Dagrenning - 01.04.1956, Blaðsíða 30

samsærissamtök beita öllu afli sínu til að
veikja og eyðileggja hinar kristnu þjóðir,
þarf að vera vel á verði, ef ekki á ver að
fara.
Hinar vestrænu þjóðir liafa fundið
þetta, og hafa nú þegar stofnað til sam-
taka sem einmitt miða að því að varð-
veita hina kristnu arfleifð sína. Þau sam-
tök eru Atlantshafsbandalagið, enda líta
hinar heiðnu þjóðir þau samtök óhýru
auga.
„Sameinuðu þjóðirnar" hyggjast gjöra
allt án Guðs. Þær ætla sér að leysa öll
vandamál mannlegs lífs með sérfræðing-
um og höfðingjafundum án þess að hafa
Guð ísraels — Jesú Krist, með sér í
því verki.
Hjá þeim er það hið mannlega, sem
er grundvöllurinn, en allt sem byggt er
á þeim grundvelli hrynur fyr en varir,
hversu fagurt eða traust sem það sýnist
í fyrstu.
Af samstarfi þjóða getur margt gott
leitt, en því mega kristnar þjóðir aldrei
gleyma, að þær geta á ekkert treyst nema
Drottinn sinn og frelsara, Jesú Krist,
þegar í harðbakkann slær.
Það er vestrænum mönnum lífsnauð-
syn að gera sér þetta fyllilega ljóst, því að
öðrum kosti er og verður öll þeirra bar-
átta til einskis.
Deyjandi stjórnarform.
Demókratið eða lýðræðið er það stjórn-
arform sem vestrænar þjóðir búa nú við.
Sumir virðast halda að það skipulagsform
sé til frambúðar og í orði er það prísað
ákaflega á Vesturlöndum, og talið bera
af öllum öðrum skipulagsformum. Þó er
það svo, að það er aðeins eitt sem er eftir-
sóknarvert við lýðræðið og það er per-
sónufrelsið þ. e. a. s. einstaklingsfrelsið
og einkafarmtakið. En persónufrelsið er
takmarkað meira og meira í öllum lýð-
ræðisríkjum með hverju árinu sem líður,
og að einkaframtakinu er á hverju ári
þrengt meira og meira. Þetta gera ekki
aðeins hinir sósialisku og kommúnistisku
flokkar, heldur einnig, og ekki síður,
hinir svokölluðu borgaralegu lýðræðis-
flokkar.
Hinn almenni kosningarréttur, sem í
lýðræðisþjóðfélögum er talinn vera tákn
einstaklingsfrelsisins, er mjög víða aðeins
sýndarréttur. Hann er að engu gerður
með flokksræðinu, sem í öllum lýðræðis-
löndum er nú vel á veg komið með að
eyðileggja hið domókratiska skipulags-
form. En þrátt fyrir allt tekur þetta ram-
gallaða lýðræðiskerfi þó ennþá langt
fram hinu austræna einræðisformi sem
nú ryður sér svo mjög til rúms, að sósíal-
istar Vesturlanda vilja taka það upp í
staðinn fyrir demókratíið. Menn gæta
þess ekki, að um leið og þjóðirnar af-
kristnast missir hið demókratiska form
innihald sitt, því allt sem gott er við það
er frá Kristindóminum komið. Kristin-
dóminum fylgir persónufrelsi, hugsana-
frelsi, málfrelsi, sannleiksást, mannúð,
bindindssemi, hófsemi, skydurækni, trú-
mennska, umburðarlyndi og réttlæti.
Leitið að þessurrí dyggðum í flokksræðis-
þjóðfélögum nútímans og gerið ykkur
grein fyrir hver áherzla er á þær lögð
þar? Þær eru svo til allar horfnar. Aðeins
innihaldslítil eftirlíking er ennþá til af
persónufrelsi, hugsanafrels og málfrelsi
— hitt er allt alveg horfið þegar raun-
hæft er á málin litið, og öll blekking
er fjarlægð.
Hér ber enn að sama brunni og fyr, að
það er afkristnunin, sem hnignuninni
veldur.
Ýmsir hugsandi menn sjá þetta, telja
sér trú um að hægt sé að endurbæta lýð-
22 DAGRENNING