Læknablaðið - 15.10.2008, Síða 39

UMRÆÐUR 0 G FRÉTTIR
ÍÞRÓTTALÆKNINGAR
„Myndina afmér tók Snorri
Steinn Guðjónsson, rétt
þar sem við komum niður
afMúrnum, en ég veit
ekkifyrir hvað áletrunin
stendur."
mennina og vita hvað hverjum og einum hentar
best. „Ég er búinn að vera læknir handboltalands-
liðsins meira og minna í 18 ár og þekki þá bæði
utan og innan ef svo má segja. Það skiptir leik-
mennina líka máli að þekkja lækninn og þetta er
flókið og persónulegt samspil."
Ganga leikmenn ofnærri sér í keppni sem þessari?
„Nei, þeir gera það í rauninni ekki en að sjálf-
sögðu leyfa menn sér meira í svona keppni. Þeir
ætla ekki að missa af úrslitaleik útaf meiðslum.
Þeir geta bitið á jaxlinn og vita að þeir fá nokkurra
daga frí eftir mótið og geta þá jafnað sig."
Þú stendur í ekki þeim sporum að ráðleggja leik-
mönnum að hvíla sig en þeir bíta á jaxlinn og segjast
ætla að spila.
„Nei, ég er mjög meðvirkur í þessu og reyni að
lenda ekki í mótsögn við neinn í hópnum. Þetta
er líka samvinna og samráð allra í hópnum. Við
ráðum ráðum okkar, leikmaður, þjálfari, sjúkra-
þjálfari, sjúkranuddari og læknir. Það tengjast
mjög margir svona ákvarðanatöku og það er nán-
ast alltaf hægt að gera eitthvað. Þetta eru auðvitað
allt aðrar aðstæður en áhugamenn í íþróttum
þekkja. Þarna erum við allan sólarhringinn með
leikmenn undir eftirliti og það er heilmikið hægt að
gera á milli leikja, mikill tími sem hægt er að nýta
til lækninga og þjálfunar sem aðrir hafa hreinlega
ekki. Það var bara einn leikmaður sem missti einn
leik og í móti af þessum styrk verður það að teljast
nánast kraftaverk. Það varð enginn veikur sem er
líka mikils virði því magapest og hálsbólga situr
í mönnum í marga daga og þeir verða slappir og
þreyttir. Þetta gerðist ekki hjá okkur í þessu móti
heldur voru menn frískir og hraustir allan tímann.
Það skiptir gríðarlegu máli."
Unglingar þurfa sérstaka athygli
í starfi sínu á Landspítalanum fær Brynjólfur
marga til sín sem stundað hafa íþróttir og hafa
sumir átt við þrálát meiðsli að stríða. „Það verður
að segjast eins og er að í gegnum tíðina hafa marg-
ir íþróttamenn ekki fengið viðeigandi læknisþjón-
ustu. Astæðurnar geta verið ýmsar, þeir hafa
kannski ekki sótt sér þjónustuna, ekki fengið hana
eða hún hreinlega ekki verið fyrir hendi. Islensku
íþróttafélögin eru frekar illa sett hvað varðar lækn-
isþjónustu. Það er erfitt fyrir unglinga að komast
að hjá sérfræðingum nema eitthvað mikið liggi
við. Það þarf líka að taka tillit til líkamlegs þroska
unglinga í þjálfuninni. 15-16 ára strákar í hand-
boltanum þurfa fjölbreytta líkamlega þjálfim með
hæfilegu álagi til að byggja upp stoðkerfið. Það er
ekki nóg að æfa þá í boltameðferð og leikkerfum.
Strákar sem eru fljótir að taka út vöxt, orðnir stórir
og sterkir, þurfa oft sérstaka þjálfun, bæði andlega
og líkamlega. Þeir eru kannski klaufskir á þessum
aldri og fá ekki að vera með af þeim sökum. Þeir
gefast upp og hætta. Þetta er mjög slæmt því menn
eru oft seinþroska í handboltanum og stóru strák-
LÆKNAblaðið 2008/94 687