Frjáls verslun - 01.01.2011, Síða 53

FRJÁLS VERSLUN 1.tbl.2011 53
RÁÐSTEFNULANDIÐ ÍSLAND
Ná upp dampi
UMRÆÐUEFNIÐ VAR sjálfstæði kvenna,
jafnrétti og sömu laun fyrir sömu vinnu.
Ráðstefnugestir voru frá Norðurlöndunum,
Vestur­Evrópu, Suður­Ameríku og Afríku.
„Það sló mig óneitanlega þegar konur frá
Suður­Ameríku sögðu frá hörmungum sem
þar ríktu vegna átaka stjórnar og stjórnar­
andstöðu og hvernig lífið var murkað úr
fólki. Sumar höfðu flúið land og reynt að
skapa sér stöðu annars staðar og flestar
þeirra bjuggu í Svíþjóð.
Það sem er eftirminnilegast fyrir mig var
að við konurnar frá Evrópu vorum að ræða
sömu laun fyrir sömu vinnu á meðan þess­
ar konur stóðu í þessum sporum. Það var
eitthvað svo fjarlægt að þær ættu að vera
að ræða þetta. Þetta var um það leyti sem
Mugabe var kjörinn forseti Simbabve. Einni
konunni frá Suður­Ameríku varð á að kalla
landið Ródesíu og þá stóðu konurnar frá
Sim bab ve upp og gengu út úr salnum í
mótmæla skyni. Þær voru allar með túrban
og í grænum og brúnum kjólum og á þeim
var þrykkt mynd af Mugabe.“
Ragnheiður segir að sumir ráðstefnugesta
hafi ekki fyrr séð rennandi vatn. „Ég man
sérstaklega eftir einni sem sat stundum
fyrir framan þvottavél og horfði á hana
vinna vegna þess að hún hafði aldrei séð
neitt þessu líkt.
Þarna mættust þrír ólíkir heimar.“
Þarna mættust þrír ólíkir heimar
Ragnheiður Ríkharðsdóttir þingmaður segir að eftirminnilegasta ráð-
stefna sem hún hafi sótt hafi verið kvennaráðstefnan sem haldin var í
Stokkhólmi árið 1982.
Ragnheiður Ríkharðsdóttir
þingmaður:
„Það sló mig óneitanlega þegar konur frá Suður­Ameríku sögðu
frá hörmungum sem þar ríktu vegna átaka stjórnar og stjórnar­
andstöðu og hvernig lífð var murkað úr fólki.“
EFTIRMINNILEG RÁÐSTEFNA
„MIÐJA RÆÐUNNAR er efnisræðan og
hún verður að vera þrungin af boðskapn­
um, hugsjóninni og efninu. Hana á að flytja
sann færandi á mannamáli en ekki eins og
ritgerð eða stíl. Hið talaða orð verður að vera
lifandi og efnið þarf að hreyfa við fundar­
gestum. Fumlaus mælska er mikil væg.“
Guðni segir ræðumann þurfa að vera
jafnöruggan á endi ræðunnar og upphafs­
orðum hennar. Þá eigi hann að draga fram
örfá mikilvæg efnisatriði úr ræðunni og
gott sé að ljúka máli sínu með stuttri setn­
ingu eða tilvitnun.
„Það er mikilvægt að gera mun á erindi
efnis ræðu og tækifæris­ eða skemmtiræðu.
Að krydda erindi með glettni er einungis
leyfilegt falli brandarinn inn í efnið og
ræðumaður kunni að glettast við fundar­
menn af látleysi. Ekkert er jafn hallærislegt
og brandarar sem ekki tilheyra efninu og
koma eins og skrattinn úr sauðarleggnum
frá húmorslausum ræðumanni.“
Guðni nefnir nýjan stíl í ræðumennsku sem
felst í að tala út frá glærum. Hann bendir á
að slíkt sé vandasamt og fáir ræðumenn hafi
náð tökum á „glæruræðumennskunni“.
Hann segir að þar skipti mestu máli að
ræðu maður noti glærur sem áherslu og
leiðsögn á fundinum. Guðni segir að það
sé of algengt að ræðumenn grúfi sig ofan í
upplestur á efninu og það sé ekki í takt við
myndir og áhersluatriði glærunnar.
„Ræðumaður verður að kunna öndun
ekki síður en söngvari. Röddin er hljóðfæri
ræðu listarinnar en röddin rís og hnígur eftir
efninu. Trúverðugleiki ræðumanns byggist
á raddbeitingu, prúðmennsku og klæða­
burði sem hæfir tilefninu hverju sinni.
Ræðumaður verður að vera óþvingaður
og frjáls af efninu og augnaráð á að ná til
fundarmanna. Augun eru spegill sálarinn­
ar og mikilvægt er að augnaráðið fangi
salinn.“
Ræðan er listgrein
Guðni Ágústsson segir að mikilvægt sé að upphaf ræðu sé grípandi og að
fundarmenn og ráðstefnugestir eignist hlutdeild í ræðumanninum; reisi sig í
sætum og hlakki strax til að hlýða á ræðuna.
Guðni Ágústsson,
fyrrverandi ráðherra:
„Miðja ræð­
unnar er
efnis ræðan og
hún verður að
vera þrungin
af boðskapn­
um.“
HVERNIG Á AÐ HALDA GÓÐA RÆÐU Á RÁÐSTEFNU?