Læknablaðið - 15.04.2010, Qupperneq 57

UMRÆÐA 0 G FRETTIR
LÆKNADEILD
gerir íslensku læknadeildina eina þá minnstu
í veröldinni. Eftir sex ára læknanám tekur
við eitt kandídatsár og síðan sérnám, sem er
að lágmarki fjögur til fimm ár, en oft lengra.
Hægt er að taka sérnám í geðlæknisfræði og
heimilislækningum til fullnustu á íslandi og
að hluta til í lyflækningum, handlækningum,
skurðlækningum, kvensjúkdómum og fæð-
ingahjálp, barnalækningum, meinafræði og fleiri
sérgreinum. „Við viljum fá inn nemendur með
fjölbreyttan bakgrunn og alls konar áhugamál,
en þeir verða óhjákvæmilega að ráða við þungt
raunvísindanám. Læknadeild verður hvorki rekin
án háskólasjúkrahúss sem stendur undir nafni,
né háskólasjúkrahús rekið án læknadeildar og
akademískrar starfsemi. Þrátt fyrir smæð okkar
erum við þátttakendur í alþjóðlegri akademíu.
Hún byggir á alþjóðlegri þekkingu og við þurfum
að leggja til þeirrar þekkingar til þess að geta
talist þjóð meðal þjóða á þessu sviði. Það er
ekki síst þess vegna sem rannsóknarstarfsemi,
sem byggir á alþjóðlegum viðmiðum, er okkur
svo gríðarlega mikilvæg. Smæðin gæti sett
okkur í þann háska að einangrast, bæði faglega
og fræðilega. Það sem hins vegar vinnur gegn
slíkri þróun er að flestir íslenskir læknar fara til
útlanda í framhaldsnám sem tryggir bæði gæði og
framþróun í heilbrigðisþjónustunni. Þar að auki
höfum við í nokkur ár látið okkar læknanema
gangast undir skriflegt bandarískt læknapróf áður
en þeir útskrifast sem styrkir bæði stöðu íslenskra
læknanema og íslensku læknadeildarinnar."
Kostir og gallar
Allir bestu spítalar í heimi eru háskólaspítalar,
að sögn Guðmundar. „Gæfa okkar er að eiga
býsna sterkan háskólaspítala, sem stendur sig
vel á öllum sviðum, veitir góða þjónustu, góða
kennslu og stendur sig að mörgu leyti vel í
rannsóknum. Sá niðurskurður sem nú blasir
við bæði í heilbrigðiskerfinu og í háskóla-
umhverfinu er bráðaógnun sem veikt getur alla
rannsóknaviðleitni. Kannski væri hægt að kyngja
slíkum niðurskurði í stuttan tíma, en til lengri
tíma litið veikir hann bæði skólann og spítalann.
Miðað við 10% niðurskurð á árinu 2011, þýðir
það 55 milljóna niðurskurð á læknadeildina sem
mest felst í launakostnaði. Við munum reyna að
lágmarka skaðann með því að samtengja kennslu
án þess að fórna gæðum, en gætum þurft að stytta
eða sleppa einstaka námskeiðum. Og svo má ekki
gleyma klisjunni sem segir: „í þrengingum felast
sóknarfæri." Við munum reyna að nýta þau."
Guðmundur segist vera ákaflega bjartsýnn á
lækna framtíðarinnar. „Læknadeildin býr við þau
forréttindi að fá til sín mjög hæft námsfólk sem
leggur á deildina þær skyldur að gera tímann
sem nemendur verja hjá okkur þess virði að
honum sé þannig varið. Ég tel okkur vera mjög
samkeppnisfær miðað við það sem er að gerast úti
í heimi og smæðin hefur ekki bara galla. Hún hefur
líka marga kosti sem birtast í kennsluumhverfinu.
Hér er nánd milli nemenda og kennara miklu
meiri en gengur og gerist erlendis. Hér eru
fjölmörg rannsóknatækifæri sem byggjast á því
að unnt er að ná utan um og rannsaka heila þjóð á
einni eyju sem kemur sér vel í faraldsfræðilegum
rannsóknum og erfðarannsóknum, sem segja má
að sé okkar skrautfjöður í dag. Á mörgum sviðum
höfum við náð sérlega góðum meðferðarárangri.
Ég nefni sem dæmi árangur í meðferð á
bráðri kransæðastíflu sem byggist ekki aðeins á
færni lækna og annars starfsfólks á spítalanum
heldur einnig á þekkingu alls samfélagsins. Þótt
þumalputtareglan sé að það þurfi eina og hálfa
milljón manna á bak við hvern læknaskóla, býður
smæðin upp á fjölmörg spennandi tækifæri," segir
forseti læknadeildar, Guðmundur Þorgeirsson, að
lokum.
LÆKNAblaðið 2010/96