðar er svo erfitt að
fagna því og vera glaður. Það er
ekkert sárara en að foreldrar lifi
börnin sín. Ég er þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast Berglindi
sem ávallt hafði svo góða nær-
Berglind Heiða
Guðmundsdóttir
✝ Berglind HeiðaGuðmunds-
dóttir fæddist í
Reykjavík 31. ágúst
1983. Hún lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans 30.
nóvember 2013.
Útför Berglindar
fór fram frá Bú-
staðakirkju 12. des-
ember 2013.
veru og lund.
Ég var meira í
kringum Berglindi
frænku mína á
hennar barnsárum
og á svo fallegar og
góðar minningar af
henni. Hún var svo
glaðlegt og fallegt
barn, alltaf syngj-
andi og hláturinn
svo einlægur. Við
áttum margar
stundir saman heima hjá mömmu
„Jónu frænku“ eins og hún kall-
aði hana. Á Syðriá-söngva sem og
um jólahátíðir fórum við saman
og þá steig hún jafnan á svið og
söng sem engill.
Ég flutti með fjölskyldunni til
Ólafsfjarðar sem er fæðingarbær
mæðra okkar Berglindar. Þar
heimsótti hún mig og ættingja
sína í gegnum tíðina. Seinna
flutti hún til Akureyrar, þá ófrísk
af eldri dóttur sinni og hittumst
við og áttum góðar stundir. Alla
tíð frá því hún var lítið barn var
hún svo skýr og einbeitt í eðl-
isfari og tali, sem ávallt hefur
gefið mér fallegar minningar um
hana sem fá mig til að brosa.
Svo kærleiksrík var Berglind,
einlæg og kjörkuð. Og þótt hún
ætti til að vera svolítill púki í sér
hafði hún alltaf sigur þar sem
glettið andlitið og smitandi hlát-
urinn fékk mann til að hlæja með.
Hjartans frænka mín. Þegar
ég heimsótti þig á spítalann, þar
sem þú varst tengd við öndunar-
vél var þar yndislegt hjúkrunar-
fólk sem gætti að þér og þannig
var að ég fór að segja þeim
hversu einstök stúlka þú værir.
Söngelsk, glaðleg og hjartahlý og
fór ég að segja þeim frá þér,
hversu lík mér fyndist þú Smára
bróður þínum í lund og fasi. En
þú varst aðeins 18 daga gömul
þegar hann lést. Kiddi Már, stóri
bróðir þinn, hefur alltaf verið ró-
legri og ekki látið galsann trufla
sig þótt þú dansaðir og skríktir í
kringum hann á barnsskónum.
En honum hefur alltaf þótt svo
vænt um þig.
Lífið var ekki alltaf dans á rós-
um hjá þér og fórst þú bugðóttan
veg sem er þeim er hann ganga
fjötur um fót í lífinu. Ljósin þín
voru dætur þínar tvær sem eru
þér svo kærar og vannst þú að
því að vinna bug á bölinu til að
sameinast þeim á ný. Og já,
minningarnar streymdu og ég
talaði við þig allan tímann, svo
þegar ég var að kveðja þig sá ég
vot augnhárin þín og það rann
tár, og svo annað, þarna stóð ég
hjá þér og við grétum saman.
Ég vildi trúa því að þú myndir
opna augun þín aftur og fór frá
þér í þeirri trú. Að eiga eftir að
sjá glettið brosið þitt og elsku á
ný.
En drottinn ræður för. Og er
ég viss um að Smári tók á móti
þér ásamt ömmu Döggu og öllu
fólkinu þínu. Hvíl í friði, elsku
„hjartans frænka mín“.
Elsku Badda frænka mín,
Kiddi Már, Guðmundur, Helga
Nanna, dæturnar Ninja og Sæ-
unn, aðstandendur allir, ættingj-
ar og vinir, góður Guð gefi ykkur
styrk, huggun og ljós. Megi fal-
legar minningar um einlæga og
lífsglaða Berglindi Heiðu lifa
með okkur og ylja um ókomna
tíð.
Dagbjört Gísladóttir.
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Þegar andlát ber að höndum
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓN GUÐGEIRSSON
læknir,
Brúnavegi 9,
Reykjavík,
lést á lungnadeild Landspítalans á
Þorláksmessu.
Útför fer fram frá Bústaðakirkju fimmtudaginn 2. janúar kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknarfélög.
Ása Jónsdóttir,
Guðgeir Jónsson, Guðrún A. Árnadóttir,
Guðrún Jónsdóttir, Ingvar Stefánsson,
Jóhannes Heimir Jónsson, Agnes Benediktsdóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýju við andlát og útför okkar
ástkæra eiginmanns, sonar, föður, tengda-
föður, stjúpföður, bróður, mágs, afa og
langafa,
INGÓLFS VESTMANN EINARSSONAR.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólkinu á
líknardeild Landspítala, deild 11-E við Hringbraut og
gjörgæsludeild Fossvogi fyrir frábæra umönnun og alúð.
Hildur Guðmundsdóttir,
Guðbjörg Jónsdóttir,
Guðbjörg Ingólfsdóttir, Þórður H. Jónsson,
Guðmundur Þ. Þórðarson, Elwira Gibowicz,
Elenora Ósk Þórðardóttir, Pétur J. Sævarsson,
Jón Þórir Einarsson, Jensína Hjálmtýsdóttir,
Sigríður Einarsdóttir,
Edda I. Einarsdóttir, Óli E. Einarsson,
Einar Einarsson, Stefanía Jörgensdóttir,
afa- og langafabörn.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
STEINUNNAR GUÐMUNDSDÓTTUR
KRISTIANSEN,
áður Njálsgötu 29
og Vesturgötu 7,
hjúkrunarheimilinu Eir.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki Vesturgötu 7,
Vitatorgs, Foldabæjar, hjúkrunarheimilisins Eir, 3. hæð suður,
og Borgarspítala, deild 6 B.
Umönnun ykkar var yndisleg, hjartahlýjan og alúðin
ómetanleg.
Gleðilegt nýtt ár með þökk fyrir allt.
Þorsteinn Kornelíus Kristiansen,
Halldór Helgi Kristiansen, Auður Magnúsdóttir,
Þorgerður Mattía Kristiansen,
Selma Ósk Kristiansen, Helgi Kristjánsson,
Helga Árdís Kristiansen,
Ingólfur, Rakel og Samúel Kristian
Kristiansen Þorsteinsbörn,
Einar Halldórsson,
Steinunn Björt, Heiðrún Arna
og Árdís Björg Óttarrsdætur,
Baldur og Bryndís Helgabörn,
Marteinn Már, Baldur og Bragi Einarssynir,
Karítas Svana, Aníta Rán og Leon Mikael Elfarsbörn,
Helgi Jökull Arnarsson og Harriet Selma Baldursdóttir.
✝
Innilegustu þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur vináttu, hlýju og samúð við andlát og
útför elskulegs föður okkar, fósturföður,
tengdaföður, afa og langafa,
JÚLÍUSAR ÞÓRARINSSONAR,
Hvanneyrarbraut 32,
Siglufirði.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Heilbrigðisstofnunar Fjalla-
byggðar fyrir frábæra hlýju og góða umönnun.
Hreinn Júlíusson, Sigurlína Káradóttir,
Sigríður Þórdís Júlíusdóttir,
Ingi Bergmann Vigfússon, Hrefna Eyjólfsdóttir,
afa- og langafabörn.