Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.04.1959, Page 74

Tímarit Máls og menningar - 01.04.1959, Page 74
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR orðiS fyrir, væri unnt að fylgjast með þróuninni frá ópersónulegri skáldskap- arerfð til meðvitaðrar höfundarstarfsemi. En þvílík samfélög hafa um langan aldur ekki verið til á jarðarkringlunni. Auk þess er ákaflega trúlegt að slíkt sjálfkrafa „skref“ mundi lengjast og taka mjög langan tíma, ef til vill heilt árþúsund. En garnlar varðveittar bókmenntir, og framar öllu hinar sérkennilegustu og auðugustu þeirra, forníslenzkar bókmenntir, varpa ljósi á þróunarsögu höf- undarsj álfsvitundar. Fyrst og fremst er auðsætt að það er ekki ritlistin sem kemur einstaklingn- um í skilning um að hann er höfundur. Skrefið frá ópersónulegri bókmennta- iðju til einstaklingsbundinnar höfundarstarfsemi er auðsjáanlega stigið löngu fyrir ritöld. Kveðskapur dróttkvæðaskáldanna hefur frá upphafi verið tengd- ur höfundum sínum, einstaklingunum, og hann var til þegar á fyrra helmingi 9. aldar, eða meira en 200 árum áður en ritöld hófst á Islandi. Slíkur persónu- legur kveðskapur fyrir ritöld skiptir hér í rauninni höfuðmáli og getur varpað ljósi á það hvernig persónuleg höfundarmennska varð til. (Hér er að sjálf- sögðu átt við almenna eiginleika slíks kveðskapar, en ekki einstaka höfunda né einstök verk.) Samkvæmt þeirri hugmynd um bókmenntaþróun sem almennust er, hlutu eðlileiki, einfaldleiki og sem nánust tengsl við þjóðfræði, að vera einkenni á verkum elztu höfunda, það er elztu bókmenntum, en íburður, formfágun, til- gerð hins vegar einkenni bókmennta er lifað hafa sitt fegursta. Hugmynd þessi virðist við fyrstu sýn ómótmælanleg. Gallinn er sá einn að hún virðist það aðeins við fyrstu sýn og að staöreyndirnar mæla gegn henni. Elztu höfundarverk, það er hinn elzta persónulega kveðskap (elztu höfund- arverkin eru alltaf kveðskapur), einkenna venjulega mikill íburður og form- fágun. Einna augljósast er þetta í dróttkvæðum. TilgerÖ skáldastílsins og drótt- kvæðalistarinnar er alkunn. Ollum kröftum skáldanna var auðsjáanlega ein- beitt að fágun formsins, næstum óháð efni. Þetta kemur fram þegar bókstafleg merking kenningar svarar ekki til efnis vísunnar eða er jafnvel öfugrar merk- ingar. Hingað til hefur verið talið að þessi „ofvöxtur formsins“, sem er ein- kenni dróttkvæða, væri eins konar leikur náttúrunar, hvort sem það væri af tilviljun eða sérstökum skilyrðum bundið. Þessi ofvöxtur forms er einkenni dróttkvæða alla tíð, eða um meira en fimrn alda skeiö og ef til vill mun lengur, því að þau gengu að erföum, og venjur þeirra, sem voru yfirleitt mjög fastar, varðveittust á Islandi enn um tvær aldir eftir upphaf ritaldar. Þau ná því yfir mikið tímabil í bókmenntasögunni fyrir ritöld. Sá ofvöxtur formsins sem er 64
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.