Frjáls verslun - 01.01.2011, Blaðsíða 53
FRJÁLS VERSLUN 1.tbl.2011 53
RÁÐSTEFNULANDIÐ ÍSLAND
Ná upp dampi
UMRÆÐUEFNIÐ VAR sjálfstæði kvenna,
jafnrétti og sömu laun fyrir sömu vinnu.
Ráðstefnugestir voru frá Norðurlöndunum,
VesturEvrópu, SuðurAmeríku og Afríku.
„Það sló mig óneitanlega þegar konur frá
SuðurAmeríku sögðu frá hörmungum sem
þar ríktu vegna átaka stjórnar og stjórnar
andstöðu og hvernig lífið var murkað úr
fólki. Sumar höfðu flúið land og reynt að
skapa sér stöðu annars staðar og flestar
þeirra bjuggu í Svíþjóð.
Það sem er eftirminnilegast fyrir mig var
að við konurnar frá Evrópu vorum að ræða
sömu laun fyrir sömu vinnu á meðan þess
ar konur stóðu í þessum sporum. Það var
eitthvað svo fjarlægt að þær ættu að vera
að ræða þetta. Þetta var um það leyti sem
Mugabe var kjörinn forseti Simbabve. Einni
konunni frá SuðurAmeríku varð á að kalla
landið Ródesíu og þá stóðu konurnar frá
Sim bab ve upp og gengu út úr salnum í
mótmæla skyni. Þær voru allar með túrban
og í grænum og brúnum kjólum og á þeim
var þrykkt mynd af Mugabe.“
Ragnheiður segir að sumir ráðstefnugesta
hafi ekki fyrr séð rennandi vatn. „Ég man
sérstaklega eftir einni sem sat stundum
fyrir framan þvottavél og horfði á hana
vinna vegna þess að hún hafði aldrei séð
neitt þessu líkt.
Þarna mættust þrír ólíkir heimar.“
Þarna mættust þrír ólíkir heimar
Ragnheiður Ríkharðsdóttir þingmaður segir að eftirminnilegasta ráð-
stefna sem hún hafi sótt hafi verið kvennaráðstefnan sem haldin var í
Stokkhólmi árið 1982.
Ragnheiður Ríkharðsdóttir
þingmaður:
„Það sló mig óneitanlega þegar konur frá SuðurAmeríku sögðu
frá hörmungum sem þar ríktu vegna átaka stjórnar og stjórnar
andstöðu og hvernig lífð var murkað úr fólki.“
EFTIRMINNILEG RÁÐSTEFNA
„MIÐJA RÆÐUNNAR er efnisræðan og
hún verður að vera þrungin af boðskapn
um, hugsjóninni og efninu. Hana á að flytja
sann færandi á mannamáli en ekki eins og
ritgerð eða stíl. Hið talaða orð verður að vera
lifandi og efnið þarf að hreyfa við fundar
gestum. Fumlaus mælska er mikil væg.“
Guðni segir ræðumann þurfa að vera
jafnöruggan á endi ræðunnar og upphafs
orðum hennar. Þá eigi hann að draga fram
örfá mikilvæg efnisatriði úr ræðunni og
gott sé að ljúka máli sínu með stuttri setn
ingu eða tilvitnun.
„Það er mikilvægt að gera mun á erindi
efnis ræðu og tækifæris eða skemmtiræðu.
Að krydda erindi með glettni er einungis
leyfilegt falli brandarinn inn í efnið og
ræðumaður kunni að glettast við fundar
menn af látleysi. Ekkert er jafn hallærislegt
og brandarar sem ekki tilheyra efninu og
koma eins og skrattinn úr sauðarleggnum
frá húmorslausum ræðumanni.“
Guðni nefnir nýjan stíl í ræðumennsku sem
felst í að tala út frá glærum. Hann bendir á
að slíkt sé vandasamt og fáir ræðumenn hafi
náð tökum á „glæruræðumennskunni“.
Hann segir að þar skipti mestu máli að
ræðu maður noti glærur sem áherslu og
leiðsögn á fundinum. Guðni segir að það
sé of algengt að ræðumenn grúfi sig ofan í
upplestur á efninu og það sé ekki í takt við
myndir og áhersluatriði glærunnar.
„Ræðumaður verður að kunna öndun
ekki síður en söngvari. Röddin er hljóðfæri
ræðu listarinnar en röddin rís og hnígur eftir
efninu. Trúverðugleiki ræðumanns byggist
á raddbeitingu, prúðmennsku og klæða
burði sem hæfir tilefninu hverju sinni.
Ræðumaður verður að vera óþvingaður
og frjáls af efninu og augnaráð á að ná til
fundarmanna. Augun eru spegill sálarinn
ar og mikilvægt er að augnaráðið fangi
salinn.“
Ræðan er listgrein
Guðni Ágústsson segir að mikilvægt sé að upphaf ræðu sé grípandi og að
fundarmenn og ráðstefnugestir eignist hlutdeild í ræðumanninum; reisi sig í
sætum og hlakki strax til að hlýða á ræðuna.
Guðni Ágústsson,
fyrrverandi ráðherra:
„Miðja ræð
unnar er
efnis ræðan og
hún verður að
vera þrungin
af boðskapn
um.“
HVERNIG Á AÐ HALDA GÓÐA RÆÐU Á RÁÐSTEFNU?