Dagblaðið Vísir - DV - 11.03.2011, Blaðsíða 2

2 | Fréttir 11.–13. mars 2011 Helgarblað
Mætir ekki í skólann
vegna eineltis
Frétt-
ir DV
í vikunni
um einelti
hafa vak-
ið mikla
athygli.
Móðir ellefu ára drengs, Berglind
Þorvaldsdóttir, sagði sögu sonar síns í
viðtali við blaðið á mánudag. Berglind
sagði meðal annars að sonur henn-
ar hefði ekki farið í skólann í mánuð
vegna eineltis sem hófst strax í öðrum
bekk. „Hann situr bara heima allan
daginn og grætur. Honum líður bara
hryllilega. Tölvan er hans eini vinur,“
sagði Berglind en sonur hennar hefur
meðal annars verið útskúfaður, lam-
inn og niðurlægður. „Hann er dott-
inn í þunglyndi og er orðinn daufur
og áhugalaus,“ sagði Berglind meðal
annars.
Ofurlaun
bankamanna
DV greindi
frá því á
mánudag að
laun bankastjóra
hefðu hækkað
um 145 prósent
frá árinu 2008.
Áður höfðu
laun fyrrverandi
bankastjóra verið
lækkuð vegna mik-
illar gagnrýni almennings. Á sama
tímabili og laun bankastjóra hækk-
uðu var almennum launahækkunum
frestað. Málið vakti mikla athygli og
talsverða reiði í þjóðfélaginu. „Það er
alveg ótrúlegt að verða vitni að þessu
núna í miðjum kjarasamningum.
Þetta er bara það sem maður hefur
ætíð horft upp á,“ sagði Vilhjálmur
Birgisson, formaður Verkalýðsfélags
Akraness um málið.
Sonur minn
fyrirfór sér
Sigurgeir
Ingimund-
arson fylgdist með
því þegar átta ára
sonur hans lenti í
einelti. Þessu lýsti
Sigurgeir í viðtali
við DV á miðviku-
dag. Eineltið var
stöðugt eftir það,
drengurinn var útskúfaður og niður-
lægður allt þar til skólagöngunni lauk.
Þá fór hann brotinn út í lífið, fullur af
höfnun og minnimáttarkennd. Lífi
hans lauk þegar hann var 21 árs því
hann sá ekki aðra lausn. Núna er sjö
ára sonur hans líka lagður í einelti og
Sigurgeir er ráðalaus.
Sigurgeir féllst á að segja sögu sína
eftir að Berglind Þorvaldsdóttir
sagði sögu sína en þau voru lengi
nágrannar.
Fréttir vikunnar í DV
Fréttir | 3
Mánudagur 7. mars 2011
FER EKKI Í SKÓLA
VEGNA EINELTIS
hvort fólk myndi vilja láta koma svona
fram við sig svara allir neitandi og segj-
ast ætla að grípa í taumana en það er
ekkert gert. Hann hefur verið aleinn
hér heima í rúman mánuð. Það hefur
ekki komið barn að spyrja eftir honum.“
Vinirnir snerust gegn honum
Eineltið hefur ekki alltaf verið svona
slæmt. Í fyrra var nánast allt fallið í ljúfa
löð og drengurinn var búinn að eignast
tvo góða vini. „Þetta var farið að ganga
rosalega vel og það var spurt eftir hon-
um nánast á hverjum degi.
Ég veiktist svo aftur, fékk nýrna-
steina og þurfti að fara í aðgerðir.
Þannig að við fluttum aftur í bæinn
í níu mánuði. Á þeim tíma fór hann
stundum að heimsækja þessa vini sína
og það var mikil gleði þegar við fluttum
aftur í Hveragerði.
En það var eins og við værum smit-
andi veirusjúklingar þegar við kom-
um og þessir strákar hafa ekki látið sjá
sig, enda hef ég fengið að heyra það frá
þessum fjölskyldum að strákarnir megi
ekki koma inn á heimilið. Þetta er svo
niðurlægjandi fyrir okkur og ekki síst
hann. Eftir öll þessi ár skil ég þetta ekki.“
Í hálfgerðu stofufangelsi
„Ég fer ekki einu sinni út úr húsi því
mér líður svo illa og hann gerir það
ekki heldur. Hann situr bara heima all-
an daginn og grætur. Honum líður bara
hryllilega. Hann á enga vini. Tölvan er
hans eini vinur. Ég reyni að halda hon-
um félagsskap og fara með honum í
sund eða göngutúr en þá keyrum við
til Reykjavíkur til þess að gera það. Við
gerum það ekki hér. Allt hér skapar ótta
og óöryggi hjá honum.“
Á meðan hann gekk í skóla svaf
hann lítið vegna kvíða en núna er
óregla kominn á svefninn. „Hann fer
seint að sofa og sefur fram eftir. Hann
er ekki vanur þessari óreglu og kann
því illa. Hann borðar allt of mikið og
sækir huggun í mat. Hann er dottinn
í þunglyndi og er orðinn daufur og
áhugalaus. Enda er hann algjörlega
félagslega einangraður, eins og það er
mikið af krökkum hérna. Það er varla
annað hægt en að líkja þessu við stofu-
fangelsi.“
Dauðans alvara
„Núna á þessi barnasálfræðingur að
mæla kvíðann í honum og vinna með
hann. Ég get ekki séð að það eigi að
opna umræðuna. Það þarf að ræða
þetta, bæði í skólanum og inni á heim-
ilunum því þetta hlýtur að koma það-
an.
En ég er ekki að segja að það hagi
allir sér svona, þeir sem gera það vita
hverjir þeir eru og geta tekið þetta til
sín. Framkoma þeirra hefur verið virki-
lega ljót. Og ég get ekki þagað yfir því
því þetta er dauðans alvara. Ég veit til
þess að í fyrra frömdu þrjú börn sjálfs-
víg eftir einelti.“
Fórnarlamb Hefur ekki farið í skólann í Hveragerði í mánuð eftir að hafa verið útskúfað af
öðrum börnum. MYND RÓBERT
REYNISSON
Ingibjörg Pálmadóttir, athafnakona
og eiginkona Jóns Ásgeirs Jóhann-
essonar, segir að fyrirtækin tvö sem
hún á hér á landi, fjölmiðlafyrirtæk-
ið 365 og 101 Hótel við Hverfissgötu í
Reykjavík, hafi gengið í gegnum fjár-
hagslega endurskipulagningu og séu
í skilum. Samkvæmt þessu svari Ingi-
bjargar bendir því ekkert annað til en
að hún haldi þessum tveimur eign-
um sínum í kjölfar skuldauppgjörs
við lánardrottna sína.
Orðrétt segir Ingibjörg í svari sínu
við spurningum DV sem blaðið sendi
hennni í kjölfar frétta þess efnis að
skilanefnd Landsbankans hefði leyst
til sín íbúð í hennar eigu í New York
sem metin er á 2,5 milljarða króna:
„Þau fyrirtæki sem ég á á Íslandi 101
Hotel og 365 hafa gengið í gegnum
endurskipulagningu og hafa staðið í
skilum.“
Tilefni spurninga DV var meðal
annars að komast að því hvað yrði
um umræddar eignir Ingibjargar hér
á landi og hvort hún myndi missa
þær í skuldauppgjöri sínu við gamla
Landsbankann. Svo virðist hins veg-
ar ekki vera og segir Ingibjörg jafn-
framt að skilanefnd Landsbankans
tengist ekkert rekstri 365: „Skila-
nefnd LI hefur ekkert með 365 að
gera svo það sé skýrt.“
Ingibjörg: Íbúðin ekki veðsett
Ingibjörg segir að íbúðin í New York
sem skilanefnd Landsbankans leysti
til sín hafi ekki verið veðsett, öfugt
við það sem fram hefur komið í fjöl-
miðlum um íbúðina. Ástæða þess
að Landsbankinn, sem lánaði Ingi-
björgu og Jóni Ásgeiri fyrir íbúðinni
árið 2007, tók yfir íbúðina er því ekki
sú að bankinn hafi leyst til sín veð
sitt heldur sú að Ingibjörg hafi lát-
ið bankann fá íbúðina í umræddu
skuldauppgjöri sínu við bankann.
Um þetta segir Ingibjörg: „Íbúð-
in var ekki veðsett. Það er einfalt að
sjá það í opinberum gögnum í NY.
Ég hef gert upp allar mínar skuld-
bindingar við Landsbankann í formi
eigna og peningagreiðslna.“
Ingibjörg virðist því hafa lokið
við uppgjör skulda sinna við gamla
Landsbankann.
Greiddi 800 milljóna lán
Ingibjörg segir að skíðahótelið í
Courchevel í Frakklandi, sem var í
eigu félags Ingibjargar 101 Chalet,
hafi verið selt í fyrra og andvirðið
runnið til skilanefndar Glitnis. Skál-
inn var auglýstur til sölu í frönskum
fjölmiðlum haustið 2009. „Sama er
að segja um skíðahótelið marg um-
rædda í Frakklandi. Það var selt á
síðasta ári og ég greiddi Glitni allt
lánið ásamt vöxtum,“ segir Ingibjörg.
Líkt og komið hefur fram í fjöl-
miðlum lánaði Glitnir félaginu
Gaumi, sem var í eigu Jóns Ásgeirs
og tengdra aðila, 11,5 milljónir evra,
tæpa tvo milljarða króna á núvirði,
fyrir skíðaskálanum árið 2008. Skál-
inn var þá í eigu BG Denmark sem
var dótturfélag Gaums. Jón Ásgeir
hefur sjálfur sagt í fjölmiðlum að
Glitnir hafi lánað fyrir skálanum án
veða en þetta lán Glitnis hefur verið
deiluefni í málaferlum slitastjórnar
Glitnis gegn Jóni Ásgeiri í New York.
Eignarhaldið á skálanum var svo
fært frá Gaumi yfir í félag Ingibjarg-
ar, 101 Chalet, sumarið 2008. 101
Chalet fékk þá 800 milljóna króna
yfirdráttarlán frá Glitni til að kaupa
skíðaskálann, líkt og fjallað er um í
skýrslu rannsóknarnefndar Alþing-
is. Skálinn var þá seldur á 2,3 millj-
arða króna og var lánið frá Glitni því
aðeins hluti af fjármögnuninni, hinn
hluti hennar kom frá Landsbankan-
um og belgíska bankanum Fortis.
Samkvæmt svari Ingibjargar hef-
ur hún því væntanlega gert upp um-
rætt 800 milljóna króna lán við Glitni
eftir að skálinn var seldur í fyrra.
Ingi Freyr Vilhjálmsson
fréttastjóri skrifar ingi@dv.is
„Ég hef gert upp
allar mínar skuld-
bindingar við Lands-
bankann í formi eigna
og peningagreiðslna.
SKÍÐASKÁLI
INGIBJARGAR
SELDUR UPP
Í SKULDIR
n Ingibjörg Pálmadóttir segir 365 og 101 Hótel
standa í skilum n Segir íbúðina í New York ekki hafa
verið veðsetta Landsbankanum n Ingibjörg segir
skíðaskálann í Frakklandi hafa verið seldan í fyrra
Greiddi Glitni 800 milljónir
Skíðaskáli Ingibjargar í Courche-
vel í Frakklandi hefur verið
seldur upp í skuldir.
F r j á l s t , ó h á ð d a g b l a ð
Sigurgeir ingimundarSon grætur Son:
9.–10. MARS 2011 29. tbl. 101. árg. leiðb. verð 395 kr. MIÐVIKUDAGUR oG FIMMTUDAGUR
Fréttir 12–13
n Fór brotinn út í lífið eftir einelti
n „Sonur minn fyrirfór sér“
n Annar sonur er þolandi eineltis
n Á aðeins einn vin í skólanum
n ofsækjendur settu
skít í skólatöskuna
eiturefni
flýta
kynþroSkanum
Strákarnir í
hefndarhug
ÍSlAnd –
ÞýSkAlAnd:
Kapphlaup
um Bláfugl
n Glitnir selur flugfélag
Einar Bárðarson:
undir
eftirliti
þjóðarinnar
OBama
svíKur
enn lOfOrð um
guantanamO
Sport 24–25
Fólk 26
Erlent 16
Fréttir 4
BOðin áfallahjálp
eftir 28 ár n
Guðbrandur
Haraldsson missti
dóttur sína í krapaflóði Fréttir 10–11
eineltið
Drap
sOn minn
SiGuRBjöRn Guðni
SiGuRGEiRSSon
f. 1 . 1 2 . 1 9 8 1 – d . 2 . 9 . 2 0 0 3
n „Börn eru svo berskjölduð“
Neytendur 14
n launaskrið í Glitni og Arion
banka nær ekki til óbreyttra
Fréttir 2–3
Topparnir
fá himinháar
hækkanir
1 2 3
Opið virka daga kl. 9 -18
og á laugardögum kl. 11 - 16
Stórhöfða 25 • Sími 569 3100 • eirberg.is
AIR-O-SWISS
rakatækin
Bæta rakastig og vinna gegn:
• Slappleika og þreytu
• Höfuðverkjum
• Augnþurrki
• Astma
Auka vellíðan og afköst
Verð 23.950 kr.
Íslendingurinn Friðrik Friðriksson var
hækkaður í tign og gerður að ofursta í
Bandaríkjaher við hátíðlega athöfn í
San Diego í síðastliðnum mánuði.
Friðrik er 41 árs og hefur frá unga
aldri þjónað í Bandaríkjaher. Hann er
kvæntur og á tvö börn.
Friðrik er sonur hjónanna
Jónasar Friðrikssonar og Valgerðar
Gunnarsdóttur sem fluttu fyrir
áratugum til Bandaríkjanna og eru
búsett í Seattle við vesturströndina.
Þau eiga tvo aðra uppkomna syni
auk Friðriks. Friðrik Þorvaldsson,
afi Friðriks ofursta, var kunnur
umboðsmaður Akraborgar í
Borgarnesi á meðan skipið var í
föstum siglingum milli Reykjavíkur,
Akraness og Borgarness.
Hátíðleg athöfn
Árni Gunnarsson, fyrrverandi
þingmaður og forstjóri Heilsuhælisins
í Hveragerði, er móðurbróðir Friðriks
ofursta og var hann viðstaddur
athöfnina í herstöð landgönguliðs
Bandaríkjahers í Pendleton 4. febrúar
síðastliðinn. „Friðrik gegnir stöðu
sinni af trúmennsku og uppsker
samkvæmt því. Einkunnarorð
bandarískra landgönguliða eru
„Semper Fi“ sem merkir ávallt trúr
eða þar um bil. Ég er ekki viss um
að þeim líki vel að einhver Jón stóri
á Íslandi sé að nota þetta mottó í
óljósum tilgangi. Þetta er þeim mjög
heilagt,“ segir Árni.
Eins og myndirnar bera með sér
var athöfnin bæði formleg og hátíð-
leg þegar Friðrik var hækkaður í tign.
„Friðrik var gerður þarna að ofursta
yfir stóru herfylki, sem telur þúsundir
hermanna. Það nefnist 3 D Battalion
1st Marines. Þetta var mikil athöfn
með lúðrablæstri og formlegheitum.
Foreldrar og bræður Friðriks voru
einnig viðstödd athöfnina ásamt öðr-
um vinum og ættingjum. Friðrik gekk
í skóla ytra og las sagnfræði. Hann
snéri sér að hermennskunni upp úr
tvítugu af mikilli alvöru og var við
ýmsa herskóla bæði sem nemandi og
kennari.“
Friðrik hefur verið löngum
stundum í Írak og Afganistan og verið
með herflokkum sem stundum hafa
unnið handan við víglínu óvinanna.
„Ég kann ekki þessa sögu vel en veit að
í hernum var hann iðulega kallaður út
um miðjar nætur í verkefni sem leynd
hvílir yfir eins og gengur,“ segir Árni.
Gætti öryggis Bandaríkjaforseta
„Það kann einnig að þykja forvitnilegt
að Friðrik var yfirmaður öryggissveitar
Bandaríkjaforseta, meðal annars í
Camp David, um nokkurt skeið. Í
starfi sínu kynntist hann George W.
Bush, fyrrverandi forseta, og ég veit
til þess að þeir skokkuðu saman. Það
var meira að segja svo að eitthvert
árið héldu þau jól í Camp David með
forsetanum. Til er mynd af dætrum
Friðriks með forsetanum. Annars veit
ég ekkert um vinskap þeirra Bush og
Friðriks. Það verður að hafa hugfast
að Friðrik bar ábyrð á öryggi forsetans
á þessum stað og þessum tíma.“
Friðrik var nýlega kominn heim frá
Afganistan þegar hann var hækkaður
í tign og gerður að ofursta. „Hann
var löngum stundum í Afganistan og
vann þar ýmis verk, meðal annars
við uppbyggingu skólahúsa. Hann
var sem sagt ekki alltaf í stríði og
stjórnaði ýmsum verkefnum og jafnvel
félagslegum aðgerðum. Það hefur
áreiðanlega haft áhrif á frama hans og
framgöngu í Afganistan að hann hefur
vald á persnesku, helsta tungumáli
íbúanna þar í landi.“
Árni segir að Friðrik sé stoltur af
uppruna sínum og komi oft til landsins.
„Hann er eiginlega Íslendingur alveg
frá toppi til táar og hreykinn af sínu
landi,“ segir Árni, en hann er nokkuð
viss um að enginn Íslendingur hafi
náð eins langt upp metorðastigann í
Bandaríkjaher og Friðrik.
n Friðrik Friðriksson er íslenskur ofursti í Bandaríkjaher n Var hækkaður í tign við hátíðlega
athöfn í San Diego í síðasta mánuði n Annaðist öryggi Georges W. Bush, fyrrverandi
Bandaríkjaforseta, um skeið n Hefur verið langdvölum í Afganistan og talar persnesku
ÍSLENSKUR
VINUR BUSH
OFURSTI Í
BANDARÍKJAHER
„ Í starfi sínu
kynntist
hann George W.
Bush, fyrrverandi
forseta, og þeir
skokkuðu saman.
Skokkarar í skóginum Friðrik og Bush á hlaupabrautinni í skóginum við Camp David.
Jóhann Hauksson
blaðamaður skrifar johann@dv.is
2 | Fréttir 7. mars 2011
Mánudagur
Þegar sonur Berglindar Þorvaldsdótt-
ur varð níu ára bauð hann bekknum
í afmælis veislu. Þegar dagurinn rann
upp settist hann út á tröppurnar fyr-
ir framan heimilið sitt í Hveragerði og
beið spenntur eftir gestunum. Enginn
hafði boðað forföll en drengurinn sat
lengi og beið án þess að nokkuð bólaði
á gestunum. Að lokum kom einn strák-
ur, en aðrir létu ekki sjá sig. Hann er nú
orðinn ellefu ára gamall og hefur ekki
mætt í skólann í mánuð. Hann er búinn
að fá nóg af eineltinu.
Laminn með spýtu
Eineltið hófst í öðrum bekk segir Berg-
lind Þorvaldsdóttir móðir hans. „Það
var allt gott í fyrsta bekk. En í öðrum
bekk snerust börnin gegn fjölskyld-
unni hans. Þá vildi enginn koma heim
til hans og enginn vildi leika við hann.
Fötin voru rifin utan af honum, honum
var hent í poll og hann var laminn með
spýtu. Hann er stór eftir aldri og hefur
alltaf verið sterkur en hann lét berja sig í
hakkabuff af því að það er ekkert ofbeldi
í honum. Hann er svo góður strákur.“
Undanfarið hefur líkamlegt ofbeldi
ekki verið eins mikið. Það var meira
þegar hann var yngri. Núna er bara pot-
að í hann og þá í bókstaflegri merkingu.
Krakkarnir pota í hann með fingrunum
og gera það alla daga, allan daginn, í
tímum, á göngunum og í frímínútum.
Hann er líka kallaður illum nöfnum,
fær að heyra það að hann tali asnalega,
sé skrýtinn, auli og fituklessa. „Hann
þurfti að fá talþjálfun og honum var
strítt á því. Svona hefur þetta alltaf ver-
ið. Það er allt notað gegn honum.“
Umtöluð fjölskylda
Berglind flutti til Hvergerðis í kringum
árið 2000. Þá var hún í krabbameins-
lyfjameðferð og illa haldin vegna þess.
„Ég var svo veik að ég vildi bara vera í
friði frá fólki og búa í litlu samfélagi þar
sem börnin mín væru örugg. En það fór
nú ekki svo vel. Ég var veik í þrjú ár og
sögurnar gengu allan tímann. Ég var á
miklum lyfjum og þurfti að sprauta mig
einu sinni í viku og þegar ég sást koma
út úr apótekinu með sprautunálar var
ég stimpluð sprautufíkill. Ég missti hár-
ið og var ekkert sæt, en ég var líka veik
og gat líka varið mig á þessum tíma.“
Hún segir að um leið og hún hafi
flutt í bæinn hafi umtalið byrjað. „Við
erum dökk yfirlitum og við erum all-
ar með mikið og hrokkið hár stelpurn-
ar en við erum ekkert öðruvísi en aðr-
ar fjölskyldur. En við höfum aldrei náð
að samlagast samfélaginu hérna. Ég er
óvirkur alkóhólisti en hef verið edrú frá
því að hann fæddist þannig að það er
ekki hægt að setja út á það. Ég veit ekki
af hverju það er alltaf verið að baktala
mig og mína fjölskyldu. Ein mamm-
an sagði að barnið sitt mætti ekki vera
heima hjá mér því ég reyki svo mikið,
en ég reyki ekki.“
Í stöðugri vörn
„Það gengu alls konar lygasögur um
mig, að ég væri fíkniefnasali, dópisti og
fyllibytta og bara nefndu það. Ég varð
fyrir stöðugum árásum fyrstu árin og
börnin auðvitað í leiðinni því önnur
börn áttu ekki að leika við mín börn.
Mér finnst eins og fólk sé stöðugt að
fylgjast með mér þannig að ég þurfi að
vera í vörn og svara til saka ef mér verð-
ur á. Mér líður alltaf eins ég sé söku-
dólgur.
Það var búið að ljúga svo miklu upp
á okkur að félagsmálanefnd og lögregl-
an gengu í málið og fylgdust með okk-
ur. Ég lét það viðgangast af því að ég var
skíthrædd við þetta fólk og fannst það
í raun betra en að liggja undir þessum
grun.
Samt notar þetta fólk sömu gælu-
nöfn á mig og vinir mínir og vanda-
menn. Ég væri alveg glöð yfir því að
fólk gerði það ef það væri vegna þess að
því líkaði við mig, en ekki á meðan það
baktalar mig og kemur illa fram við fjöl-
skylduna.“
Systurnar lentu líka í einelti
Drengurinn er ein af fjórum börnum
Berglindar. Hún á þrjár eldri dætur og
tvær þeirra stunduðu líka nám í grunn-
skólanum í Hveragerði. Þær voru líka
lagðar í einelti á sínum tíma. „Þetta er
þriðja barnið mitt sem lendir í þessu
og ég er búin að fá nóg. Yngri systkini
þeirra sem lögðu dætur mínar í einelti
eru nú að leggja son minn í einelti.“
Báðar dætur mínar lentu í nauðgun,
annarri var nauðgað af þremur mönn-
um en hinni var nauðgað af hljómsveit-
arstrák sem hlaut þriggja ára fangelsis-
dóm fyrir. Það er eins og þeim hafi verið
útskúfað fyrir það. Ég fékk að heyra að
yngri dóttir mín væri ekki nógu góð fyr-
irmynd fyrir hina krakkana fyrst hún
hefði lent í þessu svona ung. Hún var
svo send í annan skóla. Ég var svo lokuð
fyrir því sem var að gerast að ég hélt
kannski að það væri betra fyrir hana en
eftir á að hyggja held ég að þetta hafi
snúist meira um ímyndina en veit að
auðvitað myndu allir þræta fyrir það.“
Skólavistin eyðilögð
Stelpurnar flosnuðu báðar úr skóla út
af brjálaðri vanlíðan. „Hárið á þeim
var klippt, þær voru málaðar fárán-
lega og klæddar asnalega. „Eldri dótt-
ir mín leiddist út í fíkniefnaneyslu og
er mjög illa stödd í dag þannig að ég er
með barnið hennar. Sú yngri fór aldrei
sömu leið, hún var aldrei í neinu rugli
en félagsmálanefnd tók hana samt fyrir
og var alltaf að senda hana í vímuefna-
próf. Hún var send á milli skóla og í hin
og þessi úrræði en það var aldrei tekið á
eineltinu, öðruvísi en með því að senda
þær hingað og þangað.
Í raun finnst mér eins og skólavist
allra barna minna hafi verið eyðilögð.
Stelpunum leið svo illa í skólanum að
þær hata skóla og geta ekki hugsað sér
að fara í nám. En hann hefur staðið sig
vel og hefur vilja til þess að læra. Hann
vill mennta sig, fara í framhaldsskóla og
háskóla en það er verið að eyðileggja
þetta fyrir honum.“
Stóð einn
Drengurinn bar harm sinn lengi í
hljóði. En fyrir rúmum mánuði brotn-
aði hann alveg niður og greindi frá
ástandinu í skólanum. Eftir það mætti
hann í skólann í eina eða tvær vikur og
var þá kallaður út úr bekknum til þess
að ræða við ráðgjafa. „Hann var spurð-
ur að því hvernig honum liði og í kjöl-
farið var komið upp svokölluðu stuðn-
ingskerfi fyrir hann. Mér var sagt að
hann hefði öryggisnet í kringum sig en
ég treysti því ekki þannig að ég fylgdist
sjálf með honum úr fjarska án þess að
nokkur vissi af því.
Enda kom það í ljós að á sama tíma
og hann átti að hafa þetta öryggisnet úti
í frímínútum stóð hann yfirleitt einn
einhvers staðar á milli trjánna og lét lít-
ið fyrir sér fara. Hann brotnaði síðan al-
veg saman og hefur ekki farið í skólann
síðan því hann sá að þetta hefði aldrei
hætt.“
Afskiptaleysi skólans
Berglind er vægast sagt ósátt við það
hvernig skólinn meðhöndlaði málið.
„Það er skólaskylda í landinu en dreng-
urinn minn treystir sér ekki í skólann og
skólinn hefur lítið sem ekkert brugðist
við því.
Það var haldinn fundur með for-
eldrum sem ég fékk ekki að sitja. Ég
hef ekki fengið fund með foreldrum því
þeir vilja ekki tala við mig. Það hefur að-
allega verið einn strákur sem stendur
fyrir þessu og einhverjar bullur í kring-
um hann en honum hefur aldrei verið
vísað úr skólanum. Mér var sagt að það
hefði verið rætt við foreldra hans en
meira fékk ég ekki að vita, eins og mér
kæmi það ekki við.
Einu sinni var hringt úr skólanum
og sagt að hans væri saknað. Það er
nú allur söknuðurinn, ef þeir gera ekki
meira en þetta.“
Leitaði til menntamála-
ráðuneytisins
Það er þó ekki eins og Berglind sitji
þegjandi og hljóðalaust yfir ástandinu.
Hún hefur reynt að ræða við skólastjór-
ann, félagsmálayfirvöld, bæjarstjórann
og jafnvel farið í menntamálaráðuneyt-
ið. „Ég get ekki séð að skólastjórinn taki
mark á neinu sem ég segi. Mér líður
eins og ég sé að tala við tóma tunnu.
Það var ekki fyrr en eftir að ég fór í ráðu-
neytið að eitthvað fór að gerast og hann
var boðaður til barnasálfræðings í vik-
unni. Ég er búin að gera allt brjálað því
það er mín von að ekkert annað barn
þurfi að lenda í þessu.
En ég stórefa að sonur minn fari
aftur í þennan skóla. Ég veit bara ekk-
ert hvað við eigum að gera. Ég ætla að
flytja héðan og setja hann í einkaskóla
næsta vetur en fram að því vill ég fá
heimakennslu. Ég hef fengið þau svör
að það sé erfitt að mæta því en ég trúi
því ekki að það eigi að halda áfram að
pína barnið þarna niður frá.“
Hætt að geta grátið
Fyrst og fremst vill hún opna umræðu
um einelti. Umræðu sem þykir sjálf-
sögð og allir taka þátt í. Að kennarar
og foreldrar uppfræði sig um einelti og
ræði við börnin um virðingu. „Það veit
enginn hvað það er að lenda í einelti
fyrr en hann hefur lent í því sjálfur. Það
er ekki hægt að lýsa því hvernig það er.
Manni líður bara hörmulega.
Ég er fullorðin kona og get tekist á
við það sem sagt er um mig en auðvit-
að hef ég oft grenjað undan sögum sem
eiga ekki við rök að styðjast. En ég er
hætt að geta grátið yfir þessu. Ég er orð-
in ísköld gagnvart þessu fólki og ætla
bara að flytja héðan. Ég get þetta ekki
lengur og ætla ekki að bjóða syni mín-
um upp á þetta. Við erum bæði niður-
brotin og asnaleg eftir þetta, okkur líð-
ur öllum svo illa. En fyrst og fremst er
þetta erfitt fyrir hann. Þau urðu alltaf
þyngri skrefin í skólann þar til honum
var öllum lokið.“
Ömurleg skólaskemmtun
Hún tekur dæmi af mótlætinu sem
þau hafa mætt. Fyrr í vetur var skóla-
skemmtun fyrir sjöttu bekkinga. Í stór-
um sal sátu foreldrar og börn og ræddu
saman. „Við sátum ein við borð í miðj-
um salnum. Það þekktu okkur allir en
það heilsaði okkur enginn. Þetta end-
aði með því að sonur minn hljóp grát-
andi út og ég á eftir honum. Þá hét ég
mér því að fara aldrei aftur á skóla-
skemmtun í þessum skóla. En þetta
er bara eitt dæmi af mörgum, þetta er
alltaf svona og þessi framkoma er bara
ömurleg. Vægast sagt.
Þess vegna þurfa kennarar að ræða
við krakkana og sýna þeim í verki að
það eigi allir rétt á sér og það eigi að
bera virðingu fyrir öllum. Þegar ég spyr
„Hann er stór
eftir aldri og
hefur alltaf verið sterkur
en hann lét berja sig í
hakkabuff af því að það
er ekkert ofbeldi í honum.
n Ellefu ára drengur hefur ekki mætt í skóla í mánuð
n Eineltið hófst í öðrum bekk n Útskúfaður, laminn og
niðurlægður n Situr einn heima, óöruggur og hræddur
n Bað ráðuneytið um hjálp n Vill fá heimakennslu
Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir
blaðamaður skrifar ingibjorg@dv.is
Berglind Þorvaldsdóttir Er afar ósátt
við hvernig skólinn hefur tekið á máli sonar
hennar og eineltinu sem hann hefur sætt.
MYND RÓBERT REYNISSON