Dagrenning - 01.04.1956, Síða 46

skoðun að manns myndin við skutinn á
bátnum sé Seljaness-Móri, og er ýmis-
legt sem bendir til þess að sú tilgáta
sé rétt.
★
Ekki veit ég þess nein dæmi, að fyrr
hafi náðst mynd af „móra“ hélendis né
annarsstaðar.
Þess eru allmörg dæmi, að myndir
hafa náðzt af framliðnu fólki, sem sumt
hvert hefir þekkst á myndunum, en að
náðst hafi mynd af héraðsfrægum draug,
sem í hundrað ár hefir fylgt sömu ætt-
inni, og margir séð eða orðið varir við,
mun algert einsdæmi, og fyrir því á
mynd þessi fullan rétt á því að verða
birt, og sú saga sem henni fylgir að verða
almenningi kunn.
Hverjum og einum er að sjálfsögðu
heimilt að hafa hvern þann trúnað á
þessu fyrirbæri sem honum sýnist. Hið
óhrekjanlega er þetta: að myndin
er til og á henni greinileg mannsmynd
sem þar átti ekki að vera, og að myndin
var tekin af manni, sem þá var altalað að
Seljalands-Móri væri mjög fylgispakur.
Hér skiptir engu máli hvort mönn-
um líkar þetta betur eða verr frá trúar-
legu eða vísindalegu sjónarmiði, sann-
leikurinn einn er hér, eins og endranær,
það sem máli skiftir.
★
Myndin sem ég upphaflega eignaðist
af Móra var smámynd, 6x9 cm, en Vig-
fús Sigurgeirsson ljósmyndari stækkaði
myndina fyrir mig, og varð hún við það
miklu skýrari. Sjálfa filmuna hefir mér
ekki tekist að ná í ennþá.
★
Nú munu sjálfsagt einhverjir segja:
Hvers vegna er maðurinn að birta svona
myndir? Hvað er unnið við það, að vera
að vekja upp hina fornu draugatrú, sem
nú er að deyja út? eða eitthvað annað
þessu líkt.
Því svara ég á þessa leið:
Hversvegna á að þegja um þennan
sannleika? Hvers vegna á að blekkja
fólk með því að segja því, að engar svona
verur séu til, ef það er ósatt? Ef menn
vita ekki af því að þessar illu verur eru
til og eru umhverfis þá, eða ber að garði
hjá þeim við og við, er þá nokkur von
til j^ess að menn geri nauðsynlegar ráð-
stafanir til að varast þær?
Höfundur þessarar greinar er þeirrar
skoðunar, að það sé ekki aðeins heimsku-
legt, heldur blátt áfram stór hættulegt,
að gera sér jiess ekki fulla grein, að um-
hverfis menn eru ósýnilegar verur, sem
sumar hverjar, a. m. k., hafa þann til-
gang með nærveru sinni að gera fólki
illt, og því betur ná þær þessum illa til-
gangi sem menn eru óvarari um sig.
Það er engin ný uppgötvun, sem hér
hefir verið gerð. Trúarbrögð okkar segja
beinlínis, að þessar verur séu til og hafi
mikil áhrif á líf mannanna. Þannig seg-
ir t. d. Páll postuli, að baráttan sé ekki
við hold og blóð, „heldur við andaverur
vonskunnar í himingeimnum." Sjálfur
Frelsarinn efaðist ekki um tilvist þess-
ara „andavera", sem hann kallaði
„óhreina anda“. Mörg hans merkileg-
ustu kraftaverk voru að „reka þá út“
af mönnum.
Á síðari tímum hafa menn og með
ýmsum hætti komist í kynni við verur
þessar, s. s. á miðilsfundum, og áreiðan-
lega eru margar þær verur, sem þar koma
fram, og segjast vera andar framliðinna
manna, ekki annað en lygaandar, því oft
38 DAGRENNING