Stígandi - 01.04.1944, Síða 37

STÍGANDI
KRISTÍN SIGFÚSDÓTTIR:
GUNNAR í HÓLUM
Nokkru fyrir 1800 réðist ungur maður vestan úr Skagafirði
í vist að Saurbæ í Eyjafirði. Þar bjó þá séra Magnús Jónsson,
þjónandi prestur.
Þessi ungi vinnumaður var Gunnar Jónsson, sem síðar bjó
lengi að Hólum í Eyjafirði og var jafnan kenndur við þann stað.
Gunnar var fæddur einhvers staðar í Húnavatnssýslu eftir
miðja 18. öld. Foreldrar hans áttu fjölda barna. Fór hann ungur
að heiman til ættingja eða vina í Skagafirði. Dvaldi hann þar
sín uppvaxtar- og þroskaár á mannmörgu efnaheimili, Skíða-
stöðum, að mig minnir.
Ekki hefi ég heyrt, af hvaða ástæðum Gunnar fluttist til Eyja-
f jarðar, en þar dvaldi hann til æviloka. Gunnari var lýst svo, að
hann hafi verið rúmlega meðalmaður á stærð og svaraði sér vel,
snar í hreyfingum og allvel sterkur, fjörmaður mikill, skjótur til
orðs og skemmtinn í viðræðum. Framan af ævinni var hann tal-
inn með beztu glímumönnum í Eyjafirði. Sú íþrótt var þá mikið
iðkuð þar, sem samkvæmi voru til mannfagnaðar. Falleg og
drengileg glíma vakti áhuga allra, eldri og yngri.
Brátt komst orð á það, að Gunnar væri hagmæltur í betra
lagi eftir því, sem þá gerðist um alþýðumenn. Kvað hann oft
tækifærisvísur og lagði mikla rækt við dýra hætti. Það þótti
mönnum mikils vert í þá daga.
Á þessum árum bjó í Hólum í Eyjafirði aldraður ekkjumað-
ur, sem Páll hét. Hann var af góðum eyfirzkum bændaættum.
Dóttur átti hann gjafvaxta, sem Guðrún hét. Þótti hún góður
kvenkostur.
Þau Gunnar felldu hugi saman. Þótti mörgum það með ólík-
indum, að vinnumaðurinn í Saurbæ fengi heimasætuna í Hólum
fyrir eiginkonu. Þá var sá siður, að ungir menn, sem leituðu
ráðahags við dætur betri bænda fengu prest sinn í lið með sér.
Sagt var, að síra Magnús í Saurbæ hefði oft verið í slíkum er-
indum á ferð. Hann var mikill fyrir sér að auðlegð og afli og
8*