Tímarit Máls og menningar - 01.06.1960, Síða 20

TIMARIT MALS OG MENNINGAR
Vissulega er rétt að leikskáld seinni
tíma flokkast tæplega í skóla einsog
höfundar fyrri tíma, hver fer eigin
götur: katólskur styðst við katólskan
hugmyndaheim, sósíalisti við heims-
skoðun Marx og díalektík osfrv. Það
hefur stundum háð leikritum að höf-
undurinn styðst við hugmyndaheim
sem er ekki öllum þekkur. Ég hnýt til
dæmis um katólskuna í leikritum
Claudels, en mér er líka ljóst að fagur
skáldskapur hans er næstum óhugs-
andi án þessarar trúar.
En fyrst nútímamenn eiga engan
sameiginlegan hugmyndaheim, fyrsl
himinn nútímamannsins er tómur, hví
ekki leita hversdagslcikans1 sem ætti
þó að vera öllum sameiginlegur? Við
hluti hversdagsleikans loðir dulin
merking sem breytir hlutunum. Hin
furðulega flatneskja stofuleikritsins
stafar einmitt af því að allt er sagt,
að hlutirnir eru aldrei annað en það
sem þeir eru án manna, þeas. dauðir.
Ég hef ímyndað mér að þetta gæti
líka orðið leið leikhússins til fortíðar-
innar, að leiðin til hinna miklu gömlu
sagna liggi sem sagt gegnum hvers-
dagsleika nútímamannsins.
Lokið á ReySarfirði 26. apríl 1960.
1 Þetta gætu auðvitað jafnt katólskir
menn og sósíalistar.
162