Reykjalundur - 01.06.1968, Qupperneq 60

grunaði a'3 væri þessari langferð samfara. En að
baki þessum ugg hennar leyndist glæsimynd fjár
og frama, sem við vorum búnir að þrykkj a í hug-
arheim sonarins og hún hafði fengið að sjá. Þess
vegna var hún enn á báðum áttum. Ekki kvaðst
Rhodin semja við nokkra skemmtikrafta fyrr en
samningur við okkur væri undirritaður og nú
væri lítill tími til stefnu. Sjálfur sagðist hann fara
til Berlínar þá um kvöldið og ætti margt ógert
áður. Hver mínúta var nú hin herfilegasta tauga-
raun fyrir alla, mest okkur Árna. Kenndum báðir
til í maga vegna langvarandi spennu og erfiðis.
Kaldur sviti vætti enni mitt og svipur Árna þyngri
en ég hafði áður litið. Samt drógum við málið á
langinn og fórum öðru hverju út undir bert loft
til þess að bera saman ráð okkar. Hið sama gerði
fjölskyldan. Tími beggja aðila var nú orðinn
ærið naumur og spennan fór vaxandi. Trolle lá
sífellt í símanum. Honum hafði ekki enn tekizt að
útvega ljónin, en það atriði vissum við öll að
miklu réði um hagnaðarvon fyrirtækisins. Hann
hringdi til Englands, Þýzkalands, Danmerkur og
Finnlands en engin fékk hann ljónin.
Málið var nú komið á það stig að við buðum
Rhodin 55% af aðgangseyri í stað 50%, sem
gamli samningurinn kvað á um. Rhodin svaraði
því til að við skyldum fá 55% ef við skuldbind-
um okkur til að greiða fyrir hentugum flutningi
cirkusins báðar leiðir og bera allan kostnað af
honum. Fórum við nú út til skrafs og ráðagerða.
Töldum við víst að tregða Rhodins stafaði af
ótta við dýraflutninga í bakaleiðinni, að hann
yrði að sæta loftflutningi. Aftur komnir til fund-
ar tjáðum við okkur fúsa til að greiða þá ferðina
sem dýrari reyndist. Vildi nú Rhodin enn ráðgast
við móður sína. Aldrei lagði gamli Rhodin neitt
til mála, en tuldraði öðru hverju hrakspár um
framtíð Cirkus Zoo í höndum stráksins, sem
aldrei hefði verið cirkusmaður slíkur sem hann
sjálfur. Þetta var ellisljór öldungur. Gengu nú
báðir aðilar á eintal.
Úti fyrir spígsporuðu fjölleikamenn, dvergar
og trúðar i bland við þekkta artista, margbreyti-
legur lýður, sem beið í ofvæni eftir úrslitum í
máli, sem skera skyldi úr um hvort farið yrði til
landsins, þar sem greitt var svo ríflega þeim, sem
kunnu að skemmta fólki.
Þegar til fundar kom á ný, kvaðst Rhodin slá
botn í þref þetta. Hann vildi sætta sig við 45%,
ef við önnuðumst báðar ferðir sér að kostnaðar-
lausu. Þetta voru nú betri kostir en við höfðum
vænzt. Hér munaði um 10% af óskiptum tekjum.
Ef það fé nægði ekki til að greiða aðra ferðina
myndi allt ganga verr en við væntum. Við sam-
þykktum. Að vísu var flutningur cirkusins í baka-
leið hvergi nærri tryggður, en við trúðum þá að
með Guðs hjálp og góðra manna gætum við losn-
að við hann þegar hagkvæmast væri. Enn lá
Rliodin í símanum. Hann var að reyna að út-
vega Ijónin, en varð ekki ágengt og gerðist hann
æ taugaóstyrkari. Hann vissi gjörla að hagnaður
beggja aðila valt mjög á því að þetta höfuðatriði
sýninga fjölleikahúss væri fyrir hendi, enda var
það skráð í samningnum, sem þegar lá fullritaður
fyrir framan okkur. Nú vildum við Árni undir-
rita, en Rhodin hikaði. Hann vildi ekki skuld-
binda sig, því ekki væri öruggt að ljónin fengjust,
en viðurlög sett við samningsrofi.
Klukkan nálgaðist 20.00. Síðasta ferja til Hafn-
ar eftir hálfan annan tíma. Við Árni þreyttir,
svangir og svo auralausir að ekki nægði fyrir
gistingu í Malmö þó hún fengist. Við snúum
okkur að Rhodin og segjum af miklum þunga:
„Nú skrifum við undir og við treystum því að
þú fáir ljónin í tæka tíð. Hagsmunir beggja eru
bundnir því. Komi skepnurnar ekki svo fljótt
að þær geti orðið cirkusnum samferða, þá kem-
ur þú með þær á eftir með flugvél, ef ekki er
annars kostur og munum við þá greiða auka-
kostnað sanngjarnlega. Þú skalt minnast þess að
hér sitja heiðarlegir menn við samningsborð“.
Samningurinn síðan tekinn úr ritvélinni og und-
irritaður. Rhodins-fj ölskyldan kvödd með kurt-
eisi og vinsemd. Náðum naumlega síðustu ferju
til Hafnar.
Þetta kvöld háttuðum við Árni ánægðir eftir
atvikum.
58
REYKJALUNDUR