Tímarit Máls og menningar - 01.09.1991, Síða 24

flögur. Og ég sá svanina færa sig undan því regni með langan
sveigðan hálsinn að speglast í lygnunni.
Á ekkert að fara að gerast,
æpti friðarspi 11irinn á svölunum og stóð upp með skrifblokkina á lofti og
mundaði pennann yfir auðu blaðinu:
maður er ekki fyrr sloppinn undan kynvillingnum en allt fellur
í dauðalogn og tómleika.
Hvernig væri að koma sér heim,
segirtalkórinn með grænmálaðar varir sem urðu einsog löng laufblöð þegarþær
þögnuðu aftur, í hvítsmurðu andlitinu og blátt kringum augun og svartur
sporbaugur teiknaður utan um en augabrýnnar upprættar svo þeirra sá ekki skil.
Þið ættuð að pakka kallinum aftur inn í plastið strákar. Og negla
lokið á kassann yfir honum. Því ég er farinn, og vona að þið gangið
snyrtilega frá, og skiljið við einsog það var þegar þið komuð. Að
óþörfu sýnist mér. Ég fer slyppur heim helvítin ykkar. Og hvem
djöfulinn ert þú að flangsa aftur,
segir hann og slær með reglustiku ofan í kollinn á manninum fyrir aftan hann
svo einglymið datt úr klemmunni og hárkollan skekktist á þeim manni:
Það er ekki verra en vant er að geta ekki farið í leikhús án þess
að það sé verið að nauðga manni opinskátt og fyrir allra augum.
Þú verður borinn út þinn skelmir og listmorðingi ef þú bærir á
þér meðan við flytjum okkar skáldskap,
kallar sá sem hafði setið annars hugar á bekknum og sótt í sig veðrið.
Já,
segir sá sem hafði leikið gamla manninn, og hafði nú rétt úr kútnum, kastað
ellibelgnum, hinn gjörvilegasti maður:
Það voru orð í tíma töluð. Og ekki seinna vænna að reyna að
halda uppi listrænum aga. í þessu musteri. Þar sem við látum reyna
á hefðina, að hún hindri ekki né hefti, heldur greiði fyrir listinni.
Svo hún nái að fegra líf okkar. Dýpka það. Svo það bruni ekki frá
okkur. Og verði búið fyrr en varir. Að hún göfgi. Og vari okkur
við.
Heldurðu þetta sé málfundur?
hrópar friðspillir úr sæti.
22
TMM 1991:3