Húnavaka - 01.05.1963, Síða 45

HÚNAVAKA
43
norðan og norðaustanvindum. Ef hægt væri að koma upp skjól-
beltum að einhverju ráði, þá þýddi það, að vorið kæmi fyrr, þ. e.
fyrr yrði grænt. Og hver vill ekki flýta komu vorsins?
Nú spyrja menn, hvar eigum við að koma upp skjólbeltum?
Fyrst og fremst norðan og austan við íbúðarhúsin. Trén eiga að
skýla húsunum og þegar fram líða stundir mun þetta spara stórfé
í minni upphitun. Við eigum líka að gróðursetja skjólbelti á skurð-
bökkunum. Með því drögum við úr hættu, sem af skurðunum staf-
ar og gjörbreytum túnunum. Skurðirnir líta illa út t. d. á vorin. Þá
eru þeir eins og sinugeirar innan um iðgræna velli, en nú yrðu
þeir eða bakkarnir sígrænir lundir.
En það tekur tíma og kostar þó nokkuð fé, að koma þessu í fram-
kvæmd, og það er víst, að þeir, sem hefja þessa ræktun, fá sáralítið
að njóta hennar sjálfir. I þeirra hlut kemur aðeins sú vissa, að þeir
séu að vinna fyrir framtíðina, fyrir land sitt og þjóð.
Þótt fjárhagshliðin sé þung á metunum, þá ræður hún ekki úr-
slitum hér. Flest bú stæðust það, að láta 400—600 krónur á ári í
skógrækt, og þótt skortur sé á vinnuafli og sveitafólk hafi mikið að
gera, þá væri hægt að finna tíma til þess að sinna skógræktinni, ef
áhugi er fyrir hendi. Við höfum oftast til þess tíma, sem við viljum
gera. Það reynir fyrst og fremst á þolinmæðina. Við þurfum að
bíða í 8—15 ár til þess að sjá nokkurn árangur sem nemur.
Við skulum hugsa okkur, að við stæðum á þjóðveginum norðan
við Grænuhlíð á sólbjörtum vordegi, og horfðum fram Langadal.
Þar blasa við okkur glæsileg býli, og túnum þeirra er skipt í skákir
með dökkgrænum skógarreitum og skógargeirar teygðu sig upp
hlíðina. Þannig gæti þetta litið út eftir 40—60 ár. Þetta er að vísu
nokkuð langur tími, en ekki lengri en Jrað, að mjög margir þeirra,
sem nú eru um tvítugt myndu þá vera í tölu lifenda. En það er
einmitt til æskufólksins, sem ég beini þessum skrifum. Hér hefur
verið rótgróin vantrú á trjárækt. Þessi vantrú verður ekki upprætt,
nema að allur almenningur geti í bókstaflegri merkingu þreifað á
staðreyndunum. Nú benda allar líkur til þess, að veðurfar fari hlýn-
andi á norðurhveli jarðar, a. m. k. um tíma, og ætti það að gera
skógræktina auðveldari.
Ég vil skora á sem flesta íbúa þessa héraðs, að þeir reyni að koma
upp smá skógarreit, skjólbelti, heima hjá sér. Gróðursetjið svona
100—200 plöntur árlega og ég get fullvissað ykkur um það, að eftir