Læknablaðið - 15.11.2000, Blaðsíða 62

Durogesic
Janssen-Cilag, 930066 ( X
FORÐAPLÁSTUR; N 02 A B 03 R E
Hver forðaplástur inniheldur: Fentanylum INN, 2,5 mg (gefur frá
sér 25 míkróg/klst.), 5 mg (gefur frá sér 50 míkróg/klst.), 7,5 mg
(gefur frá sér 75 míkróg/klst.), eða 10 mg (gefur frá sér 100
míkróg/klst.), constit. q.s.
Abcndingar: Langvinnir vcrkir scm eru næmir fyrir morfínlyfjum.
Skamintasta'rðir lianda fullorðnum: Skömmtun er
einstaklingsbundin og byggir á almennu ástandi sjúklings svo
og á fyrri sögu um notkun morfínlyfja. Hafi sjúklingur ekki
fengið sterk morfínlyf áður ber að stilla inn stuttverkandi
morfínlyf fyrst og síðan breyta þeim skammti yfir í Durogesic.
Skammtur lyfsins er svo cndurskoðaður með jöfnu millibili
þar til sskilegum áhrifum er náð.
Þegar breytt er úr morfínlyfjum til inntöku eða stungulyfjum
yfir í Durogesic skal nota eftirfarandi til leiðbeiningar:
1 Leggið saman notkunina á sterkum verkjalyfjum síðasta
sólarhring.
2 Ef sjúklingurinn hcfur notað annað lyf en morfín, breytið
þá yfir í jafngildisskammt af morfíni til inntöku.
(Sjá Sérlyfjaskrá vegna töflu um jafngildisskammta).
Skipta skal um plástur eftir 72 klst. HæFilegur skammtur
fyrir hvern einstakling er fundinn með því að auka
skammtinn þar til verkjastillingu er náð. Fáist ekki
nægjanleg verkun af fyrsta plástri, má auka skammtinn
eftir 3 daga. Síðan er unnt að auka skammtinn á þriggja
daga fresti.
Þcgar skipt cr yfir á Durogesic eftir langvinna meðferð
meö morfíni, hcfur verið greint frá fráhvarfseinkennum
(þrátt fyrir nægilega verkjadeyfingu). Komast má hjá
fráhvarfseinkcnnum með því að minnka notkun smátt
og smátt hjá sjúklingum scm fá langvinna meðferð með
ópíóíðum. Ef fráhvarfseinkenni koma fram er ráðlögð
meðferð með stuttverkandi morfíni í lágum skömmtum.
Þurfi sjúklingurinn meira en 100 míkróg/klst. má nota
fleiri en einn plástur 1 senn.
Durogesic skal líma á efri hluta líkamans eða á
upphandlegg og á ógeislaða, slétta, og heilbrigða húð.
Ef hár eru á staðnum ber að klippa þau af en ekki raka
en hárlaus svæði eru æskilcgust. Ef þvo þarf svæðið
áður en plásturinn cr settur á, skal gera það með hreinu
vatni. Ekki má nota sápu, olíu, áburð eða önnur efni
scm geta ert húðina eða breytt eiginleikum hennar.
Húðin á að vcra vel þurr áður en plástrað er.
Plásturinn skal líma á húðina strax eftir að pakkning
hcfur verið opnuð. Plásturinn cr festur með því að þrýsta
á hann mcð flötum lófa í um það bil 30 sekúndur. Allur
plásturinn og sérstaklega kantamir verða að liggja vel
að húðinni. Þcgar skipt er um plástur skal hann settur
á annan stað. Fyrri stað má ekki nota fyrr en eftir nokkra
sólarhringa.
Skammtastærðir handa börnum: Lítil reynsla er af
notkun lyfsins til mcðfcrðar hjá bömum.
Frábcndingar: Slævð öndun.
Varnaöarorð og varúðarrcglur: Aukinn heilaþrýstingur,
minnkuö mcðvitund, meövitundarleysi og órói í kjölfar
neyslu áfengis og svefnlyfja. Hægur hjartsláttur. Astmi.
Slímsöfnun í lungum. Samtímis notkun annarra slævandi
lyfja. Fylgjast þaif náið með sjúklingum með skerta lifrar-
eða nýmastarfsemi svo og öldruðum sjúklingum og
sjúklingum í kröm.
Mcðganga og brjóstagjöf: Morfínlyf gcta slævt öndun
hjá nýburum. Ef um langvarandi notkun lyfsins á meðgöngu
hefur verið að ræða má gera ráð fyrir fráhvarfseinkennum
hjá baminu cftir fæðinguna.
Fcntanýl bcrst í brjóstamjólk í nægilegu magni til þess aö
hafa áhrif á bamið, jafnvel þó að gefnir séu venjulegir
skammtar.
Akstur og stjórnun vinnuvéla: Vara ber sjúklinga við
stjómun vélknúinna ökutækja samtímis notkun lyfsins.
Aukavcrkanir: Algengustu aukaverkanir era ógleði/uppköst
(28%) og syfja (23%). Alvarlegasta aukaverkunin er hömlun
öndunar og er skammtaháð, en þessi aukaverkun er sjaldgæf
hjá sjúklingum, scm myndað hafa þol gegn morfínlyfjum.
Algengar (>1 %): Almennar: Kláði. Hjarta- og æðakerfi: Lágur
blóðþrýstingur, hægur hjartsláttur. MiÖtaugakerfi: Syfja. ragl,
ofskynjanir, sæluvíma. Hömlun öndunar. Meltingarfœri: Oglcði,
uppköst, hægöatrcgða. Húð: Húðerting (roði, kláði, útbrot).
Þvagfœri: Þvagteppa.
Ef um mikið eða langvarandi blóðþrýstingsfall er að ræða, þá ber
aö hafa vökvaþurrð/blóðþurrð í huga og velta fyrir sér vökva^jöf.
Öndunarliemjandi áhrif lyfsins era skammtaháð. Húðertingin hverfur
venjulega innan sólarhrings eftir að plástur hefur verið fjarlægður.
Sjúklingar, sem fá morfínlyf, geta myndað þol og einnig orðið háðir
lyfinu.
Millivcrkanir við lyf eða annað: Samtímis notkun lyfja sem hafa
áhrif á miðtaugakcrfið, þ.á m. þunglyndislyf, ópíóíðar, sefandi lyf,
svefnlyf, almenn svæfmga- og deyfingalyf, fenótíazín, róandi lyf,
vöðvaslakandi lyf, róandi andhistamín og áfengi, getur valdið auknum
bælandi áhrifum mcð grannri öndun, lágþrýstingi, miklum sefandi
áhrifum og dái. Þess vegna þurfa sjúklingar sérstakt eftirlit og umönnun
þegar þcssi lyf cra notuð um leið og Durogesic.
umbrotið fyrir tilstuðlan cýtókróm P450 3A4 ensíma. Þó hefur ekki
komið fram in-vitro hömlun vegna ítrakónasóls (þekktur cýtókróm
P450 cnsím hcmill), líklega vegna hás útdráttarhlutfalls fentanýls í
lifur.
Athugið: Durogesic á ekki að nota gegn bráðaverkjum eða verkjum
eftir skurðaðgerðir þar sem þá gefst ekki nægjanlegur tími til þcss að
finna hæfilega skammta og þar með getur lyfið vaídið lífshættulcgri
öndunarbilun. Durogesic skal einungis gefið sjúklingum með Iangvinna
verki sem áður hafa svarað meðferð með morfínlyfjum.
Ef öndunarbilun kcmur í ljós skal taka plásturinn af og fylgjast vcl mcð
sjúklingnum. Öndunarhjálp skal veitt með þeim aðferðum sem með þarf
(t.d. hvatning. sjúkraþjálfun, öndunarvél). Áfengi eykur öndunarhemjandi
áhrif fentanýls. Áhrifin má stöðva með naloxóni. Þar sem fentanýláhrifm
vara mun lengur en áhrif naloxóns þarf að fylgjast mjög vel með
sjúklingnum. Fái sjúklingur alvarlegar aukaverkanir þarf að fylgjast
mjög vel mcð honum í sólarhring eftir að plásturinn hefur verið tckinn
af vegna þess hver verkunartími er langur.
Þegar mcðfcrð með Durogesic er hætt skal hefja meðferð með öðram
morfínlyfjum í hægt vaxandi skömmtum. Morfínlyfjum skal að jafnaði
hætt hægt.
Ef sjúklingur fær hita (40°C) getur frásog fentanýls aukist um u.þ.b.
30%. Þess vegna þarf að fylgjast mcð sjúklingum sem fá hita og lækka
skammtinn ef með þarf. Forðast ber að hita á einhvern hátt
plástursstæðiö.
ViðbragÖílýlir sumra sjúklinga minnkar meðan á Durogesic meöferð
stendur, þctta ber að hafa í huga til dæmis við akstur.
Geymsla: Plásturinn skal gcyma í órofnum umbúðum við
herbergishita. Geymist fjarri bömum, einnig eftir notkun. Notaðir
plástrar skulu brotnir saman og fargað með öruggum hætti.
Pakkningar og verfi 1.10. 2000:
10cm2x5 stk.
kr. 5.173
20 cm2 x 5 stk.
kr. 9.044
30 cm2 x 5 stk.
kr. 12.096
40 cm2 x 5 stk.
, kr. 14.635
Notkunarlciðbciningar á íslcnsku skulu fylgja hverri
pakkningu lyfsins.
Forfiaplástur 25 míkróg/klst.
Forðaplástur 50 míkróg/klst.
Forfiaplástur 75 míkróg/klst.
Forfiaplástur 100 míkróg/klst.

H O R A
tnagarðar 18 •
E N S E N
4 Rcykjavík • Sím
L Y F
i 530 7100
^ JANSSEN-CILAG
UMRÆÐA & FRÉTTIR / ALÞJÓÐFÉLAG LÆKNA
Jón Snædal
Höfundur er varaformaöur
Læknaféllags íslands.
Ársfundur Alþjóðafélags lækna
Fimmtugasti og annar ársfundur Alþjóðafélags
lækna (WMA)var haldinn í Edinborg dagana 3.-7.
október síðastliðinn. Læknafélag íslands sendi þrjá
fulltrúa á fundinn, formann, varaformann og
formann Siðfræðiráðs félagsins.
Vinnubrögð ársfunda samtakanna eru mjög
lýðræðisleg því mál fara fyrst fyrir opna nefndarfundi
fastanefnda en þær eru þrjár. Á fundunum hafa allir
málfrelsi. Nefndimar afgreiða málin annað hvort til
stjórnar ef þau eru talin fullunnin eða þau eru send
aftur til vinnuhóps til nánari skoðunar. Næsta skrefið
er opinn stjónarfundur (Council) þar sem allir hafa
sömuleiðis málfrelsi. Stjórnin ákveður sömuleiðis
hvort mál séu tilbúin til lokaafgreiðslu og sendir þau
þá áfram til aðalfundar. Á aðalfundinum sjálfum
hafa aðildarfélögin atkvæðamagn í hlutfalli við
greidd aðildargjöld (1:10.000). Formleg afgreiðsla
fyrir hönd Alþjóðafélags lækna fer fram á
aðalfundinum.
Aðalmálefni nýafstaðins ársfundar voru eftir-
farandi:
1. Endurskoðun Helsinkiyfirlýsingarinnar: Endur-
skoðunin var fyrirferðarmesta mál ársfundarins
en undirbúningur hafði einnig verið umtals-
verður. Þriggja manna nefnd var að störfum í þrjú
ár og fékk álit frá fjölmörgum aðilum, einnig
hefur málið verið tekið fyrir á fundum síðustu
tveggja ára. Að lokinni ítarlegri umræðu var
endurskoðuð Helsinkiyfirlýsing samþykkt
samhljóða. Hún hefur þegar verið þýdd á íslensku
og birtist hér í þessu tölublaði Læknablaðsins.
2. Uppkast nefndar um miðlœga gagnagrunna á
heilbrigðissviði: Stjórn Alþjóðfélags lækna
samþykkti að nefndarálitið, eins og það lá fyrir
um miðlæga gagnagrunna á heilbrigðissviði, yrði
sent út til aðildarfélaganna til umfjöllunar. Gert er
ráð fyrir að yfirlýsing verði samþykkt á næsta
ársfundi Alþjóðafélagsins. í stuttum umræðum
um þetta mál á opnum nefndarfundi gerði
formaður LI grein fyrir samþykktum síðasta
aðalfundar LI.
3. Dauðarefsing: Yfirlýsing sem fól í sér andstöðu
við aðild lækna að framkvæmd dauðarefsinga var
samþykkt samhljóða.
4. Aðstaða fanga og útbreiðsla smitsjúkdóma:
Yfirlýsing sem fékk heitið Edinborgaryfirlýsing
Alþjóðafélags lækna uni aðstæður fanga og út-
breiðslu bcrkla og annarra smitsjúkdóma var sam-
þykkt.
5. Líffœraflutningar: Yfirlýsing um siðfræði líffæra-
flutninga var samþykkt.
6. Kyngreining á fóstrum, pyntingar: Samþykkt var
að ræða á næsta ársfundi mál frá indverska lækna-
félaginu um andstöðu við notkun kyngreiningar á
fóstrum við val á kyni bams. Á þeim fundi verður
einnig sérstaklega fjallað um pyntingar og aðstoð
við fórnarlömb pyntinga en frumkvæði á þessu
sviði í heiminum hefur verið af hálfu danska
læknisins Ingu Genefke og samstarfsmanna
hennar.
Á fundi sem þessum er ljóst hversu mikill munur
er á þjóðfélögum heims og þar með þeim málefnum
sem læknar fást við hver á sínum stað. Ekki er að sjá
að munurinn sé að minnka og sumir læknar lýstu
vaxandi félagslegri mismunun í löndum sínum og
jafnframt mismunun í aðgengi að heilbrigðis-
þjónustu. Enn sem komið er vantar fulltrúa margra
landa heims, en aðildarfélög Alþjóðafélags lækna eru
48. Pessi árin eru að bætast við lönd Suður-Ameríku
og Austur-Evrópu þannig að samtökin eru smám
saman að eflast.
Næsti ársfundur Alþjóðafélags lækna verður í
Nýju-Delí á Indlandi að ári.
Læknablaðið 2000/86 787