Læknablaðið - 15.06.2005, Qupperneq 63

UMRÆÐA & FRÉTTIR / MINNINGAR ÚR LÆKNADEILD
kennd með hjálm á höfði og Rauðakrossmerki
á handlegg svo við kæmumst ferða okkar því þá
var útgöngubann. Eg fann þessi auðkenni í fórum
rnínum ekki alls fyrir löngu.
Ef litið er með sanngirni á kennsluna í lækna-
deild á þessurn tíma þá held ég að óhætt sé að
fullyrða að hún hafi veitt okkur býsna staðgóða
menntun, undirstöðu sem hægt var að byggja
ofan á. Besta staðfesting á þessu er sú að íslenskir
læknar hafa hvarvetna verið gjaldgengir ef svo má
að orði komast þar sem þeir hafa stundað fram-
haldsnám og störf en það er víðsvegar um Evrópu
og Norður-Ameríku, bæði í Bandaríkjunum og
Kanada eins og kunnugt er. Petta sem ég hef hér
rifjað upp eru aðeins örfá minningabrot frá löngu
liðnum og viðburðaríkum árurn meðan ég stund-
aði nám við læknadeild HÍ.
Það er bæði með ánægju og söknuði sem ég
minnist þessa tíma. Ánægju fyrir að hafa átt þess
kost að stunda háskólanám en þar var allt of fátt
fólk sem stóð slíkt nám til boða, að ég tali nú ekki
um konur. En jafnframt er söknuður vegna þess að
flest af því fólki sem var mér samtíða er nú fallið
frá. Þó þetta sé eðlilegur gangur lífsins fylgir því
söknuður engu að síður.
Um leið og ég óska ykkur velfarnaðar á kom-
andi árum langar mig jafnframt að óska ykkur
til hamingju með þetta félag sem ykkur tókst að
stofna með glæsibrag. Eg hef trú á, já mikla trú á
að þið getið látið margt gott af ykkur leiða, ýmist
einar sér eða innan læknasamtakanna. Læknar
þurfa vegna þekkingar sinnar og reynslu að hafa
mótandi áhrif á samfélagið svo þar geta beðið
ykkar margvísleg og þörf verkefni sem ykkur er
trúandi til að rækja af alúð og dugnaði.
Seinni hluti námsins hjá Ragnheiði fór að mestu fram á Landspítalalóðinni. Prófessor
Níels Dungal kenndi nemendum á rannsóknarstofu sinni sem var til húsa við Barónsstíg
þar sem enn er rannsóknarstofa en einnig var kennt í aðalbyggingunni sem nú er að
Itverfa bak við tré og bíla.
Læknablaðið 2005/91 551