Tímarit Máls og menningar - 01.06.1978, Qupperneq 83

King Kong á Islandi
að sæti hans en voru þó næstum oltin um koll þegar rútan tók næstu hár-
nálabeygju.
Ekki voru þau fyrr komin aftur að gluggasæti hans en hann glennti
upp augun og barði andartaki seinna í bakið á leiðsögumanni okkar fullur
hrifningar og svo strax á eftir benti hann okkur á skuggsælt sætið og tjáði
okkur þakklæti sitt. Unga stúlkan strauk handlegg hans vingjarnlega og
tókst að lokum að koma honum svo langt niður í sætið að hún gat losað
sig og hlaupið aftur á sinn stað hjá bílstjóranum.
En næsta hálftímann, þegar við ókum frá einni beygjunni til annarrar,
sveiflaðist litli maðurinn milli sorgar og gleði og hélt því satt að segja
áfram þar til nokkrir unglingar aftast í rútunni aumkvuðu sig yfir hann
og eftirlétu honum aftursætið þar sem hann gat fylgt skuggtmum nokkurn
veginn eftir.
Við staðnæmdumst við stóran foss hinum megin við fjallið og gengum
út til að athuga nánar hvítfyssandi flauminn. Litli maðurinn, sem eitt
okkar hafði uppnefnt „King Kong“, viidi í fyrstu ekki út en þegar hann
hafði setið smástund einsamall í mannlausri rúmnni breytti hann samt um
skoðun og vogaði sér út.
Hann lufsaðist nokkur skref áfram í stóru skónum og buxunum sínum,
samtímis því að hann sýndi okkur svo ekki fór á milli mála hvaða skoðun
hann hafði á sólinni á heiðum himninum.
En svo kom hann auga á háværan fossinn og augnabliki síðar sáum við
hann hrópandi í gleðivímu kasta steinum og hraunbrotum niður í hyldýpið.
Skammt undan stóð þýsk Mercedesbifreið og smttu seinna komu sum
okkar auga á nokkra aðra ferðalanga sem hlupu ringlaðir um á botni
gljúfursins um leið og þeir reyndu að hrópa eitthvað upp til okkar. Senni-
lega var það léleg sjón hans ásamt þeirri sérkennilegu staðreynd að gler-
augun sám aldrei á sínum stað sem gerði það að verkum að hann var sá
eini sem tók ekki eftir óttaslegnu fólkinu sem hafði klifrað niður að foss-
inum.
Áður en okkur tækist að stöðva hann náði hann að rúlla enn einum
hnullungnum fram af brúninni og strax á eftir sáum við hvernig þau þarna
niðri kösmðu sér í skelfingu í allar áttir eða skýldu sér á bak við hraun-
hellur.
Þegar við höfðum komið okkur inn í rúmna eins fljótt og auðið var
og lögðum afmr af stað sat hann einsamall í aftasta sætinu. I fyrsm sat
hann og snýtti sér eða talaði móðgaðri röddu við einhvern sem hann
193
13 TMM