Tímarit Máls og menningar - 01.03.1957, Qupperneq 28

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Frú X: Ég skal segja þér nokkuð, Amalía! Nú sé ég, að þú hefðir átt að
halda í hann! Manstu að ég var sú fyrsta sem sagði við þig: fyrirgefðu
honum! Manstu eftir því? — Þú hefðir getað verið gift núna og átt eigið
heimili. Manstu hvað þú varst hamingjusöm á jólunum í fyrra, þegar þú
varst hjá foreldrum unnusta þíns uppi í sveit — hvernig þú lofsöngst heim-
ilishamingjuna og vildir óðfús segja skilið við leikhúsið! — Já, Amalía
mín: heimilið er bezt -— næst leikhúsinu — og börnin, -—- nei, þú skilur
þetta ekki!
M:lle Y setur upp fyrirlitningarsvip.
Frú X drekkur nokkrar skeiðar úr hollanum, opnar þvínœst körjuna og tekur
upp jólagjajirnar. — Nú skal ég sýna þér hvað ég var að kaupa handa
anganórunum mínum. — Tekur upp hrúðu. — Viltu sjá! Þessa á Lísa að
fá! Sérðu: hún getur hreyft augun og vikið til höfðinu! — Og hérna er
tappabyssa handa Massa. — Dregur upp hanann á byssunni og skýtur á
M:lle Y.
M:LLE Y verður ónotalega við.
FrÚ X: Varðstu hrædd? Hélztu ég ætlaði að skjóta þig? Ha? Svei mér, ég
held þú hafir óttazt það! Ég hefði síður undrazt, ef þú hefðir viljað skjóta
mig, af því ég hef staðið í vegi fyrir þér — ég veit þú getur aldrei gleymt
því — þó það væri alls ekki mín sök. Þú heldur enn að ég hafi bolað þér
frá Stóra leikhúsinu — en ég gerði það ekki! Ég gerði það ekki, þó þú
haldir það! — Já, það er sama hvað ég segi: þú heldur samt það hafi ver-
ið ég! — Tekur upp ísaumaða inniskó. — Og þessa hérna ætla ég að gefa
bónda mínum. Þeir eru með lúlípönum sem ég hef saumað sjálf, náttúr-
lega hef ég óbeit á túlípönum — en hann vill hafa túlípana á öllu.
M:lle Y lítur upp úr blaðinu sínu háðsk og forvitnisleg á svip.
FrÚ X stingur sinni hendi í hvorn skó. — Taktu eftir hvað Bob er fótsmár!
Og þú ættir að sjá hvað hann gengur nettlega! Þú hefur aldrei séð hann
í inniskóm!
M:lle Y hlœr hátt.
FrÚ X: Líttu á, ég skal sýna þér! — Lcetur inniskóna ganga á horðinu.
M:lle Y hlœr hátt.
FrÚ X: Og sjáðu nú: þegar hann er reiður, stappar hann niður fætinum
svona: „Ah! Þessar fjandans vinnukonur: aldrei geta þær lært að bún til
kaffi! Hú! Nú hafa bjálfarnir þeir arna ekki klippt lampakveikinn almenni-
lega!“ Svo er dragsúgur, og honum verður kalt á fótunum: ,,TJff, hvað það
18