Tímarit Máls og menningar - 01.03.1957, Qupperneq 29

HIN STERKARI
er kalt — að þessi forhertu fífl skuli ekki geta haldið logandi í ofninum!“
— Ilún nýr sólanum á öðrum skónum við ristina á hinum.
M:lle Y skellihlœr.
FrÚ X: Svo þegar hann kemur heim, byrjar hann á að leita að inniskónum
sínum, sem María hefur sett undir skattholið .., Jahérna, mikil skömm er
að skopast svona að manninum sínum. Hann er í rauninni ágætur — og
bezti eiginmaður. Þú hefðir átt að eiga slíkan mann, Amalía! — Að
hverju ertu að hlæja? Viltu segja mér það! — Og auk þess veit ég hann
er mér trúr, sjáðu til, já, ég veit það! Hann hefur nefnilega sjálfur sagt
mér .. . að hverju ertu að glotta? — að þegar ég var í leikför í Noregi,
hafi tæfan hún Friðrika komið og reynt að tæla hann — geturðu hugsað
þér nokkuð auvirðilegra? — Þögn. — Hún hefði átt að koma, þegar ég
var heima: ég hefði rifið úr henni augun! — Þögn. — Það var lán að Bob
sagði mér það sjálfur, svo ég frétti það ekki utan að! — Þögn. — En
Friðrika var sosum ekki sú eina, get ég sagt þér! Ég veit ekki hvað veldur,
en kvenfólkið er alveg hrjálað í manninum mínum. Það heldur sjálfsagt
að hann hafi einhver áhrif á ráðningar við leikhúsið, af því hann vinnur í
stjórnarráðinu! — Þú hefur kannski verið á hælunum á honum líka! ■—-
Ég treysti þér aldrei nema í hófi —• en nú veil ég að hann kærði sig ekki
um þig, og mér fannst þú alltaf hera einhvern kala til hans!
Þögn. Þœr virða hvor aðra jyrir sér óöruggar.
Frú X: Komdu heim til okkar í kvöld, Amalía, og sýndu að þú sért ekki reið
við okkur — að minnsta kosti ekki mig! Ég veit ekki hvers vegna, en mér
finnst sérstaklega ónotalegt að vera ósátt einmitt við þig. Kannski það sé
vegna þess ég stóð í vegi fyrir þér þarna um árið -— Hœgar — eða — ég
veit svei mér ekki — hvers vegna eiginlega!
Þögn.
M:lle Y starir forvitntslega á frú X.
Frú X — liugsi —: Það var svo kynlegt með kunningsskap okkar: þegar ég
sá þig fyrst, var ég hrædd við þig — svo hrædd að ég þorði ekki að sleppa
sjónum af þér: hvert sem ég sneri mér, var ég alltaf í námunda við þig ■—
ég þorði ekki að vera óvinur þinn, þess vegna varð ég vinur þinn. En það
var alltaf einhver misfella á, þegar þú komst heim til okkar, af því ég fann
að maðurinn minn gat ekki þolað þig — og þá leið mér hálf ónotalega,
eins og þegar maður er í fötum sem fara illa; þess vegna reyndi ég eftir
19