Læknablaðið - 15.12.2004, Blaðsíða 71

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 54
Ofeldi og falskar
Léttist ekki
Kona nokkur átti við ofeldisvandamál að stríða og
var nokkrum tugum kílóa of þung. Hún hafði árum
saman leitað til heimilislæknisins til að þiggja ráð-
leggingar og stuðning í fjölmörgum átökum hennar
til að megrast. Þegar hún hafði prófað Slimfast megr-
unardrykkinn í einn mánuð án þess að léttast mætti
hún á stofuna til að láta lækninn vita að meðferðin sú
dygði ekki frekar en annað sem hann hefði stungið
upp á.
„Má ég spyrja hvernig þú hefur notað drykkinn?"
spurði læknirinn.
„Eitt fullt glas þrisvar á dag - eftir hverja máltíð,“
svaraði konan.
Góð ráð
Eldri kona með langa sögu um geðræn vandamál
þurfti að leggjast inn á sjúkrahús. Þegar deildarlækn-
irinn ræddi við hana skömmu eftir komu greindi hún
frá því að hún sæi „litlar manneskjur“ allt í kring-
um sig. Enginn annar á deildinni sá það sama og sú
gamla. Konan sagði að manneskjurnar töluðu við
sig allan tímann og gæfu henni ráð. Þegar læknirinn
spurði hvort hún vildi taka lyf til að hafa hemil á of-
skynjun sinni sagði konan: „Nei takk, ljúfurinn, þessir
litlu vinir mínir gefa mér alltaf svo góð ráð.“
Vatn hundsins
Á seinni hluta síðustu aldar gerðist það úti á landi
að ung móðir hringdi í héraðslækninn og var í mikilli
geðshræringu. „Hann Júlli minn drakk vatnið úr dalli
hundsins. Hvað á ég að gera?“
Læknirinn var reynslubolti og það var fátt sem
raskaði ró hans. „Gefðu hundinum meira vatn“ var
svarið.
Eins systur
Stóra systir mælti með kvensjúkdómalækni sínum við
litlu systur. Sú síðarnefnda pantaði tíma og mætti á
stofuna. í miðri skoðun sagði læknirinn. „Það er ekki
erfitt að geta sér þess til að þið tvær eruð systur.“ Litlu
systur var vægast sagt mjög brugðið og henni fannst
hjartað hætta að slá þar til hún heyrði lækninn bæta
við: „Þið hafið alveg sama málróminn."
Talað við sig
Læknirinn: „Hafðu engar áhyggjur þótt þú talir jafn-
mikið við sjálfan þig eins og þú gerir.“
Sjúklingurinn: „Já, en læknir, ég er svo hræðilega leið-
inlegur."
Sami sjúkdómur
Sjúklingurinn: „Mér líður ekki vel og ég hef miklar
áhyggjur af því.“
Læknirinn: „Hafðu engar áhyggjur, ég þekki þetta af
eigin raun.“
Sjúklingurinn: „Já, en þú hefur ekki sama lækni og ég.“
Falskar tennur
Tannlæknirinn: „Eg skil ekki af hverju þú ert ekki
ánægður með fölsku tennurnar þínar. Mér sýnist þær
passa alveg fullkomlega."
Gamli maðurinn: „Þær passa svo sem alveg upp í mig
en ekki í vatnsglasið.“
Verkur í öðrum
Gamli maðurinn: „Ég er með stöðugan verk í öðrum
fætinum, læknir."
Læknirinn: „Það hlýtur að vera aldurinn."
Gamli maðurinn: „Ég er ekki viss því hinn fóturinn er
jafngamall og hann er í fínu lagi.“
Eitt gat
Hópur heimilislækna á miðjum aldri og í góðum
holdum hittist á læknaráðstefnu í útlöndum. Fyrir
utan það að hlusta á einstaklega gefandi fyrirlestra
nutu kollegarnir félagslegrar samveru í ríkum mæli.
Ekkert vantaði upp á það besta í mat og drykk nokk-
ur kvöld í röð. Þegar staðið var upp frá borðum eitt
kvöld undir lok ráðstefnunnar laumaði Magnús út úr
sér: „Þetta er ferð upp á eitt gat í beltinu."
í sundi
Lítil frænka Birgis læknis fjögurra ára gömul fór í
sund með móður sinni. í sturtuklefanum varð henni
starsýnt á mjög feita konu sem var að gera sig klára
til að fara ofan í. Þegar út í laug var komið horfði sú
stutta stíft á konuna og spurði: „Borðaðir þú allan
matinn þinn?“
Bjarni Jónasson
bjarni.jonasson@hg. is
Bjarni er heimilislæknir
í Garðabæ.
Læknablaðið 2004/90 891