Dagblaðið Vísir - DV - 16.09.2011, Síða 26

26 | Viðtal 16.–18. september 2011 Helgarblað
Þ
að er góð tilfinning,“
segir Illugi um það
hvernig það sé að setj­
ast á þing að nýju.
Hann tók sér frí frá
þingstörfum eftir að skýrsla
rannsóknarnefndar Alþing­
is kom út en þar var lagt til að
málefni peningamarkaðssjóða
yrðu send til frekari rannsókn­
ar hjá sérstökum saksóknara
en Illugi sat í stjórn hjá Sjóði
9 í Glitni. Hann ákvað þá að
stíga til hliðar en segir það
ekki hafa verið auðvelt. „Það
var ekkert gamanmál að taka
þá ákvörðun að stíga til hlið­
ar. Hún var ekki auðveld en
ég var fljótur að taka hana. Ég
var úti í Noregi þegar skýrsl­
an kom fram. Ég kom heim á
miðvikudegi, ef ég man rétt, og
var búinn að taka ákvörðun á
fimmtudegi og tilkynnti hana á
föstudegi. Ég vildi taka ákvörð­
unina hratt og ég vildi taka
hana sjálfur og ekki undir ein­
hverri pressu. Niðurstaða mín
var sú að ég vildi ekki starfa á
Alþingi með þá óvissu yfir mér.
Það væri rangt.“
Sérstakt að vera með
foreldrana í skólanum
Illugi hafði starfað á þingi frá
kosningum 2007 áður en hann
steig til hliðar og tók sér launa­
laust leyfi frá þingstörfum í
apríl árið 2010. Hann hafði
hins vegar tengst stjórnmálun­
um í lengri tíma og var á tíma­
bili meðal annars aðstoðar­
maður Davíðs Oddssonar,
þáverandi forsætisráðherra.
En að byrjuninni. Illugi er
borinn og barnfæddur Siglfirð­
ingur og ólst upp á Siglufirði
fram á unglingsaldur. „Pabbi
var skólastjóri og mamma var
kennari. Ég ólst upp við það
að vera í skóla með foreldrum
mínum á daginn,“ segir hann
og kemur sér um leið hagan­
lega fyrir í rauðum sófa á heim­
ili sínu og eiginkonu sinn­
ar, Brynhildar Einarsdóttur,
á Ránargötunni í Reykjavík.
Hann fær sér kaffisopa og
heldur áfram: „Það var auð­
vitað svolítið sérstakt stund­
um að vera alltaf með foreldra
sína í skólanum. Það var samt
aldrei neitt sem olli manni
neinum vandræðum. Ég var
alla vega meðvitaður um að
maður ætti að vera hlýðinn og
góður við kennarana.“
„Ég var mikið í fótbolta og
þessu öllu. Ég átti mjög venju­
lega og góða æsku og var hepp­
inn því amma og afi bjuggu
líka á Siglufirði. Ég var mikið
hjá þeim og það eru mikil for­
réttindi að hafa fengið að alast
upp við það.“
Valdi sér stað fyrir vestan
Þegar hann var fjórtán ára
flutti fjölskyldan til Hafnar­
fjarðar. „Við fluttum í Hafnar­
fjörðinn þar sem ég tók síðasta
bekk grunnskólans og fór svo í
Menntaskólann í Reykjavík.“
Hann viðurkennir að það
hafi ekki verið auðvelt að
flytja frá heimabænum á þess­
um aldri. „Mér fannst ekkert
skemmtilegt að fara frá Siglu­
firði. Þar voru allir vinir manns
og manni fannst þetta heilmik­
ið rask en auðvitað hefði hvort
eð er komið að því ári síðar. Ef
við hefðum ekki farið suður
þá hefði ég farið í Mennta­
skólann á Akureyri og flutt þá
burt. Í MR eignaðist ég marga
góða vini og þetta var mjög
skemmtilegur tími.“
Sumarið áður en hann flutti
í bæinn hafði hann unnið í
fiski á Siglufirði. Fyrsta sum­
arið í menntaskóla fór hann
aftur í fiskvinnslu en þá á allt
öðrum stað á landinu. Þar bjó
gamall herbergisfélagi föð­
ur hans úr MA en sá maður
átti eftir að hafa mikil áhrif á
líf Illuga. „Fyrsta sumarið eft­
ir að ég flutti suður þá fór ég
vestur á Flateyri að vinna. Ég
gat fengið vinnu þar því þar
bjó vinur pabba míns, Einar
Oddur Kristjánsson, sem var
framkvæmdastjóri í frystihús­
inu. Eftir þetta fór ég öll sumur
á mínum menntaskóla­ og há­
skólaárum vestur að vinna og á
því vissar rætur að rekja þang­
að líka. Það má eiginlega segja
að ég sé fyrst frá Siglufirði en
hafi svo valið mér þennan stað
fyrir vestan.“
Kvótakerfi án framsals
eins og vængjalaus flugvél
Lífið í sjávarþorpinu Flateyri
var öðruvísi en Illugi hafði
áður kynnst. „Ég var svo hepp­
inn að ég náði svona í endann
á síðustu árum farandverka­
mannatímans. Maður var að
vinna á sumrin með fólki sem
fór um landið á hverju ári og
elti fiskinn. Það var mjög sér­
stakur heimur og margir eftir­
minnilegir karakterar sem
maður kynntist. Ég sé eigin­
lega eftir því enn þann dag í
dag að hafa ekki gengið um
með myndavél,“ segir hann og
skellir upp úr. „Þetta er heimur
sem er svolítið horfinn. Þetta
breyttist síðan mjög mikið á
árunum í kringum 1990. Þá
minnkuðu sveiflurnar og það
komu ekki þessir miklu toppar
sem buðu upp á mikla vinnu.
Svo minnkaði líka þorskveiðin
og svo voru það auðvitað
tækniframfarirnar sem spiluðu
líka inn í.“
Það var á þessum árum
sem það varð leyfilegt að selja
aflaheimildir. Afstaða Illuga
til kvótans er skýr. Hann vill í
grunninn hafa fyrirkomulagið
í sem líkastri mynd og það er
í dag. „Það eru sterk rök fyrir
því að ef þú ert með takmark­
aða auðlind sem þú hefur op­
inn aðgang að þá verður auð­
lindinni sóað og það var það
sem var að gerast í sjávarútvegi
á Íslandi. Um leið og menn
horfðust í augu við vandann
og sögðu að það þyrfti að tak­
marka aðgengið þá varð til ein­
hvers konar kvótakerfi. Ef það
á að virka þá er mjög mikil­
vægt að hægt sé að kaupa og
selja veiðiheimildir. Ég man
að tengdafaðir minn sem
var ekkert endilega ánægð­
ur með hvernig kvótakerf­
ið var uppbyggt var þó mjög
þeirrar skoðunar að það þyrfti
að heimila framsal aflaheim­
ilda. Kvótakerfi án framsals,
Viktoría
Hermannsdóttir
viktoria@dv.is
Viðtal
Þingmaðurinn og sjálfstæðismaðurinn
Illugi Gunnarsson sneri til baka á Alþingi
í vikunni eftir að hafa verið í launalausu
leyfi frá störfum síðan í apríl 2010. Hann
kemur aftur til starfa fullviss um sakleysi
sitt. Tengdafaðir hans var bráðkvaddur fyrir
aldur fram og Illugi segir það hafa verið
einkar átakanlega reynslu. Hann segir það
hafa verið mikil forréttindi að vinna fyrir
Davíð Oddsson, en einnig krefjandi reynsla.
Hann hugsar hlýlega til sumranna í fisk-
verkun á Flateyri enda hafi hann þar snúist
til hægri í stjórnmálum.
„Davíð er mjög
magnaður
persónuleiki.
Missti tengdaföður
sinn og náinn vin
„Stundum er fólk
gráðugt, þröngsýnt
eða ósanngjarnt og við
því er að búast.
Heiður að vinna fyrir Davíð
Illugi starfaði sem aðstoðarmaður
Davíðs í nokkur ár. Hann segir það
hafa verið mikinn heiður enda sé
Davíð magnaður persónuleiki.
mynDir gunnar gunnarSSon