Læknablaðið - 15.01.2000, Blaðsíða 5

LISTAMAÐUR
MÁNAÐARINS
UMRÆDA 0 G FRÉTTIR
46
47
48
50
51
52
54
55
56
Af sjónarhóli stjórnar:
Aramótahugleiðingar
Sigurbjörn Sveinsson
Úrskurður Siðanefndar LÍ
Arshátíð Læknafélags
Reykjavíkur
Um hóptryggingu lækna
AsdísJ. Rafnar
Læknar um allt land fylgjast
með fræðslufundum frá FSA
Þröstur Haraldsson
Fjarlækningabúnaður fyrir
sjófarendur
Þröstur Haraldsson
Rætt við Sigurð Asgeir
Kristinsson
Smásjáin
Orðstír að utan
Arni Björnsson
Líffærallutningahópur stofnaður
Fólasín minnkar líkur á
fósturskaða
íðorðasafn lækna 118:
Lobus og krabbi
Jóhann Heiðar Jóhannsson
6$ Lyfjamál 82:
Frá Heilbrigðis- og
tryggingamálaráðuneytinu
og landlœkni
Námskeið og styrkir
Læknadagar
^6 ^ing, lausar stöður
yy Okkar á milli
yg Ráðstefnur og fundir
58
Gömul læknisráð úr
Þjóðminjasafni
Hallgerður Gísladóttir
60
Biðlistar sjúkrastofnana
Samantekt frá
landlœknisembœttinu
Sími Læknablaðsins er
564 4104
Bréfsíminn er 564 4106
Magnús Pálsson (f. 1929) hef-
ur verið einn helsti áhrifamaður í
íslenskri myndlist síðustu þrjá
áratugina, bæði sem frumlegur
og leiðandi listamaður og sem
kennari. Magnús lærði í Englandi,
á fslandi og í Vín og á sjöunda
áratugnum fór hann að vinna
verk í anda flúxushreyfingarinnar
svokölluðu, hugmyndalist sem
gjarnan tengdist gjörningum,
bóklist og notkun óvenjulegs
efnis. Verkin sem Magnús vann í
þessum anda um og uppúr 1970
eru með því frumlegasta sem
þessi liststefna gat af sér, en list
hans hefur líka ávallt einkennst af
sérstaklega persónulegri Ijóð-
rænni tilfinningu og virðingu fyrir
hinu einfalda og hljóðláta.
Verkið Sólskríkja, mús, keng-
úra sem sjá má á forsíðu blaðs-
ins vann Magnús árið 1980 fyrir
stóra og umdeilda sýningu sem
haldin var við Korpúlfsstaði. (
þessu verki birtist einmitt flest
það sem helst hefur einkennt list
hans. Efniviðurinn er alls kyns
rusl, tómar dósir, kassar og ann-
ar úrgangur neyslusamfélagsins.
Með þessu rusii teiknaði Magnús
einfalda mynd af sólskríkju en
meðan á sýningunni stóð hélt
hann áfram að færa til ruslið svo
úr varð fyrst mynd af mús og að
lokum mynd af kengúru.
Hér sameinast notkun hvers-
dagslegs efnis við hinn Ijóðræna
anda. Einfaldar dýramyndir verða
til úr úrgangi og listamaðurinn
breytir verkinu yfir sýningartím-
ann; verkið er ekki dautt „ekki
fullgert" heldur þróast áfram og
tekur á sig nýjar myndir. Þannig
er markmið verksins kannski
hvorki myndirnar eða efniviður-
inn, heldur frekar starf lista-
mannsins sjálfs, átök hans við
efnið og myndirnar sem hann
finnur í kringum sig, við lífið sjálft
og tilgang listarinnar.
Jón Proppé