Húnavaka - 01.05.1964, Blaðsíða 49

PÉTUR H. BJÖRNSSON, Móbergi:
GÖNGUR
Vorið 1929 byrjaði ég búskap, og það sama vor eignaðist ég fyrstu
skepnurnar. Ég keypti þá 30 kindur og tvö Iiross. Annan bústofn
átti ég ekki, en var svo heppinn að fá að láni tvær kýr með góðum
kjörurn. Hræddur er ég um, að þetta þætti ekki efnilegt nú á dög-
um, a. m. k. ekki þeim, sem halda því frarn, að til þess að geta byrj-
að búskap í sveit, þurfi menn að hafa minnst eina milljón króna
handa á milli. Ég náði í ágæta jörð, Mjóadal í Laxárdal. Þar má
hafa stórt bú, ef vel er að unnið, enda held ég að flestum bændum
þar hafi búnazt vel.
Þetta vor varð ég 22 ára gamall, en þá hafði ég áður verið í 8 ár
hjá frænda mínum, Hafsteini Péturssyni, bónda á Gunnsteinsstöð-
um.
Þetta haust, 1929, biður Hafsteinn mig að fara fyrir sig í göngur
á Eyvindarstaðaheiði. Þessu hefðu margir gripið fegins hendi, því
að það hefur lengi verið draumur flestra st eitastráka að fá að fara
í göngur. Ég hafði einu sinni áður farið gangnaferð á Eyvindar-
staðaheiði, en þá lent í hríð og versta veðri, svo að mig langaði lít-
ið í aðra slíka og mundi varla hafa gert það fyrir aðra en Hafstein,
en honum vildi ég ekki neita, þar sem ég hafði ekki neitt sérstakt
við bundið, enda þótt ferðin legðist ilia í mig.
Til fararinnar fékk ég tvo ágæta hesta og svo auðvitað nesti og
nýja skó, allt vel útilátið. Lagt var af stað, eins og venjulega, sunnu-
daginn í 22. viku sumars. Earið var thnanlega, svo takast mætti að
ná náttstað ekki mjög seint, en þessi náttstaður var við Ströngu-
kvísl, sem er fremsti áfangastaður gangnamanna á heiðinni.
Mér urðu samferða gangnamenn úr Svartárdal, gekk ferðin ágæt-
lega fram að Ströngukvíslarskála. Við komum þangað nokkuð
snemraa, voru þá margir ókomnir, en voru að tínast fram eftir öllu
kvöldi.