Tímarit Máls og menningar - 01.06.1978, Page 78

Tímarit Máls og menningar
Hann kom hlaupandi þvert yfir bílastæðið. Við og við nam hann staðar
og benti hrópandi á einhverja pappíra sem hann hélt á í annarri hendi.
Bílstjórinn okkar hafði, þegar hér var komið sögu, sett bílinn í gang og
lokað dyrunum, en þegar hann sá manninn koma askvaðandi með miklu
handapati opnaði hann dyrnar afmr svo leiðsögumaðurinn kæmist út. Hún
sneri sér síðan að hinum nýkomna sem baðaði í sífellu út öllum öngum
og sló pappírum sínum í flatan lófa annarrar handar um leið og hann
ýmist brosti eða mælti hátíðlega á mngu sem hún skildi ekki orð í. Senni-
lega var hann suðurlandabúi, grikki eða ítali, ekkert okkar var fært um að
skera úr því.
A meðan á eintali hans stóð blaðaði unga stúlkan mgluð í pappírum
hans og reyndi annað veifið að fá hann til að tala ensku, þýsku eða
frönsku. En þar sem hann skildi hana ekki og hún græddi heldur ekkert
á orðaflaumi hans, hvað þá öllum þessum pappírum sem hann benti henni
stöðugt á, þá leit hún að síðustu hjálparvana á bílstjórann sem hafði komið
sér fyrir í dyrunum.
Hann sagði eitthvað við hana og færði sig til hliðar svo hún gat stungið
höfðinu inn í rútuna og spurt á fleiri höfuðmngum hvort þar sæti einhver
sem væri fær um að gera sig skiljanlegan fyrir litla manninum þarna úti.
Þar sem slík var ekki raunin gerði bílstjórinn tilraun. Hann hélt áfram
að endurtaka orðið „pas“ og gaf honum til kynna að þau vildu gjarnan
sjá erlent vegabréf hans.
„Ó,“ brosti litli maðurinn eftir langa mæðu og byrjaði að leita í vösum
sínum og um leið rak hann öðm hverju einn fingut upp í loftið til að
róa ungu stúlkuna sem hafði samsmndis rétt fram höndina. Þegar hann
var að rannsaka vasa sína í þriðja sinn hætti hann skyndilega. Því næst
tóku afsakanirnar að streyma frá honum, samtímis því að hann yppti stans-
laust öxlum og baðaði til skiptis út höndunum og benti aftur fyrir sig.
Unga stúlkan blaðaði afmr í pappírum hans, gekk svo nokkur skref
áfram og rýndi í átt að dimmgljáandi rúðum flugvallarbyggingarinnar
en síðan gekk hún afmr að rúmnni þar sem litli maðurinn stóð með annan
fót á neðsta þrepi og hélt langan fyrirlestur yfir bílstjóranum. Þegar hér
var komið greip hún fram í og við sáum öll að hún spurði bílstjórann
hvað honum fyndist. Þegar hann yppti öxlum án þess að svara að öðm
leyti sneri hún sér að endingu að litla manninum og gerði honum skiljan-
legt að honum væri velkomið að fá sér sæti í rútunni.
188