Húnavaka - 01.05.1963, Síða 68

HÚNAVAKA
GG
á dökkan díl. Var nú brugðið við að leita fjárins. Segir svo orðrétt
í dagbók minni: „Aðkoman slæm. Einstaka kind lá alveg á hryggn-
um, hefur slegið flatri. Tíu kindur vantar enn. Eina fundum við
dauða og fjórar voru svo máttfarnar, að við komum þeim ekki
heim. Grófum við þær í fönn og létum hey hjá þeim. Gátum fengið
þær allar, nema eina, til þess að éta. Óvíst auðvitað að þær lifi, en
þess var enginn kostur að koma þeim heim, bæði vegna tímaskorts
og svo mundu þær ekki hafa þolað flutninginn. Vorum við við
þetta fram á kvöld.“
Flest var féð í Leyningunum og margt í fönn. Ég átti unga tík,
sem Kola hét. Hún var okkur betri en ekki við leitina. Fann flest
af fénu, sem var fennt. Kola gekk snuðrandi um fannirnar, og það
brást ekki, ef hún fór að krafsa í snjóinn, að þá var þar fé undir.
Þegar Kola fór að krafsa komum við með tilfærur okkar, langar
járnstengur úr steypujárni. Höfðum við gert smá rauf í annan end-
ann og beygt út af. Könnuðum við skaflana með stöngunum. Frá-
gangurinn á endanum gerði hvort tveggja í senn að koma í veg
fyrir, að skepnur hlytu meiðsli af, þó að kannað væri með stöng-
inni, og í annan stað festist ull á króknum, ef kind var fyrir. Meg-
inn hluti fjárins gat gengið heim, en nokkrar kindur, sem voru í
fönn (auk þessara fjögurra, sem við grófum) voru svo máttfarnar,
að þess var enginn kostur að þær gengu heim. Gripum við þá til
þess ráðs, að við helltum fyrst ofan í þær heitu brennivínskaffi, sem
við höfðum með okkur, bjuggum um hverja kind á stórum poka
og drógum hana þannig heim á sjálfum okkur. Brekkurnar eru
með nokkurn veginn jöfnum halla og voru allar í einni þilju, svo
að ekki var fyrirstaðan.
Daginn eftir (þriðjudag) var vitjað um ærnar, sem við grófum í
fönn. Var þá ein þeirra dauð, en hinar voru sprækar og gengu heim.
Eins og fyrr segir, var sími ekki lagður hér fram um sveitirnar
fyrr en sumarið 1925. Fréttir voru því lengur að berast en nú. Ég
sé það í dagbók minni, að í hálfan mánuð hafa mér verið að berast
fréttir úr hríðinni.
Hér verður svo að lokum gefið stutt yfirlit um slysfarir og tjón,
sem varð af skaðaveðri þessu hér í Austur-Húnavatnssýslu.
Tvö dauðaslys urðu: Kona varð úti í Skyttudal á Laxárdal og
roskinn maður varð úti á Hnjúkaflóa.
Skyttudalur hefur nú verið í eyði um 8 áratugi. Það býli var