Húnavaka - 01.05.1964, Side 26

24
H Ú N A V A K A
Öllu íorði fenginn er,
fást þess skorðuð merki.
Um loft og' storðið leikur sér
líl í orði og verki.
Endurvakin vorsins blóm
vefa þak á grundir.
Lóur kvaka léttum róm,
leitin taka undir.
Cilóey jós um grund og tún
geisla ljósu flæði.
Speglar ósinn efst frá brún
iðgrænt rósa klæði.
Tengist bjart við blíðu og yl
brúa margt til drögin.
Það er vart jafn viðkvæmt til
sem vorsins hjartaslögin.
Mega lýðir muna hér
margan blíðan vetur.
F.n livergi um víða veriild er
\or, sem prýðir betur.
Stokur.
Skekur Kári skýin grá
skellur bára að dröngum.
Frjósa tárin fölum á
fjólu og smára vöngum.
Gleðin finnst mér gerast naum,
góðs er þrotin hylli.
Hrekst ég eins og' strá með straum
o O
stranda og fjalla milli.