Læknablaðið - 15.12.2004, Side 62

UMRÆÐA & FRÉTTIR / MINNING
George W, Simons M.D.
Velunnari íslenskra barnabæklunarlækninga kvaddur
George W. Simons.
EFTIR
Höskuld
Baldursson
Hinn 18. október sl. lést á Landspftalanum í Fossvogi
George W. Simons barnabæklunarskurðlæknir. Utför
hans var gerð frá Mosfellskirkju 26. október. Hann
var kvæntur Sigrúnu Erlu Magnúsdóttur og lifir hún
mann sinn. Þau hjón eignuðust tvær dætur sem báðar
eru uppkomnar. Þeim mæðgum sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
George Simons var tvímælalaust í hópi þekktustu
barnabæklunarskurðlækna Vesturlanda. Hann fædd-
ist 13. janúar 1935 og Iauk læknanámi frá George
Washington University Medical School í Washington
D.C. 1960. Að lokinni fimm ára þjónustu í bandaríska
fiughernum tók við sérnám í bæklunarskurðlækn-
ingum við Mayo Clinic í Rochester Minnesota en
þar starfaði hann og nam frá 1965-1970. Næst lá leið
George til Bretlands þar sem hann nam barnabæklun-
arskurðlækningar í Oxford, Edinborg og London.
Eftir heimkomu til Bandaríkjanna starfaði George
sem sérfræðingur í barnabæklunarlækningum við
Children's Memorial Hospital í Chicago 1971-1974.
Hann hafði jafnframt á höndum stjórn allrar lækna-
kennslu á bæklunardeild spítalans.
Á árunum 1975-1978 var George Simons aðstoð-
arprófessor í bæklunarlækningum við University of
Washington, Seattle, Washington og starfaði þá við
Children's Orthopedic Hospital í Seattle.
Árið 1978 varð George Simons prófessor í bækl-
unarlækningum við Medical College of Wisconsin í
Milwaukee. Hann var jafnframt yfirlæknir og stjórn-
andi bæklunardeildar Milwaukee Children's Hospital
og síðar yfirmaður alls skurðsviðs spítalans. Þessum
störfum gegndi hann þar til hann varð að láta af
störfum af heilsufarsástæðum á síðasta áratug liðinn-
ar aldar.
George Simons var mikill fræðimaður. Eftir hann
liggja tugir greina í sérfræðiritum auk þess sem hann
hefur ritað kafla í allmörgum kennslubókum í barna-
bæklunarlækningum. Klumbufætur voru sérstakt
áhugamál hans. Hann stofnaði til fyrsta alþjóðlega
þingsins um klumbufætur í Milwaukee 1990. Næsta
þing um þetta efni var síðan haldið f Amsterdam,
Hollandi undir stjórn George 1996. í kjölfar þingsins
í Milwaukee 1990 kom út bókin „The Clubfoot“ und-
ir ritstjórn George Simons. í bókinni eru birt erindi
sem flutt voru á þinginu ásamt umræðum sem um
þau urðu og athugasemdum ritstjóra. Bókin er frábær
ekki hvað síst vegna umræðukafla og athugasemda.
Þar kemur glögglega fram hversu flókið viðfangsefn-
ið er og skoðanir jafnvel fremstu sérfræðinga heims-
ins skiptar.
Árið 1972 stofnaði Mihran O. Tachdjian prófess-
or og yfirlæknir við Children's Memorial Hospital í
Chicago til námskeiðs sem hann kallaði „Pediatric
Orthopedic International Seminar". Þar var á níu dög-
um farið yfir allar helstu nýjungar í barnabæklunar-
lækningum. Námskeið þetta var rómað að gæðum og
var haldið árlega um tveggja áratuga skeið. George
Simons var náinn samstarfsmaður Tachdjians er nám-
skeið þessi hófust. Hann var einn stjórnanda nám-
skeiðanna og tíður fyrirlesari meðan heilsa entist.
Á starfsævi sinni hélt George Simons fjölda fyr-
irlestra í Bandaríkjunum, víðsvegar um Evrópu og í
Austurlöndum, t.d. í Japan. Hann var því mjög vel
þekktur meðal barnabæklunarlækna víða um heim og
var meðal annars gerður að heiðursfélaga í félagi evr-
ópskra barnabæklunarlækna 1986.
Það mun hafa verið um 1970. Ég var þá kominn heim
eftir sérfræðinám í Bandaríkjunum og var á helgar-
vakt á Landspítalanum. Hringt var í mig frá skipti-
borði spítalans og mér tjáð að í anddyri spítalans væri
stödd íslensk kona með unnusta sínum bandarískum
lækni og langaði hana að sýna honum íslenskt sjúkra-
hús. Það kom því í minn hlut að rölta með þeim um
spítalann og sýna þeim það helsta. Ekki hvarflaði að
mér þá að hér væri upphaf frekari kynna.
Áratug síðar 1979 skráði ég mig til þátttöku í
„The 7th. Pediatric Orthopedic International Sem-
inar“ sem haldið var í Chicago. Ég hafði jafnframt
tryggt mér vikudvöl á Children's Memorial Hospital
í Chicago eftir námskeiðið til að fylgjast með skurð-
stofu- og göngudeildarstarfsemi. Á námskeiðinu hitti
ég George Simons sem ég í rauninni þekkti ekkert,
en hann var þá orðinn prófessor og yfirlæknir við
Children's Hospital í Milwaukee. Hann bauð mér að
koma til Milwaukee eftir dvölina í Chicago ef ég hefði
tíma. Ég tók því lest til Milwaukee, skráði mig inn á
hótel í grennd við Children's Hospital og hringdi síð-
an í prófessor Simons til að fá að vita hvenær ég mætti
koma á sjúkrashúsið næsta morgun. Skemmst er frá
því að segja að ég var sóttur á hótelið og drifinn heim
til þeirra hjóna þar sem ég dvaldist í yfirlæti þessa
daga í Milwaukee. Þetta dæmi sýnir vel þá miklu og
einlægu gestrisni og vináttu sem þau hjón sýndu ætíð
og gerði það að verkum að manni leið strax vel í ná-
vist þeirra.
882 Læknablaðið 2004/90