Tímarit Máls og menningar - 01.09.1973, Qupperneq 34

Þórður Sigtryggsson
Mennt er máttur
Tilraunir með dramb og liroka
Elías Mar skrásetti
Hér fara á eftir nokkur brot úr endurminningum Þórffar Sigtryggssonar, sem
Elías Mar skrásetti eftir höfundinum á siðustu æviárum hans, 1961-1965, en
Þórður Sigtryggsson lézt sumarið 1965. Endurminningarnar eru aðeins kunnar
fáeinum mönnum, og verða víst ekki gefnar út um sinn, en Tímariti Máls og
menningar þótti þess vert að kynna lesendum nokkra kafla og brot héðan og
þaðan úr þessu sérkennilega riti sérkennilegs persónuleika.
Nú kom að því, að fóstursonur kvenhjónanna uppi á loftinu átti að fermast.
Nokkrum dögum fyrir ferminguna sendi fröken Kristín mig niður í Jensens-
bakarí. Ég átti að biðja frú Jensen um að lána henni litlu kökuformin, sem
hún hafði lánað henni frú Steffensen. Ég hitti frúna og bar upp erindi mitt.
Frúin virtist verða orðlaus af undrun, en þegar hún loksins gat komið upp
orði, sagðist hún aldrei hafa lánað frú Steffensen eitt einasta kökuform. Þetta
har hún blákalt fram, þótt öll Reykjavík vissi, að frú Steffensen væri hennar
bezta vinkona. Frú Steffensen heimsótti frú Jensen næstum daglega og sat með
handavinnu eða útsaum við annan stássstofugluggann hennar og horfði á um-
ferðina í Austurstræti, en þar mátti daglega sjá fleira og færra af fínasta
fólki bæjarins. En fyrir utan gluggann hjá henni, við Vesturgötuna, gekk
sjaldan fínt fólk, nema ein biskupsrola með munnkörfu. Þegar ég spurði
Sigurð bróður minn, af hverju biskupinn gengi með þetta fyrir munninmn,
svaraði hann, að það væri til þess, að hann gæti ekki talað, þegar hann sæti
á þingi. En herra Hallgrímur var konungkjörinn alþingismaður.
Þetta með kökuformin var hræðilegt áfall fyrir fröken Kristínu. Hún
hafði hlakkað svo til að geta boðið fermingarveizlugestunum litlu, fínu kök-
urnar úr litlu, sætu formunum hennar frú Jensen. En hvernig í ósköpunum
gat fröken Kristín ætlazt til, að frú Jensen færi að lána henni kökuform, þó
að hún lánaði þau beztu vinkonu sinni frú Steffensen? Þó að Steffensen væri
dauður fyrir ca tuttugu árum og frú Sigþrúður Guðmundsdóttir frá Hól hefði
mestallan þann tíma verið gift Birni Kristjánssyni, kallaði heldra fólkið hana
stöðugt frú Steffensen. Björn Kristjánsson var ekki aðeins einn af merkustu
kaupmönnum Reykjavíkur, hann var einnig efnafræðingur, söngfræðingur
144