Læknablaðið - 15.06.2013, Blaðsíða 34

UMFJÖLLUN O G GREINAR
Mikilvægar rannsóknir
á mergæxli
■ ■ ■ Hávar Sigurjónsson
Sigurður Yngvi Kristinsson er yngstur í
hópi prófessora við Læknadeild Háskóla
íslands. Hann sneri heim á síðasta ári
með fjölskyldu sína eftir 10 ára dvöl í
Svíþjóð. Hann segir ísland vel fallið til
fjölþjóðlegra rannsókna og að búseta á
íslandi hafi ótvíræða kosti.
Sigurður Yngvi tók við prófessorstöðu í
blóðsjúkdómum við Læknadeild HÍ síðast-
liðið haust. Staðan er ný og er að sögn Sig-
urðar Yngva fyrst og fremst rannsóknar-
staða. Auk þess gegnir hann 20% stöðu
sérfræðings við Blóðsjúkdómadeild Land-
spítalans og kveðst mjög ánægður með
þessa samsetningu rannsókna, kennslu
og klíniskrar vinnu. „Meginþunginn í
starfi mínu er á rannsóknir og handleiðslu
doktorsnema í tengslum við þær en það er
mjög gott að hafa tengsl við klíníkina með
þessum hætti."
Sigurður Yngvi og kona hans, Sunna
Snædal Jónsdóttir, fluttu til Svíþjóðar árið
2002 og hófu bæði sérnám í læknisfræði
við Karolinska sjúkrahúsið í Stokkhólmi,
Sunna í lyflækningum og nýrnalækn-
ingum og Sigurður í lyflækningum og
blóðsjúkdómum, og lauk því árið 2007.
Doktorsprófi í blóðsjúkdómum lauk hann
2009. Doktorsverkefni hans fjallaði um
horfur og ættgengi mergæxlis og forstigs
þess. Ritgerðin var valin besta doktors-
ritgerð í blóðsjúkdómum í Svíþjóð.
306 LÆKNAblaðið 2013/99
Stór ákvörðun að flytja heim
„Þetta fléttaðist saman þannig að sér-
námið og klíníska vinnan fór fram á
Karolinska háskólasjúkrahúsinu og rann-
sóknarstörfin á Karolinska Institutet. Eftir
doktorsnámið skipti ég þessu nokkurn
veginn til helminga og vann þannig þar til
við ákváðum að flytja heim í fyrra 2012,"
segir Sigurður Yngvi í upphafi samtals við
Læknablnðið.
Hann hefur einkum fengist við rann-
sóknir á krabbameini í beinmerg og
hafa niðurstöður þeirra vakið alþjóðlega
athygli.
„Það var vissulega stór ákvörðun fyrir
okkur að flytja heim. Við sögðum frá árinu
2008 að við ætluðum að flytja heim eftir
um það bil tvö ár. Þá þurftum við ekkert
að hefja undirbúning að flutningnum
strax en maður var samt einhvern veginn
á leiðinni heim.
Við vorum bæði í góðum stöðum,
okkur fannst gott að búa í Stokkhólmi,
börnin okkar þrjú, þau Kristinn, Katla
og Vala, voru ánægð og umhverfið mjög
barnvænt. Það drógu líka úr okkur stöð-
ugar neikvæðar fréttir af ástandinu hér
heima. Það er alls ekkert sjálfsagt að segja
upp góðri stöðu á mjög góðu háskóla-
sjúkrahúsi þar sem maður hefur unnið
í 10 ár og er kominn vel á veg með sinn
feril og nýtur trausts yfirmanna og sam-
starfsmanna. Sænsku kollegarnir skildu
alls ekki hvernig okkur gat dottið í hug að
flytja til Islands; það voru miklu heldur
íslensku læknarnir sem höfðu skilning á
þessu."
Sigurður Yngvi kveðst telja að fleiri
sérfræðimenntaðir íslenskir læknar séu að
flytja heim en undanfarin ár. „Vissulega er
ástandið erfitt og margir velja því að bíða
og sjá hvernig málin þróast."
Mikill kraftur og ósérhlífni
Hann segir að það hafi eiginlega komið sér
á óvart hversu góður andi ríki á Landspít-
alanum því fréttaflutningur af ástandinu
hafi verið svo neikvæður. „Þrátt fyrir nið-
urskurð og vöntun á starfskröftum skynja
ég mikinn kraft í starfsfólki spítalans, fólk
er á hlaupum, sýnir gífurlega ósérhlífni og
leggur mikið á sig til að halda uppi öflugri
umönnun og góðum anda. Ég hélt að
stemmningin væri mun verri en ég upp-
lifi hana. A hinn bóginn hefur það vakið
athygli mína að talsverður tími læknanna
á Landspítalanum fer í að vinna ákveðin
verk sem ég hef vanist að aðrar starfstéttir
innan spítalans sinni. Tengslin á milli hins
akademíska og klíníska starfs eru einnig
óskýrari en á Karolinska þar sem spítalinn
og háskólinn starfa mjög náið saman."
Það hlýtur vekja spurningar um á
hvaða forsendum ákvörðun um heim-
flutning sé tekin þegar Sigurður Yngvi
1