Læknablaðið - 15.12.2004, Qupperneq 4

Þetta er alft
í höfðinu á þér
Zyban er eina nikótínlausa Ivfið gegn reykingum.’
Zyban verkar beint á nikótínfíknina í heilanum,
dregur úr fráhvarfseinkennum og löngun til
að reykja.2 5
X^YBAN
bupropion HCI
forðatöflur
150 mg
íithl
Zyban FORÐATÖFLUR; N06 A X 12 R 0
vara í 7-9 viku?Mcöfcrö ætti^aThe^ásTá meöan Ijúklilguf'í?y ki r^rfríþá/h elst 7.^1 Slde*i'meöfe^ 50 mqdSu slíniTdV^ ^ nÍkítínÍiVjí að hætta reVkin9um- Skammtastæröir: Meöferö ætti aö
á*ckb aka meirauen 150 mg i einum skammti og hámarksdagsskammturer3MmqPEkklermæltmeð no°tkIS hi Aí n?l '.s.eí.daga en s,ðan 15? m9 w,svar a da9- Aö minnsta kosti 8 klst. þurfa aö líöa á
þessum aldurshopi Gæta skal varuöar þegar Zyban er gefiö öldruðum. Ekki er hægt aö útiloka a u kiönæmT hiásu m u^öldíSöum pin^tíí i nm,tSá ffij sJukl,n9um en 18 ,ára,Þar sem óryggi og virkni lyfsins hefur ekki verið metin hjá
Jyban er gefiö Sjuklmgum meö skerta íifrar- og nýrnastarfsemi. Ráðlagður skammtur er 150 mg einu s?nn á^daa Frábend W IffinníÆm ff?ia„9fðUr skammtur V'r.aldraöa er 150 mg einu sinní á daq. Gæta skal varúðar þegar
né hddur sjuklingar með krampa eða einhverja fyrri sögu um krampa, æxli í miötaugakerfi, sögu um qeöhvarfasvki íbÍDdaV dPsnrripr) ÍJSlílS, ofn.æm' ^'1- buProPlon' eöa oörum innihaldsefnum lyftins mega ekki nota Zyban
fráhvarfseinkennum eða þeqar langtimanotkun benzódiazcpína er hætt snögglega má ekki nota Zyban9 Ekki má nota zihan nn M AnLm^ctm/? P Í eöa 9remd,r hafa veriö meö lotugræögi eöa lystarstol. Þegar fiætta er á áfenqis-
verkun lykur og þar t.l meöferö meö búprópíóni hefst. Varíö: Það má ekki nota stærri skammta af^búprópíóni en íáölaSöir e?u baPs'em Jnk n ÍSÆ 14 daÆr-ættu að líða fráJ?ví að meðferð með MAO-blokum með óafturkræfa
ávinniim.^/h1’3 A u0tf»Un á íyban Þe9ar áhættuþættir sem leitt geta til lægri krampaþröskuldarerí til staöarÞaö má ekki nota búnróShiá 5l'fíihfm.mkr<>1W'? pCð h*kkandl sk°mmtum af búprópióni. Það er aukin hætta
fy,nmn3uraf ÞVI að hætta reykingum vegi þyngra en hugsanlega aukin áhætta á krömpum. Hjá slíkum siúkMnaum ætti aö íhuoa mí hfmari-ciL1 k 1 ^ meJ fyrirliggjandi ahættuþætti nema aö hugsanlegur heilsufarslegur
áhættuþatta, svo sem samtimis notkun annarra lyfja sem vitað er aö geta lækkaö krampaþröskuldnn misnotkun áSnnissín.? l k l mJa aAumeííerðart,mann- Skoða ætti alla sjúklinga með tilfiti til fyrirligqjandi
ymJhrn?ahme9nUnaAV^a- Kta Þarf notkun á Zyban °9 ekki hefJa hana aftur hjá sjúUingumsemfá kmmpamíöanáSertrtendur meðhondlaða meö blóðsykurslækkandi lyfjum eða insúlfni. notfeun SnSndi
ombrot Þe“- Buprópíón hindrar umbrot sem á sér staö fyrir tilstilli cýtókróm P450 2D6.Ráölegt er að qæta varúðar beaar I vf sem^u m híSS , Þegar bupropión er gefiö samtímis öörum lyfjum sem geta örvað eöa hindrað
siúkM?mim m^rt^’i09 ^i9JJst^ar/ meÞ Þvi vikulega hvort meöferöin valdi hækkuöum blóöþrystingi. áfnæmi: StöövaSer notkun á Zvban°ef nfiílmfsvirihrhnÁ íí5e-th samt,m,sZyban-Gæta Þarf varúöar þegar Zyban og nikótinlyf
?eð i r- meöferð stendur. Liðverkir, vöövaverkir og hiti hafa einnig komiö fram í tenqslum við útbrot oo önnuipinlpnnicpmhínlí?æm,svlðbro9ö í1:0 utbrpt. k aöi. verkur fyrir brjosti, bjúqur eða mæöi) koma fram híá
nn ?ifrorheirkAniri-uinkennm ?afa r9.erl?,ð 1,1 baka hjá flestum sjúklingum þega? búprópíónmeðferö hefur veriö hætAa meöferö meft anrihktomií ' h' ofnæmis-,Þessi emkenm 9eta Hkst blóövatnsveiki (serum sickness) (Sjá kafla
°9 l,frarbllaða sJuk]mga er visað i kafTa um skammtastærðir. Þar sem lyfjafræði buprópíóns oq sumra qeðdevfðarlvfia er svfníft efhÆ 1 ?T ° barksterum hafin. Þau hafa svo horfiö meö tímanum. Varðandi aldraða, nýrna-
PYP1A? iyf sem vjíað er að lækka krampaþröskuldinn, ættu ekki aö fá Zyban nema aöTiugsanlequr heílsufaiíleau/ávinninaur a'f’hufSufJtto0 Zy£an 9Ct' eittktd 9eðvandamala hja viökvæmum sjúklingum. Milliverkanir: Sjúklinqar
erxT u mbroti rTa f O'P L^nnhaln 711' hætt ?eturdregiö ur úthreinsun þe^irra lyfja sem urAotnaVir tilstilli þessa eniýmspÞetta Mtuí l^^il^ækS»Orar^bÍ>ttnin£^rat|^Sa auktm á^tta ÍkromPum- ReykÍngum fylgir auL
ogUflúvo)wfmfn/erijekki bekktar. ^rátt^m aftÍn^ón^ón^cÍHptí-'Pl.mh^A^i'tl'A^IÍ'ÍIlFovnon1]. £iíl2!skar afieiðmgar þess að hætta aðieýkþ á önnur?yf sem^aðafieq^em umbrotin a^f CYP1A? It ri iminramiAInín
"'T' f •! .9d er vsao I Karia um sxammtastæröir. Þar sem lyfjafræði búprópíóns oq sumra aeðdevföarlvf.a erwim i a Pr UdMn\Hau,nara svo norno meo timanum. Varöandi aldraða, nýrna-
CYP1A? iyf sem v,tað er að lækka krampaþröskuldinn, ættu ekki aö fáZyban nema aö hugsanlequr heilsufareleau/ávinninoSr a'f’tLl’SufJtto0 ZySan get' eittk' 9eðvandamala hja viökvæmum sjúklingum. Milliverkanir: Sjúklinqar
erYuPumbrotinVcfVP1Að2r™khnJT ír hætt ÍI út!lreins,un Þnirea lyfja sem um?irotna9fyrir tilstifli þessá cnéýmsLettamrtuí Ulftttií^ækklðrar^bÍtte^mtebeft3 "“Í'" áVkrfö,nPu.m' Reykinqum fylgir auL
eru umorotm ar LYP1A2 og hafa læknmgagfidi á þrongu þettmsvið (t.d. teófýllín takrín klózaoin) Klínkkar afipiftinnar h^cc oa 1a e . •1 næKI<aorar pettm þessara lyfja. Þetta getur einkum haft þyðingu fyrir íyf sem aöalleaa
Ekl??iefu^verlft^svnídrarr?á^aa^rnVhana r 9ef'ö sjúklingum sem samtimis fá levódópa. Takmarkaöar klínískar^upplýsingar benda tifhærri^iöni^aukaverkLÍaTt d óoSlíi1. nnir«ftPA a-11, ^!r sem Þau 9eta haft ahrif á kiínisi<a virkni oq
ciuci neTur \wriO synt fram á aö óhætt sé aö nota Zyban á meðgönqu. Ahættan fvrir menn er ekki bekkt Fkki Jtti »a nnta 7%ihtn Vaukaverkana (t.d ogleöi uppkost, orói, eiröarleysi og skjalfti. Meöqanqa oq brióstaaiöf-
LniqTe urÞverift írHní?!? í Wl tegar Þær nota Zyban- A&uAo stíórnun vtnS Eins og Snnurl£sém verklá mið^^^ umbrotoefnijþeS erJskllin út í brjoVm J b?r aöSta