Læknablaðið - 15.04.2010, Síða 45

Þórarinn
Guðnason
hjartalæknir
thg@simnet.is
Stjórn LÍ
Birna Jónsdóttir,
formaður
Þórarinn Guðnason,
varaformaður
Sigurveig Pétursdóttir,
gjaldkeri
Sigríður Ó. Haraldsdóttir,
ritari
Kristján G. Guðmundsson
Ragnar Victor Gunnarsson
Sigurður Böðvarsson
Valentínus Þór
Valdimarsson
Valgerður Rúnarsdóttir
í pistlunum Úrpenna
stjórnarmanna LÍ birta
þeir sínar eigin skoðanir
en ekki félagsins.
________UMRÆÐA O G FRÉTTIR
Ú R PENNA STJÓRNARMANNA LÍ
Þjóðfundur lækna
Að frumkvæði Læknafélags íslands og Lækna-
félags Reykjavíkur var haldinn þjóðfundur
lækna í sölum læknafélaganna að Hlíðasmára
miðvikudagskvöldið 10. mars. Læknafélögin
fengu aðstoð frá aðstandendum þjóðfundarins
sem haldinn var í Laugardalshöll síðastliðið haust
við að skipuleggja fundinn, stýra honum og vinna
úr gögnum hans.
Ef ég færi aðeins í stílinn má segja að
ætlunin hafi verið að fjalla um hvernig læknar,
heilbrigðisgeirinn og ísland geti risið úr
öskustónni. Ef til vill er þó réttara að segja að
verkefnið hafi snúist um að koma með tillögur
að því hvernig við getum þróað samfélag lækna,
heilbrigðiskerfi þjóðarinnar og þjóðfélagið í rétta
átt á tímum spamaðar og erfiðleika.
Um 100 læknar mættu á fundinn og veltu
þessum spurningum fyrir sér og leituðu lausna.
Þarna var góður þverskurður lækna sem
annaðhvort voru valdir með slembiúrtaki eða
höfðu lýst sérstökum áhuga á þátttöku. Svipaðar
aðferðir voru notaðar og á þjóðfundinum síðasta
haust. Unnið var í um 10 manna hópum eða
borðum og um miðbik fundarins var skipt um
borð svo ekki var setið með sömu kollegum allan
tímann. Leiðbeinandi eða „lóðs" sat við hvert borð
og studdi við hópinn gegnum aðferðafræðina og
önnur praktísk atriði.
Niðurstöður fundarins verða kynntar ítarlega á
öðrum vettvangi, en mig langar hér að gefa þeim
sem ekki höfðu tök á að sitja fundinn smá innsýn í
jákvæða upplifun mína af fundarsetunni og hvað
hann skildi eftir.
Fundurinn fór vel af stað. Menn veltu fyrst
fyrir sér gildum eða stefnumiðum sem hafa ætti
til grundvallar vinnunni. Svo var unnið út frá
þessum gildum og markmið sett fram. Svo var
tekið kvöldverðarhlé og gómsæt fiskisúpa sötruð
meðan menn héldu áfram skrafi á göngunum.
Síðan var hópunum skipt upp á nýtt og nýir hópar
fengu úthlutað ákveðnu sviði og því verkefni
að koma með hugmyndir að aðgerðum til að ná
markmiðum á því sviði. Að lokum var þessum
aðgerðum forgangsraðað eftir því hvort þær
hefðu stórar framfarir í för með sér og hversu
auðveldar þær væru í framkvæmd. Svo kynnti
hver hópur þau 2-3 verkefni sem hóparnir höfðu
orðið sammála um að setja bæri í forgang út frá
þessum forsendum.
í heildina var þetta afar ánægjuleg kvöldstund
með kollegum þar sem tækifæri gafst til að kryfja
bæði fagleg málefni, félagsmálin, samskipti
lækna, þjóðmálin, heilbrigðismál og margt annað.
Ef til vill verður stærsti ávinningur fundarins sá
að hafa hitta aðra lækna en maður hittir daglega
og undir öðrum kringumstæðum. Einfaldlega að
kynnast kollegunum betur sem einstaklingum
með hugmyndir og skoðanir sem gaman var að
ræða og kasta á milli sín. Það var lífleg umræða
og stundum voru menn sammála, en það var líka
skipst hressilega á skoðunum og þær fóru sem
betur fer ekki alltaf saman.
Nokkur atriði stóðu upp úr að mínu mati
þetta kvöld. Gildi eins og fagmennska, jafnræði,
heiðarleiki, mannúð, réttlæti og virðing voru
ofarlega í huga eftir umræðurnar á þessum
þjóðfundi lækna. Læknar vinna með þessi gildi
í daglegum störfum og kristallast þau til dæmis
í tveimur meginreglum lækninganna sem einnig
voru rædd á fundinum; því að setja sjúklinginn
í forgang og að valda ekki skaða með störfum
sínum.
Þessi gildi og fleiri viðlíka þurfa áfram að vera
leiðarljós í störfum okkar og samskiptum, bæði við
sjúklinga, yfirvöld, ýmsa samstarfsaðila og síðast
en ekki síst okkar lækna á milli. Þá má benda á
að þau hefðu ef til vill þurft að vera rúmfrekari
í viðskiptalífinu, þjóðfélagsumræðunni, í stjórn-
málunum og hjá yfirvöldum hérlendis á nýliðnum
árum.
Þegar litið var til hugmynda fundarins um
aðgerðir sem hrinda mætti í framkvæmd var
mörgum hugleikin ein samþætt rafræn sjúkraskrá
fyrir landið og að auka samskipti stjórnenda,
stjórnmálamanna og lækna við framþróun
heilbrigðiskerfisins á erfiðum tímum. Þá var hvatt
til frekari þátttöku lækna í stjórnun og ekki síður
í stjórnmálum. Margar aðrar góðar hugmyndir
komu fram sem ekki er pláss til að rekja hér.
Þjóðfundur lækna skapar vonandi samhljóm
meðal lækna og myndar grunn sem gerir bæði
einstökum læknum sem og samtökum þeirra
styrk í því verkefni sem við þurfum öll að taka
þátt í á næstu misserum - endurreisn íslands.
LÆKNAblaðið 2010/96 277