Dagblaðið Vísir - DV - 20.06.2014, Síða 34

Dagblaðið Vísir - DV - 20.06.2014, Síða 34
Helgarblað 20.–23. júní 201434 Fólk Viðtal um Leonardo. Bæði hlutu dúndur- dóma. „Hvað um Leonardo gerð- ist á geðveikrahæli og ég lék mann sem kunni allar óperur. Ég fékk svo rosalega góða dóma, það var yndis- legt. Síðan er Ást mjög eftirminni- legt en það er síðasta verkið sem ég lék á sviði. Þar lék ég á móti Krist- björgu Kjeld. Ég var fenginn óvænt til þess að leika aðalhlutverkið í því. Það var verið að prófa Ragga Bjarna fyrir hlutverkið en Raggi sagði: „Ég er enginn leikari, ég nenni ekki að standa í þessu, prófið þið bara Magga Óla,“  segir hann og leikur vin sinn Ragga aftur með miklum tilþrifum. „Ég átti að fara með lítið hlutverk í Ást en svo fékk ég símtal frá Gísla Erni Garðarssyni leikstjóra þar sem hann býður mér hlutverkið. „Ég spyr hvort hann sé brjálaður, ég á móti Kristbjörgu. Ég er ekki maður til að leika á móti þessari dívu.“ Engu að síður sló hann til. „Ég gleymi ekki fyrstu æfingunni, ég var svo stressað- ur,“ segir hann. Verkið gekk vonum framar, var sýnt 95 sinnum fyrir fullu húsi og hefði getað gengið lengur. „Ég er mjög þakklátur fyrir að Gísli hafi gefið mér þennan séns. Það var mikið upplifelsi að leika á móti Krist- björgu og við fengum mjög góða dóma. Meira að segja gaf Jón Viðar okkur fjórar stjörnur og það þykir nú aldeilis gott.“ Klíkuskapur í leiklistinni Þrátt fyrir að Maggi hafi fengið frá- bæra dóma fyrir Ást þá hefur hann ekki fengið hlutverk á sviði síðan. „Það er svo skrýtið að þótt maður standi sig vel í leikhúsinu, þá er ekki þar með sagt að maður fái hlutverk. Það er soddan klíkuskapur í þessu. Svo er það auðvitað þannig þegar maður eldist að þá eru færri hlutverk í boði, maður verður að skilja það.“ Magnús gekk ekki hinn hefð- bundna leiklistarmenntaveg og seg- ist hafa fundið vel fyrir því innan leiklistarheimsins. Honum hafi verið tekið öðruvísi vegna þess. „Það var líka vegna þess að ég var í skemmtanabransanum og það þótti ekki nógu fínt. Bessi vinur minn sál- ugi fékk að finna svolítið fyrir þessu. Hann var bara svo góður leikari, það var ekkert hægt að ganga framhjá honum. Þetta var miklu erfiðara ef maður var í skemmtanabransanum. Ég man þegar Gísli Halldórsson leik- ari, blessuð sé minning hans, fékk mig inn í Þjóðleikhúsið, til þess að leika í Rómelus eft- ir Dermat. Ég og Sig- urveig Jóhannsdótt- ir, sem er látin, vorum fengin þarna inn. Gísli sagði við okkur að við ættum ekki að láta það á okkur fá en það myndi örugglega anda köldu í bakið á okkur þarna.“ Handtekinn í jóla- sveinabúning Magnús vann í mörg ár sem umbrotsmað- ur, sem þá hét setjari, á dagblöðum. Fyrst á Morgunblaðinu eins og áður sagði, síð- an á Vísi og þá DV. Hann skemmti mik- ið inni á milli og varð til dæmis gríðarlega vinsæll sem jóla- sveinn yfir hátíðarn- ar en þeir félagar, hann og Þorgeir Ást- valds, léku jólasveina í mörg ár. „Þegar ég var að vinna á DV spurði Kristján Unnarsson, sem þá var fréttastjóri, hvort ég væri ekki til í að fara niður á Alþingi í jóla- sveinabúningnum og gefa þing- mönnunum epli. Friðþjófur Helga- son ljósmyndari myndi koma með og mynda það. Ég hélt það nú og bað Þorgeir að koma með. Alþingis- menn voru að fara í jólafrí en þegar við komum á staðinn þá höfðu þingslitin eitthvað tafist og þing- mennirnir komu ekki út. Ég fer að berja aðeins á hurðina og þá kemur þingvörðurinn og spyr hvað í and- skotanum við séum að gera. Við svörum því að við séum jólasveinar og ætlum að heilsa upp á þingmenn- ina. Þá segir þingvörðurinn að við séum bara fullir og séum engir jóla- sveinar og skellti hurðinni á okkur. Ég segi við Þorgeir að við látum ekk- ert bjóða okkur þetta og við förum bakdyramegin. Þar kemur þingvörð- urinn aftur brjálðaur og segir að við séum fullir og engir helvítis jóla- sveinar. Síðan skellir hann hurðinni. Stuttu seinna koma allt í einu tve- ir lögreglubílar og átta jólasveinar. Þorgeir tekur á sprettinn og hleyp- ur en þeir náðu mér og ég var hand- tekinn og farið með mig upp á stöð. Ég segi við þá að þetta sé örugglega það besta sem gat gerst því þetta yrði allt á forsíðunni á DV á morgun því að ljósmyndarinn var þarna og tók myndir af öllu saman. Það varð mik- ið fár úr þessu, þetta spurðist hratt út og var fyrsta frétt í fréttatímanum. Síðan kom forsíðan daginn eftir og fyrirsögnin: Jólasveinar handteknir á Alþingi. Myndir af mér í jólasveina- búning þar sem er verið að draga mig burt í handjárnum,“ segir hann og skellir upp úr. „Þetta var ótrúlegt.“ Gjaldþrotið tók á Magnús hefur aldrei fyrr en nú haft leikarastarfið sem aðalstarf. Eftir að hann hætti á dagblöðunum átti hann og rak prentsmiðjur í fjölda ára og vann við þá iðn sem hann lærði. „Fyrst var ég með prentsmiðju með pabba úti á Seltjarnarnesi, síð- an keypti ég prentsmiðju í Kópavogi. Við vorum með hana í þónokkurn tíma en þá keyptum við prentsmiðju í Hafnarfirði og það hefðum við aldrei átt að gera. Það fór í gjaldþrot. Það var mjög leiðinlegt allt saman en ég hélt vinnunni minni áfram til að byrja með. Þetta var allt mjög leiðinlegt og tók á en ég vil ekki velta mér upp úr fortíðinni. Hún er bara þarna og maður getur ekki breytt henni,“ segir hann og augljóst er að honum þykir ekki gaman að ræða þessa hluti. Hjónin misstu næstum því húsið sitt sem þau höfðu alið börnin sín upp í. „Þegar hrunið kom þá hækkuðu lánin upp úr öllu valdi. Allt í einu voru afborganir af láninu helmingi hærri og við gátum ekki borgað það enda höfðum við bæði misst vinnuna. Sem betur fer héld- um við þó húsinu. Ég barðist fram í rauðan dauðann fyrir því,“ segir hann og ítrekar að honum leiðist að dvelja við fortíðina. „Ég horfi bara fram á veginn núna og er mjög ánægður með lífið enda á ég fjögur börn og átta barnabörn,“ segir hann brosandi. Missti 70 kíló Þeir sem muna eftir Magga á hátindi ferilsins muna eftir því að hann var talsvert gildnari á árum áður. Fyrir nokkrum árum síðan tók hann lífs- stíl sinn í gegn eftir að læknir hafði sagt honum að ef hann myndi ekki gera neitt myndi hann enda með sykursýki. „Ég var 170 kíló og grennt- ist niður í 100,“ segir hann og bend- ir á magann á sér. „Hef reyndar bætt aðeins á mig aftur en ég mátti alveg við því, ég var orðinn alltof horaður, ég er fínn eins og ég er núna.“ Læknirinn sem um ræðir skoð- aði Magnús eftir að hann endaði á spítala þegar hann veiktist alvar- lega. „Þar var þannig að þegar ég keypti prentsmiðjuna í Kópavogi þá var hún mjög sóðaleg. Við vorum að taka hana í gegn og ég var að rífa dúk af og það var mygla undir. Myglan hefur farið í lungun á mér. Ég var að leika í sýn- ingu í Þjóðleikhúsinu og var tekin út af í hlé vegna þess að það skildi enginn það sem ég var að segja. Ég var kominn með yfir fjörutíu stiga hita,“  segir hann. Í kjölfarið var hann sendur heim og lagðist þar upp í rúm. Sonja var ekki heima þegar hann kom. „Þegar hún kom heim lá ég út úr heimin- um og var með fossandi blóðnasir. Sem betur fer kom hún á þessum tíma því hefði hún kom- ið 20 mínútum seinna þá hefði ég líklega dáið,“ segir hann. „Ég var settur í allsherj- ar rannsóknir og lækn- irinn segir við mig að ef ég gerði ekkert í mínum mál- um þá yrði ég kominn með áunna sykursýki eftir 10–12 mánuði. Ég tók mig strax á og með hjálp konunn- ar minnar breytti ég öllu mataræði. Hún skammtaði mér á diskinn. Í stað þess að áður fékk ég mér kannski tíu kjötbollur þá setti hún tvær á litla undirskál. Konan mín var margbúin að segja við mig að ég þyrfti að taka mig á en ég hlustaði ekkert. Hún var meira segja búin að setja miða á ísskápinn því hún vissi ég færi oft í ísskápinn á nóttunni,“ segir hann hlæjandi. Átakið tókst vel og hann náði fljótt af sér 20 kílóum. „Ég breytti öllu, fór að hreyfa mig, hætti að drekka allt gos og hætti að drekka áfengi,“  segir hann og viðurkennir að það hafi breytt miklu. Hann hafi ekki áttað sig á því hversu mikið böl áfengið var í lífi hans. „Þegar ég var í bransanum þá drakk maður mikið og það fylgdi þessu mikið rugl. Vín ruglar mann svo. Konan mín var alltaf að benda mér á að ég ætti að fara að íhuga minn gang. Þá var ég rétt að ná að jafna mig á milli helga áður en ég byrjaði aftur. Hún er svo yndis- leg við mig og hefur kennt mér svo margt. Það er henni að þakka að ég hætti þessu.“ Hann fór þó ekki í með- ferð til þess að hætta að drekka. „En það var stutt í það. Ég verð bara að viðurkenna það, ég var í rauninni alki. En það er búið.“ Hann náði tökum á drykkjunni og drekkur í dag afar sjaldan. „Kannski eitt vín- glas með mat eða einn bjór en það er ekki þetta sukk eins og var einu sinni,“ segir hann.   Fann upp Hafnarfjarðar- brandarana Lífið er léttara eftir að kílóin fóru. „Það var erfitt að leika, ég var alltaf bullandi sveittur,“ segir hann. „Ég held mér við í dag með því að synda. Ég er mikill sundmaður og syndi í hálftíma á dag. Ég er reynd- ar með ónýtt hné og þarf að fara í að- gerð, fara á verkstæði. Þetta er eins og með bílana, maður verður að láta hugsa um sig.“  Magnús hefur reynt ýmislegt í seinni tíð og segist alltaf vera á fullu, þannig kunni hann best við sig. Til dæmis ætlaði hann í framboð í sveit- arstjórnarkosningum í Hafnarfirði 2005. „Það var nú eiginlega meira djók en alvara. Ég ætlaði að verða bæjarstjóri fyrir Sjálfstæðisflokkinn í Hafnarfirði,“ segir hann. „Enda kom ég Hafnarfirði á kortið með Hafnar- fjarðarbröndurunum,“  segir hann hlæjandi. „Það var þegar við Ottó Tynes vorum á Vísi þá bjuggum við til svona mölbúasögur sem fjölluðu fyrst um Akureyringa. Það varð allt vitlaust og fullt af áskrifendum sem hringdu og sögðu upp blaðinu. Þá segir Óli við mig: Maggi, þú býrð í Hafnarfirði, við færum þetta bara yfir á Hafnfirðinga.“  Við gerðum það og það voru nú ekki allir á eitt sáttir, sér- staklega ekki gamlir Hafnfirðingar sem kölluðu mig AA sem stendur fyrir aðfluttan andskota,“ segir hann og skellir upp úr. „En ég vil meina að við höfum komið bænum á kortið með þessum bröndurum.“ Mikill vinur Davíðs Oddssonar Ekkert varð af framboðinu en Magn- ús hefur þó alltaf verið mikill sjálf- stæðismaður. „Ég hef alltaf verið svo mikill vinur Davíð Oddssonar síðan við vorum saman í leiklistarskólan- um hjá Ævari Kvaran. Þar lékum við saman í atriði þar sem Davíð var Óli- ver Twist og ég var Fagin. Þar þurfti hann að krjúpa og beygja sig fyrir mér,“ segir hann hlæjandi. Þeir Dav- íð hafa haldið vinskap í gegnum árin þó að hann sé minni í dag. „Við vor- um lengi saman í klúbb sem hittist á nýársdag á Naustinu. Við vorum margir saman; ég og Davíð, Gulli í Karnabæ, Baldvin Jónsson og fleiri góðir,“ segir hann. „Davíð var frábær í leiklistarskólanum, þar hafði hann hæfileikana, hann var alveg rosa- lega skemmtilegur og fyndinn.“ Sam- bandið hefur rofnað á efri árum þótt honum sé alltaf hlýtt til síns gamla vinar. Hann stefnir þó ekki á frama í stjórnmálum. „Nei, það er ekki fyr- ir mig. Ég held að það geti bara verið mannskemmandi,“ segir hann. Nóg að gera Þrátt fyrir að vera hættur að vinna þá er samt nóg að gera hjá Magnúsi og hann er að sigla inn í nýtt ævintýri. „Ég tala mikið inn á teiknimyndir og svo tek ég að mér hin og þessi hlutverk. Ég hef til dæmis leikið í 10–15 myndum fyrir Kvikmyndaskólann. Það er alltaf gaman að vinna með ungu fólki. Síð- an er ég að skrifa núna Dagbók Bjössa bollu. Það er svolítið skemmtilegt. Svo er ég með leikrit í vinnslu líka sem mig langar að leika þegar ég verð sjötugur, ég vona að ég nái þeim aldri. Leikritið heitir Rommý og gerist á elliheimili en það hefur verið sett upp áður hérlend- is. Þá léku Gísli Halldórsson og Sigríð- ur Hagalín í því. Endurvakti bolluna Svo er hann búinn að endurvekja vin sinn, Bjössa bollu, og stefnir á fullt með hann í sumar. „Við Þorgeir Ást- valdsson ætlum að fara með hann um landið ef einhver vill sjá hann. Ég hugsaði með mér að fyrst ég væri að gefa út þessa bók að nú væri tíminn til að endurvekja hann, ég get ekki leikið hann endalaust,“  segir hann brosandi. „Það er svo skemmtilegt með Bjössa að hann er með húmor sem krakkar elska. Sama hvaða ára- tug það er.“ n „Ég var 170 kíló og grenntist niður í 100 Fjölskyldan Hér eru Maggi og Sonja með börnin sín: Rósmund, Hörð, Sonju Möggu og Hjalta Frey. Frændurnir Hér eru frændurnir Stefán Karl Stefánsson og Maggi saman í myndinni Regínu. Maggi kom Stefáni út í leiklistarbransann og segist hafa séð í honum að hann væri með sömu leiklistarbakteríuna og hann sjálfur. Sumargleðin Það var líf og fjör í Sumargleðinn i og henni vel tekið hvert sem hún fór. Svo mikið var fjörið að R aggi Bjarna setti vínbann á Sumargleði-meðlimi.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.