Húnavaka - 01.05.1963, Blaðsíða 12

10
HÚ NAVAKA
Tók hann svo sjálfur forustuna og fór þá svo hratt, að hann ætlaði
að slíta fyrir okkur hópinn. Viss er ég um að Gráni bjargaði oft
sauðunum og jafnvel sauðamanni. Það var eitt sinn á páskadaginn
að sauðamaður var hér heima að spila. Faðir minn gekk um gólf
og gætti til veðurs öðru hverju. Segir hann svo við sauðmann, að
nú sé honum ekki öllu lengur til setu boðið, því innan skamms
muni kontið hríðarveður. Sauðamaður bregður skjótt við, og stenzt
það hvort tveggja jafnt, að þegar liann kemur á flóann rétt ofan
við beitarhúsin, að á brestur iðulaus stórhríð og Gráni kemur til
húsanna með alla sauðina.
1914 er skaðsamasta vor, sem ég hef lifað. Þá gerði blindhríð
laugardaginn fyrir hvítasunnu, 30. maí, og var þá búið að sleppa
öllu fé. Hjá mér drápust þá milli 20—30 lömb, og það undan beztu
ánum. í fyrstu kom mér þetta kynlega fyrir, en að athuguðu máli
skýrði þetta sig sjálft. Betri og harðgerðari ærnar fóru fyrr til beit-
ar og þá fenntu lömbin, hinar lakari voru krokulegri og stóðu leng-
ur yfir lömbunum eða lágu hjá þeim. Fönn var mikil, en gerði
þó smá uppstyttu. 6.-7. júní kom aftur vont hret, af sumum talið
engu betra en það fyrra, og fórst þá ennþá víða margt fé. Sumarið
eftir var grasvöxtur mjög rýr og síðari hluta sumars óþurrkar mikl-
ir. Heyfengur bænda varð því mjög lélegur. Það hjálpaði nokkuð
hér, að við Arni á Geitaskarði keyptum vörpu og veiddum mikið
af smásíld hér rétt utan við Ósinn.
1916 er mesti snjóavetur, sem hér hefur komið í minni tíð. Ég
tók tamda hesta 17. febrúar. Þá var svo mikil fönn hér á fjallinu,
að þegar nokkur hross höfðu myndað slóðina, þá var hægt að leggja
staf yfir, þannig að hrossin gátu gengið undir. Snjó þennan hafði
drifið niður í hægviðri og var því nokkuð jafn yfir. Um þetta leyti
fór ég norður á Sauðárkrók. Ég var á skíðum, og þegar ég fór eftir
Gönguskarðsánni, heyrði ég hana niða undir, en ekkert vissi ég
hvort hún var á haldi eða aðeins full af snjó. Ég hraðaði mjög för
minni, því að von var stórhríðar ef hvessti. Man ég ekki að hafa kom-
ið í annan tíma sveittari úr ferðalagi, því að segja mátti, að á mér