Tímarit Máls og menningar - 01.06.1978, Qupperneq 77

King Kong á íslandi
nauðsynlegt að skipta öllum karlmönnunum niður í hópa, þremur í hvern
hóp, og senda þá út að leita.
Það væri þriggja tíma akstur til Akureyrar, talstöðin í rútunni væri
biluð og næsti sími í meira en 50 kílómetra fjarlægð, þannig að ef maður-
inn ætti ekki að lenda í tvísýnu yrði að finna hann fyrir myrkur. Leiðsögu-
maðurinn stakk upp á því að konurnar biðu hjá rúmnni og skiptust á um
að þeyta hornið.
Þegar hér væri komið sögu brysm nokkrar af konunum í grát, aðrar
hjúfmðu sig í örvæntingu upp að mönnum sínum, sem margir hverjir
héldu því til streitu að það hlyti að vera hægt að senda símskeyti til Akur-
eyrar eða Reykjavíkur. Þegar hægt væri að senda fólk til mnglsins ætti
líka að vera mögulegt að senda eitt vesælt símskeyti.
En nú var bílstjórinn tekinn að ákveða hvaða leið hver þriggja manna
hópur átti að fara og eftir nokkrar umræður fram og afmr héldu svo
fyrsm hóparnir af stað út milli skugganna sem teygðu úr sér því íslenska
sólin var lágt á lofti.
Og svo var þessu samt sem áður ekki þannig farið. Staðreyndirnar vom
ólíkt meira hughreystandi. Litli maðurinn var svo sannarlega engan veginn
horfinn. I rauninni sat hann í mesta sakleysi og beið inni í rúmnni þegar
hin fyrsm okkar komu aftur úr ferðinni inn í hraunið.
Hann hafði í smtm máli sagt legið og sofið meðan við vomm fjarver-
andi og það var fyrst eftir að allir höfðu sest í sæti sín og við vomm lögð
af stað til baka til Akureyrar að hann rankaði nógu mikið við sér til að
geta afmr tekið þátt í því sem gerðist í rúmnni. Til dæmis náð sambandi
við þá sem sátu næstir honum í þeim tilgangi að sýna þeim vasaúr sem á
var letrað ólæsilegt nafn.
„Tekur þetta aldrei nokkurn tíma enda,“ andvarpaði lögfræðingurinn
frá Kaupmannahöfn þegar hann sá litla manninn skjögra niður eftir vagn-
ínnm og nálgast æ meir með vasaúrið hátt á lofti.
Úti var farið að rökkva og yfir fjarlægum fjöllunum austan Eyjafjarðar
gat að líta næsmm fullt mngl með hring um sig.
Ferðin til Mývatns og hraunbreiðanna við ræmr Oskjufjalls var skipu-
lögð af íslenska flugfélaginu sem flaug milli Reykjavíkur og Akureyrar.
Um leið og vélin lenti var okkur vísað út í stóra ferðamannarúm sem
beið fyrir utan flugvallarbygginguna. Það var á meðan við vorum að koma
okkur fyrir að við urðum vör við litla manninn í ljósu gaberdínfömnum.
187