Tímarit Máls og menningar - 01.05.1944, Blaðsíða 14

4
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
röntgengeisla, afstæðiskenninguna, hugarstarf mannsins, rúm og tíma, skor-
kvikindi, frumeindirnar, lífsskilyrði á öðrum hnöttum, uppruna lífsins og
kerfi stjarnanna.
Hér er sannarlega einstæð bók: þrungin að efni, einstök að fjölbreytni,
spenningi, undrunarefnum, jafnvel fyndni, — og það er eins og töfrar, fegurð
og leyndardómur umleiki allt efni hennar.
Og eitt enn vekur sérstaka athygli: bjartsýni þessa verks. A tímum sem
þessum, er einlægt klingja í eyrum manna frásagnir af múgmorðum og glæpa-
starfsemi, af eyðileggingu verðmæta, af spillingu mannfólksins, af vantrú á
framtíð og eðli mannsins, held ég engin bók geti verið hollari og áhrifameiri
til að lífga við trú á manninn og trú á framtíðina. Hún sannar mönnum ekki
einasta, hve dýrlegur, undraverður og óendanlega fullur af ráðgátum, dýpt og
fegurð heimurinn er, heldur einnig, hve starf mannsins, er hann beitir hugviti
sínu og anda til að auðga líf sitt að þekkingu, er óumræðilega árangursríkt
og veitir ólakmörkuð skilyrði til að gera líf okkar á jörðinni bjart og ham-
ingjusamt og fullt af unaði og gleði.
Hér þarf ekki frekari lýsingar á hókinni. Við eigum aðeins eina ósk í sam-
bandi við hana: Undur veraldar verður að komast í eigu allra félagsmanna
í Máli og menningu.
En hverng getur það orðið?
Undur veraldar er stærri hók en svo, að hægt sé að gefa hana út með öðr-
um félagsbókum, nema skipta lienni á mörg ár. Þó að við hefðum tekið það
ráð að hækka árgjaldið um helming, eins og ýmsir félagsmenn hafa verið að
hvetja okkur til, hefði sú hækkun ekki nærri hrokkið til fyrir útgáfukostnaði
hennar, auk þess sem við teldum slíka ráðstöfun alltof djarfa, nema hafa
vissu fyrir því, að meiri hluti félagsmanna og Iielzt sem flestir félagsmenn
væru henni samþykkir. Stjórn Máls og menningar hefur því liafnað þessari
leið. En samt ætlum við okkur að koma bókinni í hendur félagsmanna, og það
allri í einu, og helzt strax á þessu ári eða fyrri hluta næsta árs, og ennfremur
fyrir svo lágt verð, að félagsmenn ættu ekki kost á henni öllu ódýrari, þó hún
hefði verið gerð að félagsbók. Og hvernig á að koma því í framkvæmd? Ofur
einfaldlega á þann hátt, að allir jélagsmenn gerast kaupendur að bókinni með
frjálsum áskriftum, eins og að Arfi Islendinga. Svo framarlega sem allir fé-
lagsmenn gerast kaupendur hennar, getum við vitanlega selt hana tiltölulega
jafn ódýra sem félagsbækurnar sjálfar, þar sem hún yrði þá prentuð í eins
háu upplagi. Og við vitum fyrirfram, að þetta verður svo. Bókin er þess eðlis,
að þeir félagsmenn verða ekki margir, sem vilja vera án hennar. Ahugi þeirra
hefur aldrei brugðizt okkur, þegar við höfum boðið þeim verk, sem við gátum
mælt jafn eindregið með.
Hve ódýrt getur þá þetla þúsund síðna rit orðið?
Félagsmenn hafa það sjálfir á valdi sínu. Ef 4000 þeirra eða fleiri gerast
kaupendur þess, getur verðið komizt niður í 50 krónur. Og hver er sá félags-
maður, sem ekki vill leggja fram þessa upphæð til að gera Máli og rnenn-