Tímarit Máls og menningar - 01.06.1960, Page 34

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
stúlka eins og þú bíður árangurslaust eftir æfintýraprinsinum. Nú á tímum
eru það peningarnir, sem gilda. Hinir æskufríðu garpar þora ekki að nálgast
þig, því að þeir halda, að þú eigir ekki grænan eyri. En þeir hafa rangt fyrir
sér. Nú á þessu augnabliki ákveð ég að gefa þér tuttugu þúsund krónur í
heimanmund.
írin mátti ekki mæla af fögnuði.
— Tuttugu þúsund krónur! . .. gat hún loks stunið upp.
— Er hægt að hugsa sér betri systur! sagði Ella með tilfinningaríku and-
varpi.
— Það er nú svo, sagði Púttji, engu síður gagntekin en hinar, hvað sem þið
segið, þá er ég góð stúlka. Þessar tuttugu þúsund krónur er allt sem ég á, og
ég gef þér það allt saman.
3
Ella var komin heim fyrir leiksýningu frá þessum manni, sem átti að sjá um
stöðuveitinguna. Hún var döpur í bragði.
-— Er eitthvað að? spurði Púttji áhyggjufull.
— Það liggur við, svaraði Ella.
— Hvað kom fyrir?
— Smámunir . . . Þetta hefði verið í lagi, og ég hefði fengið veitinguna
þegar í stað, en sá gamli stóð fast á því, að það væri ekki ókeypis.
— Krefst hann peninga?
— Nei, alls ekki. Það lítur út fyrir, að honum hafi litizt á mig, og ...
— Nú!
Púttji varð hugsi. írin líka. Ella þagði.
-— Hvað sagðirðu við hann? spurði Púttji eftir dálitla stund.
— Hvað ætli ég hafi sagt svo sem? svaraði Ella snögg upp á lagið. Þú
ímyndar þér þó ekki, að ég tali við, að ég geti yfirleitt talað við svona mann?
Þú þekkir lífsreglur mínar og .. .
— Svona, svona, greip Púttji skelfd fram í, misskildu mig ekki. Ég veit, að
þú ert heiðvirð stúlka . . . En samt sem áður . .. hvernig endaði þetta?
— Ég fór. Stakk hann af. Ég sagði honum, að það væri eins gott að vera
stöðulaus. Fyrr kýs ég dauðann en víkja af götu siðprýðinnar.
— Þetta var vel sagt hjá þér, samsinnti írin.
— Ágætlega, tók Púttji undir. Og hann, hvað sagði hann?
— Honum fannst þetta hlægilegt. Hann sagði, að ég skyldi hugsa mig um,
því að um framtíð mína væri að tefla, og hann væri fús til að hjálpa mér. Ég
X
176