Tímarit Máls og menningar - 01.06.1978, Qupperneq 114

Tímarit Máls og menningar
án þess að þenja verðbólgubelginn, þrátt fyrir tíðar yfirlýsingar um hið
gagnstæða. Opinberir aðilar geta ekki uppfyllt þessa mannréttindaskyldu sína
án beinnar eignaraðildar í atvinnufyrirtækjum. Andstæðingar sameignar-
fyrirkomulagsins veifa oft dulu ódugnaðar og fyrirhyggjuleysis framan í al-
menning til að gera hann andsnúinn opinberri eignaraðild í atvinnurekstrinum.
Ekki skal dregið úr þeirri hættu. Hún er ætíð fyrir hendi þar sem menn vinna
fyrir annars reikning en sjálfra sín. En einnig þar hafa þverbrestirnir magnast
á síðastliðnum árum, ekki hvað síst fyrir atbeina verðbólgubrasksins. Þeir staðir
á íslandi þar sem afkoman hefur verið hvað blómlegust undanfarin ár hafa
einnig verið þeir staðir þar sem opinber þátttaka í atvinnulífinu hefur verið
hvað mest.
Annað stórmál eru húsnœðismálin. Ekki endilega að gera þurfi stórátak í
nýbyggingum, því mér virðist láta nærri að fjöldi íbúða nægi núverandi íbúa-
fjölda. Það þarf að gera fólki auðveldara að skipta um íbúðir heldur en nú er,
þannig að einhleypingar þurfi ekki að búa í stórum, dýrum íbúðum sem aðra
vanhagar um. Það er húsnæðisbraskið sem kemur í veg fyrir þetta. Þessu braski
þarf að útrýma.
í þriðja lagi þarf aðalskipulagið nauðsynlegra leiðréttinga við. Það þarf að
miða skipulag borgarinnar við þann lífsmáta sem íbúarnir velja sér, tengja
saman starf og hvíld, skemmtun og fræðslu, þannig að úr verði ein lífræn
heild. Umfram allt þarf að gera borgina skemmtilegri, þannig að umhverfið
hafi örvandi og hvetjandi áhrif á sköpunargáfu íbúanna og menningarlífið í
borginni.
Hér er ekki staður til ýtarlegrar upptalningar enda nánast ekki þörf, heldur
drepið á nokkur atriði sem hljóta að verða veigamikill hluti þeirrar verkefna-
skrár sem meirihlutinn kemur sér saman um og er um leið fyrsti þáttur þess
mikla pólitíska uppgjörs sem er að fara fram í landinu.
Gjörningaveðri kalda stríðsins er endanlega lokið og þar með blindum átrún-
aði á óheft, frjálst framtak. Almenningur er orðinn gagnrýnni og er ekki
reiðubúinn til að kyngja öllu sem að honum er rétt, jafnvel ekki af eigin flokki.
Gömlu flokksviðjarnar eru brostnar. íslensk stjórnmál verða aldrei söm og jöfn
eftir byggðakosningarnar 28. maí s.l.
Nú er það verkalýðshreyfingarinnar — pólitískt sem faglega — að sanna
getu sína og pólitíska framsýni. Hún á næsta leik.
Þ. Ó.
„Ádrepur" eru vettvangur frjálsra skoðanaskipta.
224