Húnavaka - 01.05.1964, Qupperneq 54

52
HÚNAVAKA
veður og gott að smala. Þann dag var smalað svo nefnt Blöndugil,
en það er eins og nafnið bendir til meðfram Blöndu. Þar eru víða
ókleifir klettar, en á milli grasgeirar, sem smala þarf. Oft er þar
nokkuð af lé, er viðbrugðið ln er.su vænt það er, sem þar gengnr.
Við smöluðum gilið þrír: (luðmundur Jósalatsson, Kinar bróðiv
minn og ég, fannst mér það góð nppbót á það, sem á undan var
gengið, því að mér hefur alltaf þótt gaman að klil'ra í klettnm. Það
fé, sem kemur úr gilinu og í grennd við það er rekið saman í Ruglu-
dalnum, rétt þar sem bærinn hefur áður staðið, en þar var fyrir-
staða, þar sem gilið endar, svo féð rynni ekki lengra út með ánni.
Svo var allur hópurinn rekinn austur yfir hálsinn og saman við
aðalsafnið í hlíðinni á móti Fossum, en þá var áliðið dags.
Stóðið, sem kemur af Iteiðinni, er venjulega réttað þennan dag,
miðvikudaginn, og var það eins í þetta sinn. Féð var réttað daginn
eftir og vakað yfir því um nóttina, því að þá var engin girðing kom-
in eins og nú er.
Það kom í ljós, þegar við komum ofan að Stafnsrétt, að einhverra
liluta vegna vantaði nokkra menn, til þess að vaka yfir fénu um
nóttina. Varð það úr, að við Einar buðumst ti! að gjöra það, með
einhverjum öðrum, sem fengnir voru til. Við vorum reyndar bún-
ir að fá nóg af göngunum, en veðrið var orðið dásamlegt þetta
kvöld, og héldum við að þetta yrði bara ævintýri.
Féð var rekið í Hvamminn, þar sem það er passað í rökkurbyrj-
un og vökumennirnir standa í kringum það með örstuttu millibili,
svo að víst sé að enginn kind missist. Það gekk ágætlega að passa féð,
en líðanin var slæm, því að ekki var langt liðið af nótt. þegar fór
að rigna, eins og hellt væri úr fötu. Þetta hél/.t alla nóttina, og vor-
um við fegnir þegar birta tók af degi og féð var rekið í réttina, en
við lausir úr þessari prísund.
Eitthvað dvöldum við þarna við réttina fram eftir degi, en við
áttum enga kind og fórum því fljótlega heirn á leið, vorum við Ein-
ar komnir um miðjan dag út að Gili í St’artárdal, en þar átti hann
þá heima. A Gili bjó þá Stefán Sigurðsson, lireppstjóri, og kona
hans, Elísabet Guðmundsdóttir.
Við hlutum hinar beztu viðtökur hjá þeim eins og þeirra var von
og vísa. Eftir að liafa þegið þarna ágætar viðtökur, fórum við að
sofa, var þá klukkan 6 að kvöldi. Sváfum við í einum dúr, þangað
til á hádegi daginn eftir eða um 18 klukkustundir, má af því sjá,