Dagrenning - 01.08.1958, Blaðsíða 27

Merkileá skýriné á keimin^unni
um MóS Krists
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------N
Því að þér vitið, að þér eruð eigi Ieystir raeð forgengilegum hlutum, silfri eða guili, frá
fánýtri hegðun yðar, er þcr höfðuð að erfðum tekið frá feðrum yðar, heldur með 'lýrmætu’
blóði Krists, eins og lýtalauss og óflekkaðs lambs."
(I. Pét. 1. 18.-19.)
V----------------------------------------------------------------------------------------------------------«
Það eru áreiðanlega margir fleiri en
ég, sem hafa átt í miklum erfiðleikum
með að átta sig á kenningunni um
,,blóð Krists“, sem svo mjög bar á fyrr-
um í hinni lúthersku kirkju (og líklega
einnig í katólskri kirkju), en er nú að
mestu leyti horfin, nema hjá sumum
sértrúarflokkum.
Á síðustu öld hefir sú skoðun rutt
sér meira og meira til rúms innan kirkj-
unnar, að Jesús frá Nazaret hafi verið
einn af mörgum trúarleiðtogum, merki-
legur maður um marga hluti, spámað-
ur mikill að sinnar aldar hætti, bráð-
snjall ræðumaður og frábær kennari,
og að hann hafi e. t. v. verið „Guðs
sonur“ í „andlegum“ skilningi, þannig
að „andi Guðs“ hafi „tekið sér bústað
í honum“, t. d. í skírninni, en hitt sé
fráleitt, að hann hafi verið „getinn af
Guði“ eða „eingetinn“, eins og það er
kallað. Slíkar hugmyndir, segja menn,
samrýmast ekki lengur „vísindum vorra
tíma“, og því sé þar um að ræða „gaml-
ar, úrelar hugmyndir“ frá þeim tim-
um, er menn stóðu á „lægra menning-
arstigi“ en nú gerist.
Þessar kenningar, og fleiri sama
eðlis, eiga allar uppruna sinn í hinni
svokölluðu „ný-guðfræði“, sem hefir
þann tilgang innst inni að eyðileggja
guðdóm Krists í hugum almennings, og
skipa honum á bekk með öðrum trúar-
bragðahöfundum, svo sem Múhamed,
Konfúsíusi, Búdda, Zoroaster og öðr-
um venjulegum mönnum. En með því
er grundvellinum alveg kippt undan
kristindóminum, sem byggir á því, að
Jesús Kristur hafi sjálfur verið Guð,
holdi klæddur, og hann hafi með dauða
sínum og upprisu sannað að svo var,
enda séu frelsunarverk hans öllum aug-
Ijós, í lífi einstaklinga og þjóða, sem á
hann hafa trúað.
Villuvísindi vorra tíma stefna
markvisst að því að útrýma Guði, og
þar með auðvitað trúarhugmyndum
manna um Guð, en setja í staðinn trú
á manninn og vísindin. Sönn vísindi og
heimskuvísindi má þekkja í sundur á
því — þó að oft séu þau lík á yfirborð-
inu —, að sönn vísindi rekast aldrei á
sanna trú og eru aldrei gagnstæð Guðs
orði — Biblíunni —, en heimskuvísindi
DAGRENNING 25