Tímarit Máls og menningar - 01.03.1957, Blaðsíða 86

TIMARIT MALS OG MENNINGAR
l'ann drauin he£ ég elskað að varðveita börn
mín og blómstur
í blessun og íriði,
stutt augnablik þeirra við eilífðarhafsins
straum
með jafn-háum rétti til vaxtar í vorinu
bjarta,
frá vöggu til moldar ég gaf hverju óspilltu
bjarta
þann draum.
Svo góð er sú móðir liins skammvinna lífs
er vér lifum
í ljósi og skugga.
I perludúk gróðursins þerrar hún barnanna
blóð
ógæfusömust af öllum himinsins stjörnum,
en aldrei var samt nokkur móðir jafn frávita
börnum
svo góð.
í dag strauk bún enn yfir enni mitt
biæinjúkri hendi,
í ástúð' og trega,
og rödd hennar var eins og hljóðlátt
og huggandi iag:
Vertu rólegur, drengur minn, dagur og nótt
skulu mætast,
því draumar þíns hjarta í nótt, ó, þeir skulu
rætast
í dag.
Dýpri og einlægari hljóm held ég að ekk-
ert íslenzkt skáld hafi náð úr hörpu sinni á
þessari öld. Skáld, sem með slíkum hætti
Ijær tunguskornum og kviksettum tilfinn-
ingum heillar kynslóðar guðamál sitt, hlýl-
ur þjóðin að elska.
Islenzk bændastétt má vera hreykin af
því að hafa alið slíkan son sem Guðmund
Böðvarsson. Dæmi iians sannar, svo ekki
verður um villzt, að krónublöð íslenzkrar
bændamenningar hefur enn ekki kalið og að
rætur hennar liggja dýpra en nokkru sinni
fyrr. ■— Að minnsta kosti í Borgarfirði ...
Ilafðu þökk fyrir gjafir þínar, Guðmund-
ur Böðvarsson. Hannes Sigfússon.
Jón Dan:
Þytur um nótt.
Sögur.
Heiinskringla 1956.
Þegar „Ánamaðkar" birtust í þessu tíma-
riti fyrir nokkrum árum, var auðséð,
að Jón Dan kunni vel til verks, en með
verðlaunasögu Helgafells í hittiðfyrra sett-
ist hann umsvifalaust á bekk með þeim,
sem beztar skrifa smásögur á voru landi.
Og nú eru tíu sögur eftir hann komnar í
eina bók.
Margt er gott um þessa bók, og þó veldur
iiún nokkrum vonbrigðum. En hvaða sann-
girni er líka í þeirri kröfu, að höfundur
geri ævinlega eins vel eða betur en vitað er
að liann hefur gert áður? „Kaupverð gæf-
unnar“ ber af öðrum sögum bókarinnar
eins og gull af eiri. Hún er prýdd flestum
kostum góðrar smásögu, formið knappt,
þráðurinn æsilegur; sálfræðilega sönn, óve-
fengjanlega mannleg. Hver er sá faðir, sem
ekki setur sig í spor lögregluþjónsins við
lestur þessarar sögu?
Lítum annars á sögurnar í nokkurnveg-
inn réttri röð. „Blautu engjarnar í Brokey"
er vel skrifuð, en samt hvorki fugl né fisk-
ur. Það má vel líta á hana sem stflæfingu
og stemningu, en varla heila sögu. — Um
„Leiksoppa" vil ég sem minnst segja. Eg á
enn bágt með að trúa því, að höfundur
beztu sögunnar í þessari bók láti annað eins
ganga á þrykk. — „Álfur“ er skemmtileg
tilraun til þess að umsemja þjóðsögu eða
„adaptera“ hana, eins og það er nefnt, þeg-
ar t. d. forngrísk leikrit eru soðin upp af
nútímahöfundum. Ég býzt ekki við, að Jóni
Dan hafi tekizt það sem skyldi í þetta sinn,
hvorki í þessari sögu né „Sjö dagleiðum",
76