Reykjalundur - 01.06.1971, Blaðsíða 58

HVORT HRlFUR MEIRA:
BLÁR HIMINN EÐA BLÁ AUGU?
Margir himins blíðu bláma dá,
bak við þunnu skýjaslæðutjöldin.
En meira ylja augu kvenna blá,
ef þau drepa tittlinga — á kvöldin.
ÁHRIF SJÓNVARPSINS.
Ekki er gefið — ekki brynnt —
öllum hrundið búmannslögum.
Kúnum er því aðeins sinnt
að þær beiði á fimmtudögum.
LOÐDÝRARÆKTUN.
Ungu í sveit ég illa bjó,
engið bitið og troðið.
Fór því að draga fiska úr sjó,
fagurt var á þeim roðið.
Margan sþikfeitan drátt ég dró,
dýrmætan bita í soðið.
Ennþá finnst mér ég elska þó
allt, sem er mjúkt og loðið.
Á SJÚKRAHÚSI.
Það finnst oft glöggt hvað lífsins löngun dvín
og Ijósin fölna í vorsins næturhúmi,
og hve sjúkum manni myrkvast sýn
á meðan annar deyr í næsta rúmi.
Þó birtast geislar sérhvern dapran dag
og dýrðarljómi brosir gegnum skuggann,
á meðan syngur sjúkra óskalag
sólskríkjan hans Þorsteins— rétt við gluggann.
Kœr kveðja,
Egill Jónasson.
Kveðja
Frá deildunum Berklavörn á Akureyri
og Sjálfsvörn, Kristneshæli, í tilefni af komu
miðstjórnar S.Í.B.S. og fulltrúa landsfundar
á vegum S.Í.B.S., sem haldinn var á Akur-
eyri dagana 18., 19. og 20. júní 1971. Kvæð-
ið var flutt í kveðjuhófi í Sjálfstæðishúsinu
á Akureyri hinn 19. júní 1971.
Nú skal hörpu stilla um stund
og strengi láta óma.
Vel skal þakka vinafund,
er varð til gleði og sóma.
Málin voru rakin, rædd
og reynt að marka sporin,
sem að skulu af þegnum þrædd
— og þrótti — næstu vorin.
Vorið ei þeim vinum bregst,
sem vilja að merkið standi,
er leiðir varðar lengst og gleggst
— svo lifir félagsandi.
Fölskvist glóðin aldrei á
arni hugarsjónanna.
Vættur góður vernda má
vini samtakanna.
Vakið til að verpda sjóð, —
— virkan auðnugjafa.
Megi æ frá geislaglóð
gulli á veginn stafa.
Farið heil til heimaranns,
hlýrra þakka njótið.
Tengjum ávallt traustan krans
— traust og hylli hljótið.
Jórunn Ólasdóttir
frd Sörlastöðum.
58
REYKJALUNDUR