Læknablaðið - 15.03.2002, Blaðsíða 46
FRÆÐIGREINAR / KLÍNÍSKAR LEIÐBEININGAR
Frábendingar og varúðarráðstafanir við blóðþynningu.
• Virk blæðing.
• Sjúkdómur sem getur valdið meiriháttar blæðingu, svo sem blóðflögufæð, dreyrasýki, lifrarbilun eða
nýrnabilun.
• lllvígur háþrýstingur.
Það er slagbilsþrýstingur > 200 mm Hg eða hlébilsþrýstingur > 120 mm.
• Hætta á blæðingum frá ákveðnum stöðum.
Til dæmis virkt maga-/þarmasár, æðahnútar í vélinda, slagæðagúlar, vaxandi sjónukvilli
(proliferative retinopathy), nýleg líffærasýnataka.
Nýlegur höfuðáverki eða skurðaðgerð á höfði, augntótt eða mænu.
Nýlegt heilaáfall eða staðfest heila- eða mænublæðing.
• Aðrar.
> Þungun.
> Arfhreinn prótein C skortur, (hætta á húðdrepi).
> Saga um húðdrep vegna warfarín gjafar.
> Sjúklingur er ósamvinnuþýður eða óáreiðanlegur (langtímameðferð).
Warfarín
INR 2 til 3
Margar af þessum
frábendingum eiga
líka við aspirín.
Blóðþynning: skammtar
eftirlit og afturkræfni
H Skammtur: Oftast 1-15 mg/dag til að viðhalda INR innan viðmiðunarmarka (2,0-3.0). Hjá sjúklingum með gervilokur
eða sögu um endurtekna blóðtappa er miðað við hærra INR.
Meðferð sjúklinga með of há INR gildi en eru ekki blæðandi.
C Til að snúa við blóðþynningu hjá sjúklingum með of hátt INR gildi eru þrjár leiðar helstar:
Draga úr warfarín skammti og koma á nýju jafnvægi.
Stöðva warfarín gjöf í 1-3 daga og hefja svo aftur með minni skammti.
Gefa K vítamín og stöðva warfarín.
222 Læknablaðið 2002/88