Stígandi - 01.01.1949, Page 41

varps- eða blaðamaður okkar megín við „járntjaldið“ lét svipuð
orð falla. Aðrir létu betur yfir, t. d. John Foster Dulles, fyrrver-
andi tilvonandi utanríkisráðherra í stjórn Deweys, fyrrverandi
tilvonandi forseta Bandaríkjanna. Honum þótti þingið nokkuð
gott. Má vera. Má vera, að enginn hafi í fyllstu alvöru búizt við
meiru. Heimurinn er orðinn svo vanur því upp á síðkastið, að
þeir, sem telja sig sjálfkjörna til þess að leysa vandamálin, setjist
í rökstóla nokkrum sinnum á ári, munnhöggvist í nokkrar vikur,
taki ákvarðanir um hin smærri mál og ómerkari, en segi síðan
fundi slitið. Öll stórmálin, allt sem í raun og sannleika skiptir
máli fyrir framtíð þína og mína og þessa svokölluðu menningu
okkar allra, er látið óafgreitt. Sjálf deilumálin, bjórarnir í hrá-
skinnaleik stórveldanna, eru eftir sem áður hangandi sverð yfir
höfði mannkynsins, og „kalda stríðið“-er háð af hálfu meira kappi
en fyrr. Hvað veldur? Hvernig stendur á því, að allar þessar ráð-
stefnur bera svo raunalega lítinn árangur? Vegna þess að sam-
komulag næst ekki, er okkur tjáð. Vegna þess, að Rússar hafna
allri samvinnu í tíma og ótíma, segja talsmenn Vesturveldanna.
Vegna þess, segja Rússar aftur á móti, að Vesturveldin nota meiri-
hlutaaðstöðu sína á þingum og í öryggisráði Sameinuðu þjóðanna
til þess að berja blákalt fram vilja sinn án nokkurs tillits til óska
minnihlutans, og neitunarvaldið er því okkar eina vopn. Þessar
skýringar hvor um sig renna ljúflega niður í andleg meltingarfæri
þeirra, sem kjósa að sjá eina lilið á hverju máli, en hitt hélt ég
hafa seytlað inn í flesta, íslendinga að minnsta kosti, þegar á unga
aldri, að sjaldan veldur einn, þá tveir deila. Það virðist til of mikils
ætlazt, að andi þeirra einföldu sanninda, þótt hvert mannsbarn
skilji, svífi yfir vötnum „hinna stóru“ ográðstefnum þeirra, þegar
mest á ríður. Og að sá vægi, sem vitið liefir meira, er sennilega of
einföld og barnaleg úrlausn vandamála til þess, að þeir Marshall
og Molotov láti sér sæma að líta við henni.
Hefir ykkur annars aldrei furðað á því, lesendur góðir, að
stjórnmálamenn virðast ekki þurfa að búa sig undir ævistarf sitt
á sama hátt og flestir aðrir dauðlegir menn. Engum, sem ekki
liefði hlotið nokkra læknismenntun, rnyndi koma til hugar að
reyna að gera botnlangaskurð; enginn getur prentað bók, nema
hafa eitthvað gluggað áður í viðkomandi iðngrein; og af öryggis-
ástæðum þykir rétt að meina öðrum en fullgildum rafvirkjum
með langt nám að baki að gera við bilað straujárn. En hver sem
er getur orðið stjórnmálamaður, jafnvel forustumaður heillar
STÍGANDI 39