Fréttablaðið - 12.04.2014, Qupperneq 26

12. apríl 2014 LAUGARDAGUR| HELGIN | 26
Konur eru með minna
sjálfstraust, það er bara
staðreynd. Við þurfum líka að
gera allt 100 prósent til þess
að þora að sækja um stöðu-
hækkun. Svo miklum við
þetta mögulega fyrir okkur
og höldum að við getum ekki
sameinað vinnu og einkalíf ef
við erum yfirmenn. Það er
bara ekki rétt lengur …
Við hittumst á kaffihúsi og það er stór hópur fólks með myndavélar og önnur tæki á borð-inu við hliðina á okkur. „Hvað ætli þau séu
að gera, taka upp auglýsingu?“
spyr Ingibjörg og grannskoðar
hópinn. Svo skellir hún upp úr
og segir forvitnina fylgja því að
vera fréttamaður. „Nú er ég bara
farin að spyrja fólk í stað þess að
velta mér upp úr því og í flestum
tilfellum er það ekkert spennandi
og ég sé eftir því að hafa spurt.“
Eina konan í yfirmannsstöðu
Ingibjörg hefur búið í Bretlandi
í 17 ár. Hún tók mastersgráðu í
alþjóðastjórnmálum þar í landi
og hóf störf hjá BBC fljótlega
eftir útskrift. Hún byrjaði neðst í
stiganum hjá fjölmiðlafyrirtæk-
inu, við grunnvinnslu á fréttum,
og hefur klifrað upp stigann hratt
og örugglega. Nú starfar hún
sem ritstjóri breskrar fréttavef-
síðu BBC, stýrir fréttavali og
blaðamenn miðilsins starfa undir
hennar stjórn. Í deildinni eru sjö
yfirmenn og hún er eina konan.
„Það eru fleiri konur en karlar
Ingibjörg Þórðardóttir er einn af ritstjórum
fréttavefsíðu BBC og er þar með ábyrg fyrir
fréttaöflun og rekstri einnar virtustu fréttasíðu
veraldar. Hún ræðir mögulegar ástæður þess að
færri konur en karlar eru í stjórnunarstöðum
í fjölmiðlum, hvetur konur til þess að harka
af sér og „sækja bara um“ og þakkar sterkum
kvenfyrirmyndum og femínískum föður fyrir
þann árangur sem hún hefur náð.
BYRJAÐI NEÐST
Ingibjörg hefur
klifrað upp
metorðastigann
hjá BBC hratt og
örugglega.
BBC
Kölluð íslenska
hörkutólið á
Erla Björg
Gunnarsdóttir
erlabjorg@frettabladid.is
sem byrja í neðstu þrepum fjöl-
miðlanna. Svo detta þær út á
leiðinni upp. Því hærra sem farið
er upp, því færri konur. Það sem
BBC þarf að einbeita sér að er
að komast að því af hverju það
gerist. Ef það er af því að konur
fara í barneignafrí og á meðan
ná karlarnir forskoti með auk-
inni reynslu, þá þurfum við að
taka á því og passa að konur séu
ekki verr settar þegar kemur
að því að sækja um yfirmanns-
stöðu. Svo er ég hrædd um að
karlar ráði einfaldlega frekar
karla. Þetta er stundum spurning
um tengingu en það að ráða þann
sem er líkastur þér og þú tengir
best við er ekki rétt hugsun.
Þannig verður fyrirtækið of eins-
leitt og sérstaklega í fjölmiðlun.
Það er lífsnauðsynlegt fyrir fjöl-
miðla að hafa breiðan hóp starfs-
fólks til að skilja mismunandi
hópa samfélagsins og koma með
nýja vinkla á fréttirnar. Ef karl-
menn eru þeir einu sem stjórna
fréttamatinu þá segir það sig
sjálft hversu einsleitar fréttirnar
verða.“
Venja sig af fullkomnunaráráttu
Ingibjörg segir vandann einnig
liggja hjá konunum sjálfum og
þær þurfi að komast yfir full-
komnunaráráttu sína. „Konur eru
með minna sjálfstraust, það er
bara staðreynd. Við þurfum líka
að gera allt 100 prósent til þess að
þora að sækja um stöðuhækkun.
Svo miklum við þetta mögulega
fyrir okkur og höldum að við
getum ekki sameinað vinnu og
einkalíf ef við erum yfirmenn.
Það er bara ekki rétt lengur, í
fyrsta lagi hjálpar tæknin til því
maður getur unnið að hluta til
heima og í öðru lagi þurfa fyrir-
tækin að skilja að það er ekki
tímafjöldinn sem skilgreinir
góðan starfsmann, heldur vinnan
sem hann leggur fram. Konur
verða að komast yfir þennan
hugsunarhátt og sækja bara um!“
Ingibjörg segir mikilvægt að
konur komi með sína sýn á fréttir
en er algjörlega mótfallin því að
kalla hörðu málin strákamál.
„Við konurnar tökum annan
vinkil á hörðu málin. Ég er alveg
sannfærð um að oft sé betra að
fá sýn konunnar. Það hefur oft
sýnt sig í stríðsfréttamennsku
að konur ná betri viðtölum því
þær ná að tengjast betur viðmæl-
endum sínum og komast að hjart-
anu. Auðvitað er þetta alhæfing
og örugglega margir karlmenn
sem geta gert það eins vel, en ég
held þeir séu færri.“
Sveitakona sem gengur í verkin
Ingibjörg finnur alveg fyrir því
að hún sé í karlaveldi á BBC án
þess að það trufli hana sérstak-
lega. Á ritstjórnarfundum líður
henni stundum eins og hún sé í
herbergi fullu af górillum sem
berja sér á brjóst og reyna að
þóknast alfa-górillunni. Á öðrum
fundum tala allir í kapp hver
við annan en konurnar halda sér
frekar til hlés.
Hún segist þó ekki finna fyrir
annars konar framkomu frá
starfsfélögunum af því að hún sé
kona. Hún finnur meira fyrir því
að hún er íslensk kona.
„Ég er stundum kölluð hörkutól
og þá segi ég að það sé af því að
ég var í sveit á Vestfjörðum allan
minn barndóm og þar gengur
maður bara í verkin,“ segir Ingi-
björg og hlær. „Þetta hefur snú-
ist upp í að verða mín sérstaða,
það að ég hafi annan bakgrunn
en flestir, því ég get komið með
nýja vinkla á fréttirnar. Það tók
mig smá tíma að komast á þann
stað að finnast ég ekki þurfa að
fela ófullkomnu enskuna og að
ég þekki ekki menningu og sögu
Bretlands eins vel og aðrir. Ég
gerði mér bara grein fyrir því
að það væri allt í lagi að ég vissi
ekki allt. Ég veit sumt mjög vel,
annað get ég bara gúglað.“
Starfsframi og fjölskylda
Ingibjörg er töluvert ólík bresk-
um framakonum í sambæri-
legri stöðu því hún á tvö börn,
en margar breskar konur velja á
milli starfsframa og fjölskyldu.
„Þetta er vissulega erfiðara
í Bretlandi út af dagvistunar-
málum og jafnvel þótt börnin séu
orðin eldri þá eru þau aldrei ein
heima eins og íslensku börnin.
Svo skreppur maður ekkert heim
úr vinnunni. En þetta gengur upp
hjá mér af því að ég og maðurinn
minn sinnum þessu jafnt, sem er
ekkert sjálfsagt hér úti. En ég er
alin upp við það og ég hef áttað
mig á því í seinni tíð hvað það er
mikilvægt að hafa alist upp við
að mamma og allar hinar sterku
konurnar í fjölskyldunni unnu
alltaf úti, létu aldrei vaða yfir
sig og stjórnuðu öllu með harðri
hendi. Ekki síður var mikilvægt
að alast upp við að foreldrar
mínir tóku jafnan þátt í uppeld-
inu og pabbi gerði ekkert minni
kröfur til okkar systranna hvað
varðar menntun og starfsval af
því að við vorum stelpur. Greyið
mamma og pabbi þurfa að súpa af
því seyðið núna með okkur syst-
urnar harðákveðnar,“ segir Ingi-
björg og hlær en systir hennar
hefur tekið fjölmarga Íslendinga
í einkaþjálfun og fengið viður-
nefnið Ragga nagli enda hörð í
horn að taka. „En þetta uppeldi
hefur veitt mér ákveðna sérstöðu
á breskum vinnumarkaði og því
hefur mér alltaf þótt sjálfsagt að
sinna starfsframanum en jafn-
framt eiga börn og fjölskyldulíf.“
Nýta okkur sérstöðuna
Skilaboð Ingibjargar til íslenskra
fjölmiðlakvenna er að höfða til
breiðari hóps með fjölbreyttari
viðmælendum og skilaboð hennar
til allra íslenskra kvenna er að
hika ekki við að koma fram í fjöl-
miðlum. Hún hefur unnið að verk-
efnum, sem BBC hefur staðið
fyrir til að fjölga kvenkyns við-
mælendum, með því til dæmis að
byggja upp sérfræðingalista með
konum.
„Það þarf bara að þjálfa konur
til að koma fram í viðtali. Konur
eru hræddari, jafnvel hégóma-
gjarnari og til dæmis oft með
áhyggjur af útlitinu. Þetta er erf-
itt í byrjun en það venst og það
eina sem skiptir máli er hvað þú
ert að segja. Við konur megum
ekki gera okkur að fórnarlömbum
og halda okkur þar af leiðandi til
baka. Við erum bara öðruvísi en
karlar að mörgu leyti og það er
allt í lagi. Okkar áskorun er að
nýta sérstöðuna okkur í vil. Þetta
gerist ekki á einum degi eða
einum áratug en við þurfum samt
að demba okkur svolítið út í þetta
og hafa gaman af því.“
FRÉTTABLAÐIÐ/DANÍEL